ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 352

ตอนที่352 ผู้หญิงของเขา

นัชชาสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอเดินตามเข้าไปใกล้ทีละก้าว เธอใจเต้นแรง แต่หน้านิ่งไม่รู้สึกอะไร เธอต้องขอบคุณงานทนายที่เธอทำ มันทำให้เธอเรียนรู้จักการแสดงและการเก็บกลั้นอารมณ์ไว้

ไฟที่ส่องกระทบลงมา ใบหน้าเขานิ่งๆดูแพง ปากบางยกยิ้มเล็กน้อย เธอเดินเข้ามา เขาไม่ได้มองเธอ แต่กลับพูดคุยอะไรบางอย่างกับชนัย เขาหันหน้ามองด้วยสายตานิ่งเงียบและเย็นชา

แต่นัชชารู้จักเขาดี สายตาและการกระทำของเขา เธอรู้สึกถึงมันได้

ชนุดมทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา มือยังคงวางไว้ข้างเอวของนัชชา “เจอกันอีกแล้วนะครับ คุณเตชิต”

เขาเอ่ยทักทาย ข้างๆมีสายตามองมาทางพวกเขาแล้ว ผู้ชายที่เด่นที่สุดในงานสองคน ตอนนี้มายืนอยู่ด้วยกันแล้ว

เตชิตเหมือนเพิ่งจะเห็นพวกเขาสองคน เขามองมาที่ทั้งสองคน นัชชากลั้นหายใจ และเขาก็ละสายตาออกอย่างรวดเร็ว เหมือนมองคนแปลกหน้า

เขายื่นมือออกมาจับมือชนุดมตามมารยาท แล้วรีบดึงกลับอย่างรวดเร็ว แล้วพูดขึ้น “บังเอิญมาก”

“ไม่ใช่ความบังเอิญครับ ตั้งใจจะมาเจอคุณเตครับ” ชนุดมพูดยิ้ม บอกไปตามตรงไม่อ้อมค้อม

“หรอครับ” เตชิตยกยิ้มยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ข้างก็มีเงาของคนโผล่มาก่อน

ผู้หญิงผมยาวถึงเอวม้วนลอนปล่อยไว้กลางหลัง ชุดกระโปรงเกะอกสีขาวยาวผ่ากลางขาทำให้เห็นขาขาวเรียว สวมรองเท้าส้นสูง ถึงเธอจะร่างที่สูง แต่หน้าตาตรงกันข้ามกับรูปร่าง หน้าเล็ก ตาโต คางแหลม จมูกโด่ง มองไปแวบแรกเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง

“เต” ประทินเรียกชื่อเขา ความจริงเธอเห็นเขาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ตอนนี้เพิ่งมีโอกาสได้ทักทาย “ฉันไม่ได้ขัดจังหวะพวกคุณใช่มั้ย”

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาความคลั่งไคล้ที่ประทินมีต่อเตชิตไม่เคยหมดไป ชนัยก็เคยได้ยินมาบ้าง รู้ว่าเธอน่ารำคาญขนาดไหน กำลังจะไล่ให้เธอไปไกลๆ ยังไม่ทันได้พูด เตชิตก็ลากให้เธอมายืนใกล้ๆ ก้มหน้าถามเธอ “เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่เห็น”

นี้มันบ้าอะไรเนี่ย？！

ชนัยกระพริบตา ไม่ได้แค่อึ้งธรรมดา พี่เตไม่ได้เกลียดประทินหรอกหรอ

ทำไม...............

เขาหันไปมอง เห็นนัชชากับชนุดม ก็เข้าใจขึ้นมา คงจะตั้งใจทำให้พี่สะใภ้ดู

แต่ถ้าทำแบบนี้............ชนัยเอียงหัว ไม่รู้ว่าควรต้องพูดอะไรต่อ

นัชชาเห็นเขาเดินไปจูงมือเธอ เขาออกแรงเล็กน้อยลากเธอเข้ามาหาตัวเอง เขาเป็นคนตัวใหญ่ สูงกว่าเธอประมาณ20เซนติเมตร ตอนก้มหน้าคุยกับเธอมันเหมือนกอดเธอไปทั้งตัว

ถึงมันจะดูเหมือนไม่มีอะไร แต่สำหรับผู้ชายอย่างเตชิต แค่นี้มันก็มากพอแล้ว

นัชชาที่ยืนอยู่ข้างๆเผลอออกแรงบีบมือตัวเอง ใจบอกว่าห้ามดู แต่เหมือนตาจะไม่ทำตามที่ใจสั่ง เธอไม่สามารถละสายตาออกได้

นัชชาได้ยินสิ่งที่เธอพูด หลังจากที่เธอออกจากบ้านของเขาวันนั้น เธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย ไม่นึกว่าวันนี้จะได้มาเจอกันที่นี่ เธอยังพูดถึงตายายของเขาด้วย

ในใจลึกๆที่เธอแอบคาดหวังมันเลือนหายไป พวกเขาน่าจะรู้จักกันมานานแล้ว

ทั้งสี่คนเดินเข้าไปด้วยกัน ไม่รู้เป็นเพราะกลิ่นน้ำหอมของใคร นัชชารู้สึกหายใจไม่สะดวก เธอพยายามเตือนไม่ให้ตัวเองคิดมาก เธอกับเขาห่างกันนานขนาดนี้ เขาจะอยู่กับใคร หรือทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

นัชชา เธอต้องตั้งสติ อย่าวู่วาม

เธอปลอบใจตัวเอง นัชชาเดินไปที่หน้าประตูเรียกเขาไว้ และนี่เป็นคำแรกที่เธอเอ่ยปากพูดกับเขาตั้งแต่เข้ามาในงาน

เขาชะงักเท้า หันมอง แต่ไม่ได้ตอบอะไร

นัชชาเดินขึ้นไปหนึ่งก้าว ให้ออกห้างจากชนุดม เงยหน้ามองเขา “ฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ รบกวนคุณบอกให้เธอช่วยไปรอข้างนอก”

เตชิตนึกไม่ถึงว่าเธอจะพูดตรงขนาดนี้ มันช่างแตกต่างกับการกระทำเมื่อครู่ หรี่ตามอง “คุณนัชมีอะไรจะพูดแล้วต้องการพูดเป็นการส่วนตัวหรอครับ”

ประทินไม่คิดอะไรมาก เพราะเธอไม่เคยมีตัวตนอยู่แล้วที่ผ่านมา แต่พอมาตอนนี้ได้ยินเตชิตพูดเข้าข้างเธอ เธอก็รีบพูดขึ้น “ใช่ค่ะคุณนัช ฉันกับเตเรามาด้วยกัน เรื่องของเขาฉันรับรู้ทุกอย่าง คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจฉัน”

“ว่าไงนะคะ” นัชชายกยิ้ม แล้วหุบยิ้มอย่างรวดเร็ว

เธอพยักหน้า แล้วพูดต่อ “ฉันรู้ว่าพวกคุณเป็นอะไรกัน และก็รู้ด้วยว่าพวกคุณมีลูกด้วยกัน เรื่องพวกนี้ฉันไม่สนใจฉันรับได้ค่ะ”

นัชชาหน้าชา รวมถึงเตชิตด้วยเขาขมวดคิ้วพูดไม่ออก

คำพูดของเธอทำให้คนคิดไปเอง ถ้าไม่รู้จะนึกว่าเตชิตเอ่ยปากพูดเรื่องลูกกับเธอ และแล้วนัชชาก็คิดแบบนั้น