ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 317

ตอนที่317 อุบัติเหตุทางรถยนต์

“ปัง! ปัง!”

เสียงดังปัง รถสองคันชนกันทางด้านหน้า นัชชาเหยีบเบรค บิดพวกมาลัยให้เลี้ยวไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว เธอรู้สึกถึงสายที่ผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างกายก็ถูกยึดไว้ด้วยเข็ดขัดนิรภัย เธอไม่สามารถมองเห็นสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้ แต่เธอก็รู้สึกได้ว่ารถเกือบจะพลิกคว่ำ

กระจกหน้ารถทั้งหมดแตกอย่างละเอียด ถุงลมนิรภัยปรากฎขึ้น แต่ว่าไม่สามารถกันป้องกันเศษแก้วได้ หัวของเธอชนกับหัวเข็มขัดนิรภัยอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ในทันใดนั้น ทั้งหัวก็รู้สึกชา เธอไม่รู้สึกเจ็บปวด ใช้เวลาสองสามวินาทีจึงรู้สึกว่ามีของเหลวอุ่นๆไหลป่านดวงตาเธอปิดกั้นสายตาของเธอเอาไว้

รถที่อยู่เบื้องหลังในสถานที่เกิดเหตุจอดแน่นิ่งเพราะอุบัติเหตุอย่างกระทันหัน ชายชาวอังกฤษคนหนึ่งเห็นการหมุนของรถสามร้อยหกสิบองศาและอีกครึ่งรอบจนกระทั่งชนกับที่กั้นสีเขียวก่อนที่จะหยุดนิ่ง ฝากระโปรงรถมีควันสีขาวพวยพุ่ง เขารีบวิ่งไปเปิดประตูทางฝั่งคนขับทันที และลากนัชชาที่อยู่ด้านในออกมา

ยังมีผู้ชายอีกคนหนึ่งที่คอยช่วย คนทั้งสองช่วยกันหามร่างของนัชชาออกห่างจากระยะการระเบิด

ใบหน้าของหญิงสาว ทั้งหน้าเต็มไปด้วยเลือด พวกเขาเห็นแผลที่ชัดที่สุดคือที่หน้าผากด้านซ้ายของเธอ แผลไม่ลึกมาก แต่มีเลือดออกเป็นจำนวนมาก

นัชชายังคงมีสติ “รถ รถพยาบาล ช่วยฉัน…”

…

อีกทางด้านหนึ่ง ชนุดมดีใจที่เธอเป็นฝ่ายติดต่อเขามาก่อน คิดคำพูดไม่ออกว่าควรพูดอะไรออกมาดี แค่ได้ยินเสียงเบรคดังสนั่นและเสียงรถชนจากทางอีกด้านหนึ่ง

ใบหน้าชายคนนั้นเปลี่ยนสีอย่างฉับพลัน ลุกขึ้นจากเก้าอี้ในห้องทำงานในทันที “นัชชา นัชชาคุณได้ยินไหม”

เสียงที่ตอบกลับมามีเพียงเสียงนกหวีดและความเงียบที่น่ากลัว

ชนุดมเหมือนถูกฟ้าฝ่า “คุณอยู่ที่ไหน ตอบผมสิ...ห๊ะ”

สายโทรศัพท์ตัดไป

ชนุดมมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่เพิ่งดับไป ทั้งร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา มือของเขาชาขณะพยายามค้นหาตำแหน่งที่โทรศัพท์โทรออกครั้งสุดท้าย มันเป็นถนนสายหลักที่การจราจรคับคั่ง

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

ผู้ช่วยถือไฟล์เอกสารรออยู่ทางด้านนอก กำลังเตรียมตัวเข้าประชุมและเตือนเจ้านายถึงการประชุมที่กำลังจะเกิดขึ้น ไม่คาดคิดว่าวินาทีที่เปิดประตูออฟฟิตออกไปนั้น กำลังเห็นชนุดมยืนตกตะลึง “ประธาน ประธานชนุดม….”

ชนุดมไม่แม้แต่จะมองเขา เขาเดินพุ่งตรงออกไปข้างนอก ผู้ช่วยรีบตามไปอย่างรวดเร็วจึงพบว่าเขาเดินไปที่ลิฟต์

เขามองใบหน้าที่เยือกเย็นราวน้ำแข็งของชนุดมอย่างเงียบๆ คิดถึงหน้าที่ของตัวเอง และเปิดปากเตือน “ประธานชนุดม อีกสักครู่ก็ใกล้จะถึงเวลาเปิดประชุม…”

“เลื่อน” ใบหน้าของชนุดมซีดจนน่ากลัว เขาเห็นภาพสะท้อนความกลัวของตัวเองจากในลิฟต์ ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงการประชุม แค่เรื่องการโอนย้ายทรัพย์สินของเขา เขาต้องการพบนัชชาในทันที

ผู้ช่วยมองเห็นชนุดมเดินเข้าไปในลิฟต์อย่างอมทุกข์ คิดถึงซีอีโอที่รออยู่ในห้องประชุม ขาก็อ่อนขึ้นมา เขา เขาหยุดเอาไว้ไม่ได้!

…

เมื่อชนุดมมาถึงที่เกิดเหตุถึงได้รู้ว่านัชชาได้รับถูกส่งไปที่โรงพยาบาล ดีที่อยู่ไม่ไกล ขับรถไปแค่สิบกว่านาทีก็ถึง

เรารีบร้อน เมื่อมาถึงโรงพยาบาลนัชชายังไม่ได้รับการตรวจอย่างครบถ้วน

ชนุดมตรงไปที่ห้องตรวจของแพทย์ ผ้าบนหน้าผากของเธอได้รับการรักษาด้วยผ้าพันแผลสีขาว มีสะเก็ดเลือดเล็กๆบนใบหน้าของเธอ ไม่ได้ร้ายแรงมาก เมื่อเห็นเขาปรากฎตัวขึ้น ดูเหมือนว่ายังเสียขวัญอยู่บ้าง มองดูเขาอย่างคนโง่

ชนุดมวางใจลงเล็กน้อย เพิ่งเห็นว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นกับรถนั้นหนักมาก คิดว่าคนน่าจะเจ็บหนักมาก แต่ตอนนี้เห็นแล้วว่าอาการบาดเจ็บไม่ได้เห็นชัดเจนนัก

“... “ นัชชาตกใจ แม้จะรู้ว่าเป็นการพูดเพื่อให้เธอตกใจกลัวแต่ว่าก็ยังอดคิดไม่ได้ “ฉัน ฉันคงไม่ตาบอดจริงๆใช่ไหม”

“คุณขับรถและยังโทรศัพท์ทำไมไม่ระวัง” ชนุดมอดทนแต่ก็ไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ เขาได้สอบถามกับตำรวจในที่้กิดเหตุ และได้รู้ว่านัชชาฝ่าไฟแดง

เมื่อเขานึกถึงว่าเธอได้ต่อสายหาเขาก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ ก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เคราะห์ดีที่คู่กรณีไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรง

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ เพราะมีเรื่องด่วนอยากคุยกับคุณ แต่สักพักก็ลืมไปแล้ว” สิ่งสำคัญที่สุดคือตอนนั้นเธอเพิ่งออกมาจากที่พักของเตชิต เทพเจ้าองค์ที่หก อารมณ์คับขันเกินไป ขับขี่อย่างไม่ระมัดระวัง

เมื่อลองกลับมาคิดดู นัชชาเองก็กลัวถ้าหากมีอะไรผิดพลาดไปเพียงเล็กน้อย ตอนนี้เธออาจจะไปพบเจ้าชาย… นิทราแล้วก็ได้

““นี่มันเรื่องอะไรกัน” แต่ไหนแต่ไรมาไม่ว่าเธอจะทำอะไรชนุดมก็ไม่เคยว่าอะไรเธอ

นัชชาคิดถึงเตชิตขึ้นมาอีกครั้ง กำลังเตรียมตัวที่จะคุยกับเขาดีๆ ก่อนที่จะเปิดประตูห้องผู้ป่วยก็หันมาเนื่องจากเนื่องจากได้ยินเสียงประตูเปิดออก

แผงประตูชนกับผนัง “ปัง”

ทั้งสองมองตามที่มาของเสียง ตกใจขวัญหนี ชายคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่ คาดว่าน่าจะวิ่งมาตลอดทาง ผมเผ้ายุ่งเหยิง ลมฝุ่นตลบ

ชนุดมกำลังมึนๆงงๆ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ทันใดนั้นแก้มขวาก็โดนหมัดเสยเข้าไป

นัชชาเบิกตากว้าง เห็นเตชิตออกหมัด ตามด้วยหมัดที่สอง อย่างไรก็ตามชนุดมตั้งการ์ดเอาไว้ และโจมตีเขากลับไป…

ชายที่แข็งแกร่งสองคนต่อสู้กัน แลกหมัดกันอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่นานใบหน้าก็เต็มไปด้วยเลือด บ้างก็เขียวบ้างก็ม่วง

นัชชาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ตะโกนอย่างสุดเสียง “พวกคุณทั้งคู่หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”