ตอนที่505ผู้ชายคนนั้นตรงเป็นบ้าแน่ๆ
คนที่อยู่ในห้องทำงานต่างได้ยินเสียงเขาชกผนังกำแพงที่มันอึดที่อยู่ภายในแต่ไม่ใครสักคนที่กล้าจะออกไปปลอบใจเขาปลอบไปก็ไร้ประโยชน์ผู้ชายคนนั้นรักและปกป้องภรรยาของตัวเองมากทุกคนต่างเห็นกับตาของตัวเองตอนนี้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมาจะพูดอะไรก็คงไม่ยินอยุ่ดี
“ผู้กำกับฯตอนนี้ทำอย่างไรดี....”
“จะทำอะไรได้เรียกผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิคมาเพิ่มคนอีกไม่ว่าจะใช้วิธีการไหนต้องใช้เวลาที่เร็วที่สุดหาคนให้เจอหากหาคนไม่เจอก็ต้องหาให้ได้ว่าคนออกไปจากที่ไหน!”
“งั้นคดีลักลอบขนส่งสิ่งของที่ผืดกฎหมายเรื่องนั้น...”
เมื่อพูดถึงเรื่องคดีนี้ผู้กำกับฯยังคงหน้านิ่วคิ้วขมวดในตอนแรกเตชิตบอกว่าจะออกไปทำธุรกิจกับภรรยาแต่กลับกลายเป็นว่าเกิดเรื่องขึ้นและจะโดนผู้ใหญ่ในเมืองJถูกหนิหรือไม่คดีนี้แน่นอนเลยว่าไม่มีวิธีทำให้คดีคืบหน้าได้
“เรื่องคดีเดี๋ยวผมค่อยพูดกับผู้ใหญ่เอง”
เพราะการหายตัวไปของนัชชาทำให้บรรยากาศเจ้าหน้าที่ตำรวจที่สถานีทุกนายเกิดข้อสงสัยมากมายเตชิตไม่กลับไปที่โรงแรมเขาอยู่ที่สถานีตำรวจโดยตลอดความทุกข์มันยังอยู่ในใจมากมีแค่ตัวเขาเองที่รู้ไม่เจอหล่อนในหัวสมองมันเต็มไปด้วยความคิดต่างๆมากมายคิดว่าหล่อนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะเป็นอะไรหัวใจของเขามันเหมือนกำลังอยู่ในกระทะที่กำลังถูกทอดอยู่มันเจ็บปวดจี๊ดจี๊ดตุ๊บตุ๊บตลอดเวลา
อาหารก็กินไม่ลงพักก็ไม่ได้พักหัวใจของเขาเต้นแรงเขาหงุดหงิดง่ายและละเอีดยอ่อนและคำพูดบสงคำที่ไม่ถูกใจกับคนไรหัวใจก็อาจจะส่งผลกระทบต่อเขา
ผู้กำกับฯก็ไม่กล้าที่จะกลับบ้านนอกจากให้ลูกน้องรีบหาเบาะแสข้างนอกโดยเร็วโดยไม่มีวิธีอื่น
ในที่สุดช่วงใกล้เที่ยงวันของวันที่สองถึงมีข่าวคราวของนัชชา
ห้องทำงานที่ว่ากว้างใหญ่แล้วนั้นมันเต็มไปด้วยเอกสารเเบาะแสบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้นอกจากคนกล่าวรายงานที่พูดได้คนอื่นทั้งหมดกลับเงียบสนิทขนาดหายใจแรวๆยังไม่กล้า
“ผู้กำกับฯครับพวกเราได้ติดตามบันทึกการติดต่อของคุณนัชชาหลังจากการตรวจสอบหลายๆด้านเราพบตัวตนที่แท้จริงของฝ่ายตรงข้ามและเขาเป็นคนที่ลักพาตัวคุณนัชชาในครั้งนี้”พนักงานตำรวจได้ยื่นเอกสารในมือให้ผู้กำกับฯแต่ยังไม่ทันที่ผู้กำกับจะรับมือเอกสารก็ตกไปอยู่ในมือของเตชิตก่อนที่จะถึงมือของผู้กำกับก่อนแล้ว
ผู้กำกับได้แต่เก้อเขินดึงมือลง“ไหนพูดต่อสิ”
“ฝ่ายตรงข้ามชื่อว่าhawkเป็นลูกครึ่งจีนอังกฤษบันทึกในเวลาเด็กนั้นค่อนข้างน้อยที่หาเอกสารไม่เจอส่วนในนั้นแสดงว่าผู้ชายคนนี้เขาจะทำงานในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จนถึงอายุยี่สิบปีเขาก็เริ่มทำธุรกิจลักลอบขนส่งสินค้าอย่างผิดกฎหมายปัจจุบันอายุสามสิบสองปีเขาทำอาชีพนี้มาสิบปีเต็มเครื่อข่ายเขาค่อนข้างซับซ้อนและคดีนี้เกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ระดับสูงหลายคน”
เสียงของพนักงานตำรวจดังก้องท่ามกลางห้องทำงานที่เงียบสงบเตชิตยิ่งฟังสีหน้ายิ่งลำบากใจหนักกว่าเดิมหากเป็นไปตามที่ตำรวจนายนี้พูดถ้างั้นฝ่ายตรงข้ามต้องเป็นคนที่มีอิทธพลมากทำเรื่องไม่ถูกกฎหมายในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แบบนั้นเห็นชีวิตคนเป็นเส้นฟางและนัชชาอยู่ในมือเขา...
เตชิตหลับตาลงอย่างอดไม่ได้ไม่กล้าคิดต่อเลยเขาได้แค่ไม่คิดเรื่องอะไรต่อจากสิ่งเหล่านี้ถึงได้สงบสติอารมณ์ลง
“คนล่ะตอนนี้อยู่ที่ไหน?”
ตำรวจนายนั้นกลืนน้ำลายหลังจากถูกผู้ชายทำให้ตกใจและหวาดกลัวด้วยสถานการณ์ที่กดดันผ่านไปหลายวินาทีถึงจะกล้าเปิดปาก”ยังหาคนไม่พบหล่อนออกไปกับเรือสินค้าโดยเดินทางออกจากท่าเรือ”
ได้แต่คิดถึสนามบินท่ารถแต่ไม่ได้คิดถึงท่าเรือเดินทาง
ที่ท่าเรือการเข้าออกของเรือต่างๆนั้นมีเป็นจำนวนมากมีทั้งลำเล็กลำใหญ่สินค้าก็ไม่เหมือนกันถึงจะตรวจสอบก็เป็นเรื่องที่ยากมาก
เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นถนัดด้านนี้เขาทำการลักลอบขายสินค้ามาสิบกว่าปีเรื่องที่จะเอาคนออนอกประเทศได้โดยไม่มีข่าวคราวนั้นน่ากลัวว่าต้องเป็นhawkแน่ๆ
แต่ทว่าถ้าคนๆนี้ออกจากประเทศแล้วอยากจะหาตัวก็เกรงว่าไม่ง่ายขนาดนั้น
ผู้กำกับฯหน้านิ่วคิ้วขมวด“หาข้อมูลเพิ่มมาอีกและติดต่อกับผู้กำกับฯเมืองYเพื่อร่วมมือกันตรวจสอบถ้าเรื่องนี้ไม่สามารถตรวจสอบได้ก็ยกระดับคดีนี้ให้เป็นคดีความสัมพันธ์ต่างประเทศพยายามกดดันฝ่ายตรงข้ามหากจะรายงานผลให้ติดต่อผมโดยตรง”
ทรรศนไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไรปกติเขาก็เป็นคนที่เข้าใจยากแต่เรื่องที่วางแผนไว้นั้นไม่มีทางพลาดได้น้อยแน่“งั้นพวกเราตอนนี้ต้องทำยังไง?พวกตำรวจเริ่มดำเนินการแล้วเราจะนั่งรอคอยความตายไม่ได้”
“ให้เบาะแสกับพวกมันสักหน่อยให้พวกมันหาที่นี่ให้เจอเวลาก็ไม่เกินสามวันจะถึงยังไงทุ่งดอกป๊อบปี้ที่อยุ่ด้านหน้าก็ยังเอาไปอยู่ดี”
แต่ว่ารูปแบบการเอาออกไปนั้นมันเปลี่ยนเป็นอีกอย่าง
ทรรศนพยักหน้า“ผมจะสั่งออกไป”
“หลังจากสามวันส่งข่าวไปให้ถึงชายแดนข่าวคราวที่นั่นค่อนข่าวปิดบังต่อให้เขาหาเจอก็ใช้เวลาสิบวันถึงครึ่งเดือน”
“งั้นพวกเราจะหลบซ่อนไปแบบนี้ตลอดเลยหรอ?”
Hawkหัวเราะเยาะเบาๆหยิบเอามีดทหารที่อยู่ข้างๆขึ้นมาเล่น“ทรรศนแกรู้หรือป่าวพวกมันกลัวอะไรมากที่สุด?”
ทรรศนคิดแล้วคิดอีก“สงคราม?”
“ไม่”hawkเดินไปยังริมหน้าต่างเขามองออกไปยังทุ่งและชายทุ่งที่มีบ้านในบ้านนั้นมองไกลๆมีผู้หญิงยืนอยู่“ไม่มีทางออก”
เสียงสิ้นสุดลงผู้หญิงที่ยืนอยู่นอกบ้านที่ห่างไกลกลับรู้สึกด้านหลังเย็นยะเยือกเหมือนกำลังถูกมองดูอยู่หล่อนหันหลังกลับไปในสายตานั้นเต็มไปด้วยความยองขวัญตอนที่เห็นเขาหล่อนรีบหนีเข้าบ้านทันที
ริมฝีปากที่ปากเจ้าเล่ห์ของผู้ชายคนนั้นยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้นเขาเอามีดทหารนั้นใส่เข้าลงไปในฝัก”อยากจะจัดการกับศัตรูก็ต้องใช้จุดอ่อนและเวลาที่ไม่เหมาะกับการต่อสู้จัดการเขาตอนนี้ที่รอไม่ใช่รอเวลาคือรอความหวังและการรอคอยของพวกเขาหากรอไปถึงสิบวันหรือครึ่งเดือนผู้ชายคนนั้นมันต้องบ้าแน่ๆถึงเวลานั้นมันการเสียไปเสียแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...