ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1

“แสนรักจะกลับมาแล้วเหรอ？”

ท้องเส้นหมี่ใหญ่มาก เพราะอายุครรภ์แปดเดือนกว่าแล้ว เธอกำลังพับเสื้อทารกที่พึ่งซื้อมาใหม่ ระหว่างนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเซ็งแซ่ที่คนรับใช้คุยกัน

เขาจะกลับมาแล้วหรือ？

เป็นเพราะเธอจะคลอดหรือเปล่า？

เธอรู้สึกดีใจเป็นล้นพ้น ชั่วขณะนั้นมือของเธอสั่นระริกเล็กน้อย

แสนรักคือพ่อของลูก

ทว่าตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ เธอกับเขาเคยเจอหน้ากันแค่ครั้งเดียว ซึ่งคือคืนแต่งงาน หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอหน้าเขาอีกเลย

“ลูกรัก แม่รู้ว่าคุณพ่อไม่ชอบแม่ แต่ไม่เป็นไร ขอแค่คุณพ่อกลับมาตอนลูกเกิด แม่ก็ดีใจมากแล้ว”

หางตาเส้นหมี่มีหยาดน้ำตารื้นออกมา สองมือกำลังกุมท้องกลมโต ใบหน้างามพิสุทธิ์และขาวผุดผ่องเปี่ยมไปด้วยความรื่นรมย์ยากจะควบคุม

สองวันให้หลัง เป็นไปดังคาด คุณชายตระกูลหิรัญชาผู้ซึ่งหายตัวไปแปดเดือนกว่ายอมกลับมาในที่สุด

เส้นหมี่รู้ก็รีบแบกท้องใหญ่แล้ววิ่งลงไปชั้นล่างด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เพียงแต่สิ่งที่ทำให้เธอหน้าซีดขาวคือ เมื่อเธอเดินมาถึงทางลงบันไดแล้วก้มหน้ามอง กลับพบว่าในห้องโถงนอกจะมีผู้ชายที่เธอถวิลหาทั้งวันทั้งคืนแล้ว ข้างกายเขายังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคน

“แสนรัก นายหมายความว่ายังไง？ฉันเรียกนายกลับมาดูแลเมียตอนคลอด แต่นายดันพาผู้หญิงคนนี้กลับมา มันหมายความว่ายังไง？！！”

“พ่อรู้ดีว่าหมายความว่ายังไง？ผมเคยพูดตั้งนานแล้ว การแต่งงานครั้งนี้ไม่เกี่ยวพันอะไรกับผมทั้งสิ้น ผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วยคือแป้งร่ำ ซึ่งตอนนี้เธอก็กำลังยืนเคียงข้างผม”

แสนรักสวมใส่เสื้อคลุมสีดำตัวบาง ใบหน้าหล่อเหลาคล้ายกับเป็นประติมากรรมแกะสลัก ดวงตาลุ่มลึกและเย็นยะเยือกจ้องผู้เป็นพ่อ และยังไม่พอแค่นั้น ทั่วร่างกายยังแผ่ซ่านรังสีหนาวเหน็บออกมาด้วย

คุณท่านกมลภพได้ยินก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ไอ้ลูกทรพี นายรู้ไหมว่าตอนนี้ยัยหนูกำลังท้องใกล้คลอด？แต่นายกลับพูดพล่ามส่งเดชแบบนี้！！”

“ทำไมผมจะพูดไม่ได้？ถ้าคืนแต่งงานพวกพ่อไม่วางยาใส่ผม แล้วจะมีของพรรณ์นี้ได้ยังไง？เด็กไม่คู่ควรเกิดมาบนโลกใบนี้！”

“……”

ความเงียบกริบเข้ามาแทนที่

เส้นหมี่ที่ยืนอยู่ทางลงประตูรู้สึกคล้ายกับโดนแทงกลางอกสุดแรง เจ็บปวดแทบขาดใจตาย เธอยืนอยู่ตรงนั้น ทัศนียภาพตรงหน้าเริ่มมืดครึ้มและไม่ได้ยินอะไรอีก

เขาถึงกับพูดว่า......ลูกของตัวเองไม่คู่ควรที่จะมีเยือนบนโลก！！

ร่างกายเธอซวนเซ

“กรี๊ด！！！คุณนายน้อย คุณนายน้อยเลือดไหลค่ะ！”

“อะไรนะ？”

ชั่วพริบตาเดียวคนทั้งบ้านตระกูลหิรัญชาพลันตื่นตระหนกกันระนาว

สองพ่อลูกที่กำลังปะทะฝีปากกันภายในห้องโถงใหญ่ก็เงยหน้ามองไปด้านบนทันทีทันใด

และเห็นเป็นสตรีตั้งครรภ์ท้องกลมโตจริง ๆ

ทว่าตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงทางลงบันไดแล้วมีเลือดสดไหลพรั่งพรูลงมาจากกระโปรง

แสนรักหน้าถอดสี

“แสนรัก ความรักของคุณช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน ความสุขที่เหยียบบนกองกระดูกลูกตัวเอง แล้วชีวิตครึ่งหลังของคุณจะหลับฝันดีอยู่หรือ?”

“ต้องขออภัยด้วยครับคุณท่านกมลภพ คนท้องเสียเลือดมากเกินไป ทางเราจึงช่วยไว้ไม่ทันครับ แต่เด็กในครรภ์ทั้งสามคนมีรอดชีวิตหนึ่งรายครับ ขอโทษจริง ๆ ครับ พวกเราพยายามเต็มที่แล้วครับ”

หมอสูตินรีแพทย์อุ้มเด็กทารกออกจากห้องผ่าคลอด เมื่อเห็นคุณท่านกมลภพที่ยืนรออยู่ด้านนอกเสมอมาก็รายงานผลด้วยความรู้สึกหนักอึ้งแก่พวกเขา

ตายแล้วหรือ？

หลานทั้งสามคนของเขากับลูกสะใภ้หนึ่งคน ตอนนี้เหลือคนเดียวแล้วหรือ？！！

คุณท่านกมลภพรับการกระทบกระเทือนจิตใจเช่นนี้ไม่ไหว เอามือกุมหน้าอกตัวเอง จากนั้นก็กระเถิบถอยหลัง สุดท้ายก็วูบดับไป……

“คุณท่าน！คุณท่าน！！”

“……”

ตอนที่แสนรักได้ยินข่าวนี้ เขากำลังพาแป้งร่ำออกจากบ้านตระกูลหิรัญชาแล้วอยู่ระยะเดินทางไปยังคอนโดส่วนตัว

ได้ยินข่าวเช่นนี้ในเวลากระชั้นชิด มือที่จับพวงมาลัยรถของเขาแข็งค้างในบัดดล

“ตายแล้วเหรอ？”

“ใช่ครับ เล่ากันว่าสุขภาพเดิมของเธอก็อ่อนแออยู่แล้ว เพราะเสียเลือดมากครับ จึงช่วยชีวิตไว้ไม่ได้ แต่ลูกสามคนมีชีวิตรอดปลอดภัยหนึ่งคนครับ เป็นเพศชายครับ ตอนนี้คุณท่านรับไปดูแลแล้วครับ”

ผู้ช่วยรายงานเรื่องนี้โดยละเอียด เพราะกลัวเจ้านายเหนือหัวจะไม่เชื่อ สุดท้ายเขาจึงถ่ายรูปศพร่างใหญ่หนึ่งและร่างเล็กสองให้

ทันใดนั้นแสนรักที่กำลังขับรถอยู่ ดวงตาก็หดเกร็ง

“กึก ๆ ๆ”

เขาเหยียบเบรกรถกะทันหัน แล้วรถก็จอดกลางท้องถนนอยู่แบบนั้น