ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 409

ตอนที่409 เธอเป็นคนตาบอด

ทางอีกด้านหนึ่ง ประทินตั้งแต่ที่ได้เจอกันที่บาร์ครั้งก่อนก็ไม่ได้ข่าวคราวเตชิตอีกเลย

เธอไม่ได้เจอชายคนนั้นอีก ติดต่อไม่ได้ อาจกล่าวได้ว่า เตชิตหายตัวไปจากโลกของเธอ ราวกับว่าเขาไม่เคยอยู่ที่นั่นมาก่อน

ตอนแรกเธอก็พยายามโน้มน้าวและปลอบใจตนเองว่าชายคนนั้นคงจะยุ่งมาก ก่อนหน้านี้เขาก็ไปติดต่อธุรกิจที่ต่างประเทศอยู่เป็นเวลาสองสามปี เวลาที่ไม่เจอกันนานๆก็มีบ้าง ทำไมตอนนี้ถึงทนไม่ได้ล่ะ

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความอดทนก็เริ่มจะลดน้อยลงเรื่อยๆ เธอเริ่มคิดฟุ้งซ่าน แต่ก่อนถึงแม้ว่าไม่ได้เจอหน้ากัน แต่ว่าเธอค่อนข้างมั่นใจว่าข้างกายของเตชิตไม่มีผู้หญิงคนอื่น ผู้ชายคนนั้นสะอาดมาก สะอาดจนเห็นได้ชัด แต่ว่าตอนนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไป ตอนนี้มีผู้หญิงชื่อนัชชาอยู่ข้างกายเขา

ผู้หญิงคนนั้นมีความสำคัญทางใจต่อเตชิตมาก ไม่เหมือนกันเลย เมื่อคิดถึงว่าตอนนี้เตชิตอยู่ข้างกายเธอ เธอก็อึดอัดจนพูดออกมาไม่ได้ การปรากฎตัวของนัชชา ทำให้เธอมองเห็นว่าตัวเองยืนอยู่ในจุดไหน

“นัชชา! นัชชา! นัชชา! นัชชา! ฉันทนไม่ไหวแล้ว!” ประทินหยิบหมอนที่อยู่บนเตียงปาไปที่ผนังห้อง สายตาอันเคียดแค้นราวกับจะพังกำแพงลงให้ได้

ทำไม!

ทำไมผู้หญิงที่หายตัวไปแล้วห้าปีถึงยังกลับมาปรากฎตัวต่อหน้าเตชิตอีก

ทำไมหล่อนถึงได้ทุกอย่างที่หล่อนต้องการอย่างง่ายดาย!

ประทินเห็นใบหน้าที่ไม่มีพิษมีภัยของนัชชาลอยมา หลอกลวงคนทั้งนั้น เธอเป็นแค่หญิงโสเภณี เธอเป็นแค่กะหรี่ที่มาหลอกเตชิตอย่างเอาจริงเอาจัง!

ประทินแทบจะไร้เหตุผล ความห่างเหินของเขาทำให้เธอเกิดความคิดบ้าๆขึ้นในใจ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำใจให้สงบนิ่ง

เธอดึงโทรศัพท์มือถือออก โทรออกแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ตอนนี้ก็พยายามต่อสายกลับไปใหม่อีกครั้ง

“ตู๊ด--- ตู๊ด--- ตู๊ด---”

เสียงสายไม่ว่าง เธอได้ยินมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ครั้งนี้ก็ไม่มีปาฏิหาริย์เช่นกัน ยังคงเป็นเช่นเดิม

ไม่มีคนรับ ยังไม่มีคนรับ

ประทินจ้องไปที่หมายเลขบนหน้าจอ ราวกับว่าทำเช่นนี้แล้วจะมองเห็นเตชิตอย่างนั้น เธอไม่สามารถทำให้ตัวเองสงบลงได้อีก เธอกำลังจะไปหาเขา เธอไม่ต้องการให้ผู้ชายคนนี้ลืมเธอ!

มันช่างน่าขยะแขยง นับว่าเป็นความเกลียดชัง เธอยังต้องการที่จะทิ้งร่องรอยไว้ในใจของเขา

……

หลังจากที่เตชิตส่งนัชชาและลูกแล้วเขาก็ไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ แต่เขาขับรถไปที่บริษัทแทน นานเกินไปแล้วที่เขาไม่ได้เข้าไปจัดการปัญหาทางธุรกิจด้วยตัวเอง ได้แต่อยู่ที่บ้านประชุมผ่านวีดีโอคอล มีเอกสารจำนวนมากต้องการให้เขาเซ็นต์อนุมัติ

ตรัณเห็นเขาเดินไปที่ห้องทำงาน เขาหยิบเอกสารอย่างรวดเร็วและเข้าไปในห้องทำงานของเขา

“ชนุดมทางนั้นเป็นอย่างไรบ้าง” เตชิตเปิดแฟ้มเอกสารเล่มหนึ่งขึ้น ดูข้อกำหนดข้างต้น ตรวจสอบให้แน่ใจและลงชื่อเมื่อไม่พบปัญหาอะไร

“ยังคงเหมือนเดิมครับ ยังคงลดและถอนทุนอย่างต่อเนื่อง เราได้พูดคุยกับผู้ถือหุ้นรายย่อยแล้ว แต่มาก ทุกคนไม่เต็มใจที่จะย้ายการลงทุน”

เตชิตพูดอย่างมีเสน่ห์ “ไม่น่าแปลกใจหรอก ชนุดมต้องคุยกับพวกเขาก่อนเราแน่ๆ”

ตรัณไม่เข้าใจ “แต่เราก็เสนอสิทธิประโยชน์มากมาย”

บางที ความกังวลของเขาอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็น

“ขอโทษครับประธานเตชิต ผมแค่คิดว่าการซื้อของชนุดมจะทำให้เกิดผมร้าย”

“ทำให้เกิดผลเสียแน่นอน แต่ถ้าหลบไม่ได้แล้วทำไมต้องหลบด้วยล่ะ” เขาเป็นคนเช่นนี้ เรื่องยิ่งยากยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้ เขายิ่งรู้สึกว่าท้าทาย

เขาจะไม่ยอมแพ้ในโครงการของตัวเอง จะไม่ถูกล่อลวง สมองอันชาญฉลาดของเขาไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้น เขาต้องการทำให้ดีกว่านั้น

ตั้งแต่ถึงบริษัทก็ยุ่งจนถึงทุ่มกว่าๆ เตชิตไม่ได้ทานอะไรเลย น้ำสักคำก็ไม่ได้ดื่ม ยังมีประชุมหลังจากเซ็นต์สัญญาอีก หลังประชุมต้องคุยกับผู้รับผิดชอบแต่ละแผนกของบริษัทต่างๆ หลายต่อหลายชั่วโมงผ่านไป เมื่อหยุดมือถึงจะรู้สึกถึงความเหนื่อยล้า

เขาไม่ได้พูดมากเท่าไหร่ แต่ว่าพูดกับคนหนึ่งๆถึงแม้จะเป็นเวลาสั้นๆแต่ก็ทำอยู่เป็นเวลานาน คอของเขารู้สึกเจ็บขึ้นมา

เขายกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา นึกถึงสถานการณ์ของนัชชาทางนั้นจึงโทรศัพท์ออกไป ทันใดที่มีคนรับก็ได้ยินเสียงของฝ่ายตรงข้ามเข้ามา

ได้ยินเสียงหัวเราะของธีมนต์และณัชชนม์ และยังมีเมทนี เสียงกังวลของหญิงสาวดังขึ้น “ฮัลโหล”

ความเหนื่อยล้าและความอึดอัดของเตชิตผ่อนคลายลงเมื่อได้ยินเสียงนุ่มๆของเธอ เขาดึงขยับคอเสื้อ “คุณทำอะไรอยู่ ทำไมเสียงกังวลใจ”

“ไม่มีอะไร เมื่อครู่นึ่งเกี๊ยวอยู่ เพิ่งจะจัดจานได้ยินเสียงโทรศัพท์เลยรีบวิ่งมารับค่ะ”

“ทานเกี๊ยวหรอ” ชายคนนั้นเลิกคิ้ว

“อื้อ” นัชชาตอบเขาสายตาก็มองไปที่เกี๊ยวน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ และถามเขา “คุณทานอะไรรึยังคะ”