ตอนที่63 คิดว่าผู้ชายของเธอเป็นเทพหรอ
เตชิตอุ้มเธอเดินออกมาจากซอย คนขับรถก็ขับมาจอดอยู่หน้าซอยพอดี เปิดประตูแล้ววางเธอลง แล้วเดินมาเปิดประตูอีกด้านนั่งขึ้นไป
อุณหภูมิในรถสูง นัชชาเผลอดึงเสื้อที่เตชิตคลุมให้เขาออก หันไปมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอเตะรองเท้าออก แล้วยกขาขึ้นนั่งคุกเข่าบนบ่อนั่ง แล้วขยับเข้าไปใกล้เขาเรื่อยๆ
ตากลมโตที่ใสสะอาด มองดูใบหน้าหล่อเหลา เธอหยุดจนกระทั่งใบหน้าให้กับเขามาก ฉีกยิ้มกว้าง ทำให้เห็นฟันขาวที่เรียงกันสวย “คุณคือเตชิต...................”
ถ้าเป็นนัชชาที่ปกติจะรักนวลสงวนตัว ทำให้เขาอยากที่จะรังแกเธอเพื่อเอาชนะ แต่เธอในตอนนี้ที่ยั่วยวนทำให้เขาเกิดอารมณ์
แต่.................
เขามองไปที่คนขับรถ เป็นผู้ชายที่อายุ30กว่าๆ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่หันมามองเลย เขาที่เป็นผู้ชายก็คงจะรับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงในรถ ไม่เคยใส่แผ่นเก็บเสียง
แต่กับนัชชา เขาสามารถอดทนได้ ถึงจะเป็นแค่เสียงหวานของเธอเขาก็ไม่อนุญาตให้ใครได้ยินมัน
คิดได้ดังนี้ เขาก็ผลักผู้หญิงตรงหน้าออก พูดด้วยสายตาและนำเสียงอดทน “เด็กดี กลับไปนั่งดีๆ”
เธออารมณ์เสียที่ไม่สามารถสัมผัสเขาได้ ความร้อนในร่างกายทำให้เธออึดอัด มีเพียงผู้ชายตรงชายตรงหน้าที่สามารถปลดปล่อยเธอได้ มันเป็นความรู้สึกที่เห็นบ่อน้ำที่อยู่ท่ามกลางทะเลทราย เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
เธอขยับเข้ามาใกล้อย่างไม่ยอมแพ้ จนท้ายเธอยกขาขึ้นมาพาดอยู่บนน่องที่แข็งแกร่งของเขา มือเล็กที่ลูบวนอยู่บนแผงอกกว้าง “คุณอย่าดันฉันออก.....................”
เสียงหวานที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ จนเตชิตที่ได้ยินรู้สึกขนลุก ได้กลิ่นน้ำหอมหวานๆของเธอ ถึงเธอจะยังไม่ทันที่จะทำอะไรแต่มันก็สามารถทำให้เขามีอารมณ์ความต้องการได้
แต่มันไม่ได้ ถึงแม้จะอยู่บนรถก็ไม่ได้
เตชิตกุมมือที่ไม่นิ่งของเธอ “เชื่อฟังฉัน เราต้องกลับบ้านกันก่อน”
นัชชาส่ายหน้า น้ำตาไหล ไฟที่ส่องลงมาทำให้เธอดูน่าสงสารมากขึ้นไปอีก “ฉันต้องการคุณ ฉันร้อน เตชิตคุณช่วยฉันด้วย.............”
“ฉันจะช่วยเธอ แต่รอหน่อยได้มั้ย” อยู่จนมีอายุ32เป็นครั้งแรกที่เขาอดทนมากมายขนาดนี้ ฟ้ารู้ว่าจะอดทนกับผู้หญิงที่ตัวเองรัก มันเป็นเรื่องยากขนาดไหน
เขาไม่ได้โดนวางยา แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีกว่าเธอ
มือทั้งสองข้างของนัชชาถูกเขายึดไว้ เธอไม่สามารถดิ้นและโดนตัวเขาได้ อึดอัด เธอมองดูคอเสื้อที่ถูกปลดออกของเขา ก้มหน้ากัดคอที่เซ็กซี่ของเขา
เธอกัดเขาด้วยความแรง จนเห็นเลือด
เตชิตร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ไม่ได้ผลักเธอออก
นัชชารู้เพียงว่าตัวเองเหมือนถูกปลดปล่อย อารมณ์ยากที่จะอดทนเปลี่ยนเป็นความต้องการ เธอต้องการอะไรที่มากกว่านี้เพื่อที่จะช่วยในการปลดปล่อย
ความต้องการของเขาเพิ่มมากขึ้น เหงื่อที่ท่วมเปียกไปทั้งหลัง สายตากับน้ำเสียงที่พยายามอดทน “ขับเร็วๆ”
คนขับหน้าแดง ไม่กล้าพูดอะไร เหยียบคันเร่งจนมิด
อดทนมาตลอดทางจนในที่สุดก็ถึงบ้าน
ไม่ทันที่จะได้พูดอะไร กุญแจรถก็ไม่ได้รับคืนจากคนขับ เขาก็ลงจากรถแล้วอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน
เพียงแต่เธอไม่ได้คิดอะไรมาก ก็เผลอหลับไปก่อน
พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็เกือบจะส่ายๆแล้ว พวกเขาทำกันไปหลายครั้ง ร่างกายเหนื่อยล้า ถึงจะพักผ่อนไปนานแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก
นัชชาเอื้อมมือไปบีบไหล่ แต่กลับไปสัมผัสโดนร่างของใครบางคน
เธอตกใจ ค่อยๆหันกลับไปก็เห็นเตชิตที่นอนอยู่ข้างๆ
บังเอิญที่เขาก็ลืมตาขึ้นมองเธอ บรรยากาศในห้องเริ่มสูงขึ้น
นัชชาหลบสายตา หดคอแล้วหลบหน้าลงไปในผ้าห่ม “คุณไม่ได้ไปทำงานหรอ.................”
นี่เป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่พวกเขานอนด้วยกันครั้งแรก เธอรู้สึกเขินอาย
สายตาเหนื่อยล้าของเขา จ้องมองมาที่เธอ “เมื่อวานเหนื่อย ไม่มีแรงพอที่จะไปทำงาน”
ไม่ มี แรง พอ
ทำไม มันฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ
ก็ได้ นัชชายอมรับว่าตัวเองยิ่งอยู่ยิ่งไม่ใสสะอาด
นัชชากระแอม ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ก็พูดถามเขาต่อไปอย่างนั้น “คุณคงจะเหนื่อยมากสินะ”
ครั้งนี้เตชิตหัวเราะ เขาฉีกยิ้มแล้วพูดต่อ “คิดว่าผู้ชายของเธอเป็นเทพหรอ ใช้แรงไปขนาดนั้น วันต่อมาจะยังมีแรงไปทำงานต่อได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...