ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 494

ตอนที่494ชายลึกลับhawk

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นนัชชาตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มแขนของเขาพาดผ่านร่างของเธอๆหล่อนขยับตัวเพียงเล็กน้อยเขาก็รู้สึกตัว"ตื่นแล้วเหรอ?"

ความขี้เกียจลุกจากเตียงในตอนเช้าปนอยู่ในน้ำเสียงของเขา

นัชชาหลับตาจมูกของเธอติดกลิ่นมิ้นท์อ่อนๆจากตัวเขาที่ติดมาจากหลังอาบน้ำเมื่อคืน"ง่วงจังเลย"

"เมื่อวานนอนดึกเกินไปวันนี้ไม่ต้องไปที่ร้านหรอก"เตชิตก้มศีรษะลงจูบเบาๆบนหน้าผากของเธอกลัวว่าเธอจะพักผ่อนไม่เพียงพอ

นัชชาถอนหายใจ"วันนี้นัดคนตกแต่งภายในมาที่ร้านต้องออกแบบสไตล์ร้านโดยรวมๆต่อไปถ้าเปิดสาขาอื่นๆต้องทำแบบเดียวกันหมด"

"ในร้านไม่มีคนอื่นแล้วหรือ?"

"เรื่องแบบนี้ฉันต้องลงมือทำเองฉันไม่ค่อยไว้ใจคนอื่นทำให้"นัชชามองดูเวลาตอนนี้เกือบแปดโมงเช้าแล้วในใจก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กๆ"ไม่ได้ไปส่งธีมนต์ไปโรงเรียนอีกแล้ว"

เมื่อนึกถึงเด็กน้อยเตชิตอดไม่ได้ต้องยิ้มออกมา"ลูกต้องโทษฉันอีกแน่เลย"

ทุกครั้งที่นัชชาไม่มีเวลาให้ธีมนต์ก็จะโทษเตชิตเสมอเพราะคิดว่าเขาเอาเวลาของแม่ไปหมดแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจปนงอนช่างน่ารักเหลือเกินจนเตชิตไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร

อีกพักหนึ่งทั้งสองก็ทานอาหารเช้าง่ายๆเตชิตไปส่งนัชชาที่ร้านดอกไม้ถึงเตนัทก็เกือบเก้าโมงสิบห้าแล้ว

ธนัทนานๆทีจะเห็นเขามาสายสักครั้งเขารู้สึกเหมือนเจอเรื่องแปลก"ไม่น่าเชื่อคนตรงเวลาอย่างเคร่งครัดอย่างคุณจะมาสายแบบนี้"

เตชิตไม่มีความรู้สึกผิดสักนิดเหลือบไปมองเขา"เมื่อคืนวานพาจินต์กลับไปส่งคงดึกเหมือนกันสินะ?ไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักนิดเลยเหรอ?

คำพูดเสียดสีของเขาชัดเจนเหลือเกินธนัทนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่พาหญิงสาวที่เมามายไปส่งโดนเธออาเจียนจนเต็มรถเต็มตัวไปหมดเขาก็อารมณ์ขึ้นทันที

พอเถอะไม่ต้องพูดอะไรมากมันก็ไม่ต่างอะไรกันหรอก

"ว่าแต่เรื่องคดีนี้คุณคิดอย่างไร?"ธนัทนึกถึงเรื่องงานขึ้นมายังรู้สึกกังวลไม่หาย

"ฉันรับคดีนี้เอง"

"จริงเหรอนัชชายอมให้คุณรับคดีนี้เหรอ?"

"อืม"เมื่อพูดถึงผู้หญิงคนนั้นแววตาของชายหนุ่มก็อ่อนโยนขึ้นมาทันใด"เธอบอกกับฉันว่าเธอไม่อยากเป็นอุปสรรคต่ออุดมการณ์ของฉันเธอยังบอกว่าจะสนับสนุนฉันอย่างเงียบๆ"

ดูเหมือนว่าธนัทจะเป็นกังวลเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้มันเป็นเรื่องไม่จำเป็นระหว่างเขาทั้งสอง!

"ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้คุณก็ระวังๆหน่อยแล้วกันหากมีเรื่องอะไรคิดไม่ออกต้องการความคิดเห็นบอกผมได้ระหว่างผมกับคุณเราเชื่อใจกันได้"

"วางใจเถอะฉันมีแผนอยู่ในใจ"

เตชิตรับคดีนี้ต่อดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้และเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องใหญ่มากเบื้องบนก็กำชับมาแล้วไม่มีใครกล้าแพร่งพรายออกไป

และเพราะประโยคคำถามประโยคนี้ทำให้ชายชาวต่างชาติรู้สึกถึงโอกาสมีชีวิตรอดต่อเขาเงยหน้าขึ้นมองชายที่ยืนประจันหน้ากับตนเขาอายุไม่มากยังวัยรุ่นแต่กลับมีความน่าเกรงขามอย่างประหลาดเขามีใบหน้าสมบูรณ์แบบแบบลูกครึ่งหากไม่ได้มองตาของเขาจะไม่รู่สึกถึงพิษสงใดๆเลยแต่หากมองตาของเขาจะสัมผัสได้ว่าเขาเป็นคนที่อันตรายเพียงใด

เขาเป็นเหมือนเสือดาวที่หมอบอยู่เตรียมล่าเหยื่อเขาจะขย้ำเหยื่อเมื่อใดไม่มีใครรู้ได้

ชายต่างชาติกลัวจนตัวลีบ"hawkให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะผมจะจัดการให้เรียบร้อย!"

"ถ้าฉันให้โอกาสคุณแล้วถ้าเกิดความเสียหายใครจะช่วยฉันรับผิดชอบ?แล้วคนอื่นอีกล่ะคุณจะรับผิดชอบต่อพวกเขาอย่างไร?"เขาหรี่ตาลงสายตาที่เฉียบขาดของเขากดดันจนคนที่ถูกมองหายใจไม่ออก

"แต่แต่ว่าเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว..."

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว?hawkฟังจบเหมือนได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลกเขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่มีความเกรงใจใดๆทั้งสิ้นหัวเราะเสร็จเขาก็ควักปืนสีดำออกมาอย่างรวดเร็วเล็งไปที่หัวของชายต่างชาติคนนั้นโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว"คุณต้องการจะบอกว่าเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วฉันต้องเชื่อคุณใช่ไหม?คุณควรรู้ไว้ว่าฉันเกลียดคนที่กล้าขู่ฉันที่สุด!"

ชายต่างชาติรู้สึกถึงความเย็นของกระบอกปากปืนนาทีนี้ชีวิตของเขาช่างเหมือนฝุ่นละอองช่างไม่มีค่าอะไรเลยเขาเข่าอ่อนแทบไม่มีแรงยืนชูมือเหนือศีรษะรีบพูดเอย่างรวดเร็ว"ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นผมไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก!ผมแค่อยากเรียกคืนความเสียหายก่อนหน้านี้กลับคืนมาให้มากที่สุด!"

แววตาที่เต็มไปด้วยอันตรายของชายหนุ่มหรี่ลงครึ่งหนึ่ง"ถ้าคุณไม่สามารถทำได้ล่ะ"

ชายต่างชาติไม่พูดอะไรไปพักหนึ่งแต่เขารู้ว่าเขาต้องพูดอะไรบางอย่างในเวลานี้ไม่กี่วินาทีต่อมาเขากัดฟันแล้วชี้ไปที่ศีรษะ"ถ้าผมทำไม่ได้ไม่ต้องให้hawkลงมือผมจะจัดการตัวผมเอง..."

"เอาชีวิตเป็นเดิมพันแล้วเหรอ..."คำพูดลอยๆของเขาผูกไว้กับชีวิตหนึ่งในสภาพบรรยากาศที่กดดันจนแทบหายใจไม่ออกแบบนี้จนชายต่างชาติเกือบจะทนไม่ไหวอยู่แล้วชายหนุ่มเอาประบอกปืนออกจากหัวของชายต่างชาติ"คราวนี้ฉันจะไปด้วยตัวเองคุณตามฉันไปด้วยหากเกิดผิดพลาดขึ้นมาอีกมันคงไม่ใช่แค่โดนกระสุนเดียวง่ายๆแล้วนะ!"

"ครับ!"