ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 402

ตอนที่402 ดูเวลาเธอหลงใหลในตัวเขา

“คุณขู่ฉันหรอ”

“ผมขู่หรือว่าเอาจริงเดี๋ยวคุณ​ก็รู้”

เมื่อได้ยินเสียงของเขาค่อยๆเข้มขึ้น นัชชาตระหนักดีว่าบุคคลนี้ไม่ได้ล้อเล่น เขาพูดอย่างเปิดเผยว่าคืนนี้จะต้องประสบความสำเร็จ ไปกล่อมเด็กนอนเอาไว้ล่วงหน้าแล้วมานอนก่ายหน้าผากอยู่บนเตียง ถ้าหากถูกปฏิเสธ… อื้อ รับรองได้ระเบิดแน่

แต่ว่าจะออกไปหรอ นัชชาก็ไม่คิดอย่างนั้น เธอรับความอับอายและความกดดันนี้ไม่ได้ เธอมองหน้าแดงของตัวเองในกระจก ในใจไม่อยากจะยอมรับมัน

แต่เมื่อคิดแล้วเธอก็ไม่สามารถหลบอยู่ในห้องน้ำได้ทั้งคืน ประนีประนอมน่าจะดีกว่า “ถ้าฉันออกไป คุณอย่าใจร้อน ค่อยๆพูด”

คราวนี้ ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเตชิตก็ไม่เถียง “ได้”

“สาบานก่อน”

“ผมสาบาน”

นัชชาพ่นลมหายใจออกจากปาก ยกมือขึ้นและกดที่ตำแหน่งหัวใจ ราวกับว่าทำสิ่งนี้แล้วจะสามารถระงับอารมณ์ในใจของเธอได้

เธอยกมือขึ้นจับที่ลูกบิด เพียงแค่คลายเกลียวล็อคยังไม่ทันเปิดประตู ด้านนอกก็มีพลังอันมหาศาลเปิดประตูให้เธอไปแล้ว

“ปัง” นัชชาเห็นชายคนหนึ่งซึ่งสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนักยืนอยู่ด้านนอก เธอกะพริบตาและหัวใจก็เกือบจะหยุดเต้น “คุณ คุณ….อ้า!

พูดยังไม่ทันจบ คนก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมอก เท้าของเธอไม่มั่นคง เธอเซและเกือบจะกระแทกหน้าอกของเขา มือทั้งสองของเธอจับไปที่ร่างของเขาโดยไม่ทันรู้ตัว สัมผัสได้ถึงผิวหนังอันร้อนระอุ

เธอรีบชักมือออกอย่างรวดเร็ว วินาทีต่อมาก็ถูกบล็อคไว้ ลิ้นอันคล่องแคล่วก็เข้ามากวนและพัวพัน

นัชชาหลบตรงนี้ก็หลบไม่ทันตรงนั้น สติที่เพิ่งเรียกกลับมาได้ก็รู้ตัวว่าถูกเขากดไปที่กำแพงด้านข้าง เขาจูบอย่างเร่าร้อน อารมณ์ตอนนี้มันต่างจากที่ร้านอาหารโดยสิ้นเชิง หากจะใช้คำอธิบายที่บริสุทธิ์มันเป็นการจูบระหว่างชายหญิงฝรั่งเศส

ลมหายใจของเธอเหมือนจะถูกพรากไปอย่าพูดถึงการเปล่งเสียงพูดเลย ได้ยินแต่เสียงแหลมของริมฝีปากและลิ้นเท่านั้น ออกซิเจนในหัวค่อยๆหลุดลอยไปเธอค่อยๆสับสน จากแรกๆที่เธอไม่เต็มใจจนค่อยๆเริ่มคล้อยตาม ความรู้สึกทั้งหมดถูกควบคุมโดยมนุษย์ที่อยู่เบื้องหน้า

เมื่อเตชิตปล่อยเธอ ริมฝีปากของหญิงสาวก็ได้กลายเป็นสีแดงสด มีอาการบวมเล็กน้อย ผิวขาวนุ่มของเธอหลังการอาบน้ำช่างน่าสัมผัสนัก

“อยากให้คุณเห็นการแสดงออกของคุณตอนนี้จริงๆ” เสียงของเขาแหบห้าวปนด้วยความหลงใหล

นัชชาไม่รู้ว่าควรตอบสนองเช่นไร เห็นได้ชัดว่า เตชิตไม่ได้ต้องการมีช่องว่างให้เธอตอบโต้ใดๆ แขนทั้งสองของเขาโอบใต้สะโพกของหญิงสาว เหมือนกับกอดเด็กเอาไว้

ทันใดนั้นร่างกายก็สูญเสียน้ำหนัก นัชชาตกอกตกใจ โดยจิตใต้สำนึกมือพลันจับคอของผู้ชายเอาไว้ หน้าอกทั้งหมดเกือบกดไปที่ใบหน้าของเขา

เตชิตไม่พลาดโอกาสนี้ สูดดมกลิ่นนมที่ถูกปล่อยลอยออกมา เขาอ้าปากและกัดผ่านเสื้อผ้าเข้าไป ทำให้เกิดลมหายใจเหยียดยาวในอ้อมแขนของเขา “อ้า!”

นัชชาอายจนโกรธ วินาทีต่อมา คนถูกโยนลงไปบนเตียงที่อ่อนนุ่ม เสื้อคลุมบนร่างกายเปิดไปถึงบริเวณต้นขา สติเธอหลุดไปแล้วสองวินาที เธอหดตัวและมุดซ่อนอยู่ทางอีกด้านหนึ่ง

ไม่นานนัก เขาก็ไม่พอใจที่จะหยุดอยู่แค่ริมฝีปาก เริ่มจู่โจมต่อไปยังคาง คอ กระดูกไหปลาร้า หลังจากนั้นเขาก็ใช้ฟันถอดสายรัดชุดคลุมของเธอออกโดยติดตามจูบไปตลอดทาง จูบไปยังสถานที่ที่เธอไม่ได้

“อ้า….” นัชชาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ได้แต่ร้องออกมาดังๆ ได้ยินเสียงที่การจู่โจม เธอได้แต่กัดริมฝีปากล่างเอาไว้อย่างเขินอาย

“ที่รัก ผมชอบเสียงของคุณ ให้ผมได้ยินหน่อยนะ” หน้าผากของเขาปรากฎเม็ดเหงื่อ ช่วยให้เธอได้รับความรู้สึกที่ดีที่สุด ต้านทานความเร่งด่วนของร่างกายที่ต้องการที่จะระเบิด

ตอนแรกนัชชายังสามารถทนมันได้ แต่เมื่อถูกยั่วยุมากขึ้นเธอก็ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป หัวสมองเธอว่างเปล่า สายตาด้านหน้าเห็นแต่ความว่างเปล่า ร่างกายเหมือนเกลียวคลื่นในทะเล ขึ้นและลง ชายที่ด้านหน้าเธอเป็นเหมือนกระดานโต้คลื่นอันเดียวที่เธอสามารถคว้าไว้ได้

เสื้อผ้าของเธอไม่รู้ว่าถูกเขาโยนทิ้งไปใต้เตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาปลดชุดคลุมของเขา มือเอื้อมไปปิดโคมไฟทางด้านหลัง เหลือแค่เพียงหลอดหัวเตียง เขาชอบดูเวลาที่เธอหลงใหลในตัวเขา

ในที่สุดคนทั้งคู่ก็เป็นปึกแผ่นอันเดียวกัน การแยกจากเป็นเวลาห้าปี ครั้งก่อนหน้านี้ที่วอร์ดผู้ป่วยก็จุดไฟลุกขึ้นมา เมื่อมาถึงจุดนี้ช่องว่างระหว่างหัวใจได้รับการแก้ไขแล้ว มันยอดเยี่ยมและหาที่เปรียบไม่ได้

เตชิตไม่เคยปกปิดความหลงใหลในตัวเธอเลย สำหรับเขาแล้วเป็นส่วนของนัชชา เขาชอบที่จะเอาชนะเธอ ครอบครองความรู้สึกของเธอ

ตั้งแต่ปลายเตียงยังหัวเตียง นัชชาหายใจภายใต้การนำพาของเขา ความแข็งแกร่งของร่างกายเขาไม่ได้เป็นไปตามอายุ เธอทนรับไม่ได้ ปลายนิ้วทิ้งรอยขีดข่วนไว้บนหลังของเขาอีกครั้ง

“เจ็บ คุณเบาหน่อย…”

“เบาไม่ได้ ห้าปีนี้คุณติดหนี้ผมมากเกินไปแล้ว อดทนหน่อย” ริมฝีปากอันชั่วร้ายของเขา การกระทำอยู่เหนือการควบคุม จงใจทรมานเธอเช่นนี้