ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 641

ตอนที่641พาเธอกลับไปค้างคืนที่บ้าน

คนที่ไปซีไมเนอร์ก็ไม่ใช่คนดีอยู่แล้วเธอคงไม่โดนจ้องไว้จริงๆหรอกมั้ง?

ดราณีเริ่มกลัว“แล้วต่อไปฉันจะทำยังไง?ฉันคงคงไม่โดนพวกเขาจ้องแบบนี้หรอกมั้ง?”

ชนัยมองไปทางหน้าของเธอที่ซีดเพราะความกลัวรู้สึกว่าโอเคแล้วถ้าหลอกอีกก็คงจะเกินไปก็เลยพูดไปว่า“ถ้าคืนนี้เธอกลับบ้านกับฉันพวกเขาต้องรู้แน่ๆถึงเวลานั้นเพราะเห็นแก่ฉันพวกเขาคงไม่จ้องเธอหรอก”

ดราณีเหมือนจะเชื่อแต่ก็สงสัย“จริงหรอ?”

“ไม่อย่างนั้นตอนนี้เธอก็กลับบ้านได้ฉันจะไม่ขวางเธอ”ตอนที่พูดคำนี้รถของเขาขับเข้าไปในวิลล่าพอดีดับเครื่องแล้วจอดอยู่ที่จอดรถเขาไม่ได้รีบลงไปแต่ว่าหันไปมองเธอ“ว่ายังไงกลับไหม?”

ดราณีซื่อใสเกินไปแล้วคำพูดพวกนั้นเข้าไปในหูของเธอก็จะกระทบเธอไม่น้อยเธอกลัวคนประเภทแบบชนัยมากแต่เทียบกับ2คนในคืนนี้แล้วชนัยก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น

ก็แค่ค้างคืนเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง?

เขาก็ช่วยเหลือตัวเองแล้วคงไม่ทำเรื่องอะไรหรอก?

ชนัยรู้ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่ก็เลยยิ้มที่มุมปากและพูดออกมาว่า“เธอวางใจได้ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”

เห็นเขารู้ว่าตัวเองคิดอะไรในใจของเธอก็อึ้งไปไม่น้อย“นายต้องทำตามที่พูดไว้ห้ามผิดคำพูด”

ชนัยพยักหน้า“อืม”

ดราณีมองไปทางนอกหน้าต่างและเห็นบ้านที่มี3ชั้นเป็นบ้านแนวยุโรปเป็นแนวยุโรปที่เป๊ะมากหน้าต่างที่กว้างใหญ่กำแพงที่สะอาดประตูที่ดูหรูหราบ้านแบบนี้เธอเคยเห็นแต่ในทีวีเท่านั้น

ชนัยไปกดปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอไม่ให้เธอมีเวลาลังเลจากนั้นก็เปิดประตูรถ“ไปกันเถอะ”

สุดท้ายดราณีก็เลยกลับบ้านกับเขา

ทั้งสองคนห่างกันคนเดินหน้าคนเดินหลังชนัยยื่นมือไปกดรหัสประตูจากนั้นเขาก็ยืนข้างๆประตูให้มีช่องว่างนิดนึงสำหรับให้เธอเดิน

ดราณีหดไหล่เดินเข้าไปเพราะกลัวว่าจะไปสัมผัสโดนร่างกายเขาจากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไป

สิ่งที่พบเห็นหลังจากเข้ามาในห้องโถงนั่นคือกำแพงทีวีที่เด่นมากกำแพงเป็นสีเทาอ่อนๆไม่รู้ว่าใช้อะไรทำเหมือนมีเพชรหรืออะไรสักอย่างที่สว่างติดอยู่กับกำแพงข้างๆเป็นผ้าม่านสีขาวปลิวเคลื่อนไหวตามสายลมแม้กระทั่งไฟที่อยู่ข้างประตูก็ยังเป็นไฟชนิดเหนี่ยวนำ

การตกแต่งห้องรวมไปแล้วทั้งหมดมี3สีคือสีขาวสีดำและสีเทาในโลกโซเชียลเขาบอกกันว่าแบบนี้เป็นแนวของคนที่มีความต้องการทางเพศน้อยยิ่งกว่าน้อยเสียอีกไม่เหมือนกับการตกแต่งของซีไมเนอร์เลยแม้แต่น้อย

ดราณีเห็นผู้ชายเอารองเท้าคู่ใหม่โยนมาข้างๆเท้าตัวเองเธอก็รีบถอยหลังไปครึ่งก้าวเหมือนที่เขาโยนมาไม่ใช่รองเท้าแต่เป็นระเบิด

ชนัยขมวดคิ้ว“ดราณีฉันจะเตือนเธอไว้นะฉันบอกแล้วว่าไม่ทำก็คือไม่ทำถ้าเธอยังเป็นสภาพทำหน้าตาแบบนี้อีกฉันไม่รับรองว่าถ้าฉันโมโหขึ้นมาจะทำอะไรบ้าง”

โดนขู่อีกแล้ว

“ฉันทำหน้าตาแบบไหน.......”

ชนัยคิดไปสักแป๊บเหมือนกำลังคิดอยู่ว่าต้องเปรียบเทียบยังไงสักแป๊บหนึ่งถึงจะพูดต่อว่า“หน้าตาเหมือนกับว่าฉันกำลังจะข่มขืนเธอ”

“……”

ดราณีอยากร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหลตอนนี้เธอเพิ่งมีความรู้สึกว่าเธอเข้ามาในถ้ำของเสือแล้ว

มาก็มาแล้วถ้าอยากจะไปก็คงเป็นไปไม่ได้เธอก็เลยต้องพยายามไม่ทำให้ผู้ชายคนนี้โมโหเรื่องอื่นเจรจาได้ง่าย

หลังจากที่เปลี่ยนรองเท้าเสร็จชนัยก็ไม่ยุ่งกับเธออีกแต่เขาเดินเข้าไปในห้องครัวเปิดตู้เย็นมาเอาน้ำเย็นออกมาดื่ม

เขาแค่นึกถึงการกระทำของผู้ชาย2คนนั้นที่อยู่ในห้องก็อยากจะใช้น้ำยาแอลกอฮอล์อาบน้ำให้ดราณี

ไม่อาบน้ำ?

ไม่มีทางต้องอาบ

หลังจากที่ปล่อยน้ำเสร็จชนัยก็เดินออกจากห้องสายตาของดราณีก็มองไปตามแผ่นหลังของผู้ชายจนกระทั่งเขาเดินออกจากห้องถึงจะถอนหายใจ

ที่จริงเธออยากจะอาบน้ำมากเพราะไม่มีใครทรมานเท่าเธออีกแล้ว

ดราณีล็อคประตูห้องกลัวว่าเขาจะมีกุญแจอีกก็เลยไปยกเก้าอี้มากั้นไว้ที่หลังประตูอีกจากนั้นถึงจะยอมเข้าไปในห้องอาบน้ำ

ชนัยยืนอยู่นอกประตูไม่ได้เดินไปไหนจนกระทั่งได้ยินเสียงน้ำไหลดังขึ้นมาถึงจะวางใจ

สายตามองไปที่กลอนประตูไม่ต้องทายก็รู้ว่าเธอต้องล็อคห้องแล้วแน่ๆเมื่อกี้มีเสียงที่เก้าอี้กระทบกับพื้นเขาได้ยินแล้ว

ทั้งล็อคทั้งปิดเฮ้อคิดว่าเขาอยากเข้าไปมากมั้ง?

ชนัยเงยหน้าขึ้นอย่างไม่สนใจจากนั้นก็หันหลังเดินไปเพิ่งเดินถึงชั้น1ผู้จัดการของซีไมเนอร์ก็ได้โทรมาเขาไปหยิบเบียร์ออกมาแล้วเอาโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างๆเปิดลำโพง“จัดการเสร็จแล้วหรอ?”

อีกทางหนึ่งเสียงของผู้จัดการดูทางการอย่างเช่นเคย“ใช่ครับท่านประธานชนัยทั้งสองยอมรับและรู้ความผิดและให้คนของพวกเราสั่งสอนไปแล้วครับบอกว่าต่อไปถ้าเจอคุณดราณีจะเดินอ้อมไม่ไปเผชิญหน้า”

“อืม”

“ทางด้านคุณปานตากับผู้จัดการปุลินผมก็ไปพูดมาแล้วต่อไปนี้ถ้าทั้งสองอยากจะหางานก็คงจะยาก”