ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1014

【เส้นหมี่：……】

เวลานั้น หัวใจของเธอก็เป็นกังวลอีกครั้ง

หลังจากกลับถึงบ้าน ที่จริงเธอก็ค่อยๆ ได้สติคืนกลับมาแล้ว

VCR ลาออกที่คณาธิปโหลดลงเว็บไซต์ทางการของหิรัญชากรุ๊ป น่าจะไม่ใช่ความยินยอมของเขาในตอนแรก เพราะว่าเขารับปากเธอแล้วว่า ตอนค่ำจะไปกินข้าวที่ซีจี

แต่ตอนบ่าย เขาอัปโหลดอย่างกะทันหัน และตอนนั้น พอดีกับว่า แสนรักถูกท่านนายกรมศุลกากรทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากบนเกาะลัมมา

งั้นนี่หมายความว่าอย่างไร?

ในใจเส้นหมี่รู้สึกผิด และยิ่งเป็นกังวล

เธอเปิดวีแชทไปที่อีกคนหนึ่ง แล้วส่งข้อความให้เธอ

【เส้นหมี่：พี่ ได้ข่าวบ้างไหม？】

【แสงดาว：ข่าวอะไร？เขาตายแล้ว！】

ทันทีที่ส่งหาผู้หญิงคนนี้ กลับมาพร้อมกับคำพูดที่รุนแรง

เส้นหมี่ขมวดคิ้ว

ครุ่นคิด สุดท้ายก็เปลี่ยนคำถาม

【เส้นหมี่：งั้นตอนนี้พี่อยู่ไหน？ยังอยู่เมืองA อยู่ไหม？】

【แสงดาว：ไม่อยู่！】

【เส้นหมี่：แล้วพี่อยู่ไหน？จะไปเจแปนแล้วเหรอ？】

ทันใดนั้นเส้นหมี่ก็คิดได้ เพราะว่าคณาธิปเคยบอกเธอว่า เขาจะไปจากหิรัญชากรุ๊ป เพราะกลับเจแปน

และจริงๆ ด้วย หลังจากเธอส่งข้อความนี้ ไม่นานนัก วีแชทผู้หญิงคนนี้ก็ส่งกลับมา

【แสงดาว：ใช่สิ เธอรู้ได้ไงว่าฉันอยู่เจแปน？】

【เส้นหมี่：……】

เพียงไม่กี่คำ ทันใดนั้น เส้นหมี่ก็นิ่งลงขึ้นเยอะ

เธอมองได้ถูกจริงๆ ถึงปากผู้หญิงคนนี้จะเอาแต่พูดว่าเกลียดและแค้นน้องชายนอกสมรสคนนั้นมาก แต่จริงๆ แล้ว เธอไม่ได้เห็นเขาเป็นคนนอก

ถ้าเธอไปเจแปน งั้นทางด้านคณาธิป ก็ไม่มีอะไรให้ห่วงแล้ว

【เส้นหมี่：ฉันเดาน่ะ ใช่สิ พี่รีบหาเขาให้เจอนะ ตอนนี้บริษัทบังคับให้น้องชายพี่ไปแล้ว ยิ่งเวลานาน น้องชายพี่ทำให้มันมั่งคงได้ ก็ยิ่งไม่ดีต่อการที่เขากลับมาดูบริษัท】

【แสงดาว：เออน่า ฉันรู้แล้ว！】

แสงดาวส่งมาอย่างทนไม่ไหวทางโทรศัพท์อีกครั้ง

จากนั้น ข้อความนี้ ก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก

เส้นหมี่เห็นแบบนี้ ก็วางโทรศัพท์ลง เริ่มตั้งใจอยู่วาดรูปเป็นเพื่อนลูกสาว ……

เธอเชื่อว่า คนๆ นี้จะต้องกลับมาได้แน่

แต่ เธอไม่รู้ว่า แสงดาวที่เจแปนตอนนี้ กลับหาเงาของคณาธิปไม่เจอ

“ไอ้เศษสวะนี่ เขาไปไหนกันแน่？”

แต่ว่า แสงดาวก็รู้สึกว่า สถานที่ที่ให้แม่ลูกอยู่มานานแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีเงื่อนงำอะไร

“คุณกำลังพูดถึงลูกบุญธรรมของประธานหรือเปล่า？”

“ใช่ๆๆ”

วาริชยืนอยู่ที่หน้าแผนกต้อนรับของบริษัทนี้ สื่อสารกับพวกเขาอย่างสุภาพด้วยภาษาญี่ปุ่นอันคล่องแคล่ว

แต่น่าเสียดาย ที่ทำให้หดหู่เช่นกัน ดูเหมือนว่าพนักงานเจแปนคนนี้ จะไม่รู้เหมือนกัน

“ฉันก็ไม่แน่ใจนัก อากิยามะไม่มาบริษัทนานแล้ว พวกเรารู้แค่ว่าเขามีร้านเหล้าที่โตเกียว และการลงทุนที่ย่างกุ้ง”

“ย่างกุ้ง？”

วาริชได้ยินชื่อสถานที่นี้ ก็แปลกใจมาก

ย่างกุ้ง นั่นไม่ใช่เมืองของประเทศZเหรอ？เขายังไปลงทุนที่นั่นอีกทำไมกัน？

วาริชนำข่าวที่ได้ยินกลับไปที่รถ

และก็จริงๆ อย่างที่คิดไว้ แสงดาวในรถพอได้ยินชื่อนี้ ก็ไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก

“เขาไปที่นั่นทำไม？หรือว่าย่างกุ้งดีกว่าโตเกียว？”

“บางทีเขาอาจจะมีการลงทุนอย่างอื่น ในเมื่อรู้แล้วว่าเขายังมีสถานที่แบบนี้อยู่ เราจะไปดูดีไหมครับ？”

วาริชค่อนข้างมีเหตุผลมากกว่า

ความใจร้อนและความโกรธในดวงตาของแสงดาวทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว พูดตรงๆ แล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ไป