ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 423

ตอนที่423ลูกถูกจับตัวไป

หลังจากวางสายของประทินเตชินก็หันไปกำชับกับพี่เลี้ยงว่าให้ดูแลธีมนต์เป็นอย่างดีจากนั้นก็บอกสองตายายก่อนที่เขาจะออกจากบ้านไป

ร้านกาแฟอำพันเป็นร้านกาแฟที่มีชื่อเสียงใช้วัตถุดิบที่คัดสรรมาเป็นอย่างดีอุปกรณ์ต่างๆที่ใช้ก็ทันสมัยจึงทำให้มีลูกค้าเป็นจำนวนมากโดยเฉพาะช่วงกลางวันบรรยากาศในร้านจะคึกคักมาก

การที่หล่อนนัดเขาที่นี่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากด้วยสภาพจิตใจของประทินตอนนี้ไม่น่าจะชอบบรรยากาศแบบนี้แต่เขาก็ไม่อยากจะคิดอะไรมากเพราะในใจก็รู้ดีว่าหล่อนดื้อดึงเขาแค่ต้องการจะพบหล่อนเพื่อที่ห้ามไม่ให้หล่อนนำภาพของนัชชาไปส่งต่อ

เตชิตคิดไม่ถึงเลยว่าประทินไม่ได้คิดที่จะไปที่ร้านกาแฟแต่แรกและไม่ได้อยากที่จะพบเขาด้วยซ้ำหลังจากวางสายจากเตชิตหล่อนก็รีบขับรถมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์หลังเก่าของตระกูลจิวะพงษ์ทันทีมือที่กำพวงมาลัยรถมีเหงื่อไหลออกมาเล็กน้อยสายตาชำเลืองไปที่โทรศัพท์มือถือกลัวว่าเตชิตจะโทรเข้ามา

หล่อนต้องอาศัยจังหวะที่เตชิตกำลังเดินทางไปร้านกาแฟรีบมาให้ถึงบ้านหลังเก่าก่อนที่เขาจะถึงร้าน

ปกติคนที่ขับรถใช้ความเร็วไม่เกิน100ไมล์ต่อชั่วโมงตอนนี้ขับโดยใช้ความเร็ว120กว่าไมล์ต่อชั่วโมงหล่อนขบกรามแน่นเหยียบคันเร่งรถเหมือนลูกกระสุนที่พุ่งออกไปทยานไปบนถนนอย่างรวดเร็ว

จากบ้านหล่อนมาถึงที่นี่ใช้เวลา20กว่านาทีหล่อนไม่ได้ขับเข้าไปด้านในแต่เลือกที่จะจอดรถในที่ที่ไม่สะดุดตานักแล้วแอบอยู่ที่มุมหนึ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์อีกเครื่องขึ้นมาโทรไปที่บ้านหลังเก่านี้

โทรศัพท์ดังไม่กี่ครั้งก็ถูกรับสายโดยพี่เลี้ยงในบ้าน

"สวัสดีค่ะ"

ประทินใจเต้นมองไปทางประตูบ้านหล่อนพยายามกดความกังวลและประหม่าในใจเพื่อให้เสียงฟังดูนิ่งและธรรมชาติ"สวัสดีค่ะฉันเป็นคุณครูที่โรงเรียนอนุบาลของธีมนต์ค่ะขอพูดสายกับคุณชนาพรหน่อยค่ะ"

ชนาพรคือชื่อของคุณยายแห่งตระกูลจิวะพงษ์หลายปีมานี้ไม่ค่อยมีใครกล้าเรียกชื่อนี้โดยตรงเพราะเห็นแก่เตชิตพี่เลี้ยงได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะตอบปลายสายว่า"คุณรอสักครู่นะคะ"

ผ่านไปชั่วครู่เสียงที่ฟังดูมีอายุจากปลายสายก็ดังขึ้น"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีค่ะคุณชนาพรดิฉันเป็นคุณครูอนุบาลที่โรงเรียนของน้องธีมนต์นะคะเมื่อสักครู่คุณเตชิตบอกให้ดิฉันนำเอกสารการเข้าเรียนมาให้เซ็นไม่ทราบว่าตอนนี้คุณสะดวกมั้ยคะ"ประทินรีบพูดให้จบเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะจับพิรุธตนเองได้

ชนาพรได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ"ครูของธีมนน์"

เมื่อก่อนเคยได้ยินเตชิตพูดว่าจะหาโรงเรียนให้ธีมนต์อยู่เหมือนกันแต่ไม่ใช่บอกว่ากำลังตัดสินใจอยู่หรอกหรือตกลงเลือกแล้วเหรอ

มือที่จับโทรศัพท์ของประทินเกร็งแน่นขึ้น"ใช่ค่ะเป็นเอกสารฉบับหนึ่งที่ต้องให้เด็กพิมพ์ลายนิ้วมือไว้เป็นหลักฐานค่ะฉันนำเอกสารมาแล้วเดี๋ยวอีกสักครู่คุณลองอ่านดูค่ะ"

"ตอนนี้คุณอยู่ที่หน้าประตูเหรอ"

"ใช่ค่ะคุณแค่พาเด็กออกมาก็พอ"หล่อนก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือ"เนื่องด้วยเวลาที่จำกัดขอความกรุณาคุณช่วยรีบหน่อยนะคะ"

ด้วยความที่สูงอายุทำให้หญิงชราไม่ได้สงสัยในคำพูดของหล่อนเลยคิดว่าเรื่องแบบนี้คงไม่มีใครรู้นอกจาคนในบ้านเท่านั้น"ได้งั้นคุณรอแปบนึงฉันจะออกไปเดี๋ยงนี้"

เมื่อชนาพรวางโทรศัพท์ลงก็รีบเรียกเด็กน้อยมาทันที"มานี่มาออกไปกับยายทวดแปบนึง"

ประทินเม้มปากแบบนี้ไม่ได้หล่อนจะต้องหาวิธีทำให้ทั้งสองแยกออกจากกันให้ได้

จังหวะนี้เองที่หญิงชราค่อยๆเดินไปข้างหน้าหญิงสาวอีกคนกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรให้ทั้งสองแยกจากกันโอกาสของหล่อนก็มาพอดี

ธีมนต์ปล่อยมือจากหญิงชราเพื่อถือเครื่องเป่าฟองสบู่หมุนไปมาอยู่ที่เดิมชนาพรหยุดรอเขาแต่สายตายังคงมองไปรอบๆหาคุณครู

ไม่ง่ายที่โอกาสของเธอมาถึงแล้วใจหล่อนเต้นโครมครามรู้สึกตื่นเต้นเสียงเริ่มสั่น"เดินมาข้างหน้าอีกนิดอีกนิด"

ชนาพรได้ยินเสียงอีกฝ่ายบอกประหนึ่งว่าอีกไม่กี่วินาทีก็จะได้พบตัวหล่อนแล้วจึงไม่ได้คิดถึงอย่างอื่นเดินไปตามที่อีกฝ่ายบอกประทินรีบฉวยจังหวะนี้ขึ้นรถแล้วเหยียบคันเร่งพุ่งไปยังด้านข้างของเด็กน้อย

ธีมนต์ที่กำลังเล่นเครื่องเป่าฟองสบู่ในมือในขณะที่หญิงชรากำลังชะโงกหน้าไปด้านหน้าเพื่อหาคนอยู่นั้นหล่อนก็ผลักประตูลงจากรถกระชากปกเสื้อของเด็กน้อยแล้วอุ้มร่างเล็กๆขึ้นรถ

ธีมนต์ร้องด้วยความตกใจทำให้หญิงชรารีบหันกลับมาดูเห็นประทินเข้าก็อึ้งไปประทินจึงฉวยจังหวะเปิดประตูขึ้นรถแล้วล็อคประตูทันที

หล่อนเหยียบคันเร่งจนมิดรถพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วกว่าหญิงชราจะได้สติรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นก็เห็นแค่เพียงท้ายรถไกลๆจนค่อยๆลับสายตาไปในที่สุด

ชนาพรได้แต่ยืนมองตาปริบๆแล้วร้องอุทานออกมายังไม่ทันได้พูดอะไรดวงตาก็แดงกล่ำโทรศัพท์ในมือแทบร่วงหล่นไปที่พื้นหญิงชราพยายามกดโทรออกไปหลายครั้งแต่ก็กดผิดกดถูกด้วยความลนลานจนสุดท้ายก็โทรหาเตชิตได้"เตชิตแย่แล้วธีมนต์โดนประทินจับตัวไปแล้ว"

อีกด้านหนึ่งเตชิตที่เพิ่งจะขับรถเข้าไปจอดที่หน้าร้านกาแฟและเตรียมจะลงจากรถแต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อนสิ่งที่ปลายสายเล่าทำให้ชายหนุ่มอึ้งไปชั่วขณะเหงื่อผุดขึ้นที่ด้านหลังหน้าถอดสีแววตาเย็นเยือกขึ้นมาทันที"ตอนนี้อยู่ที่ไหน"