ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1045

เส้นหมี่ถามอย่างตื่นเต้น

แต่คุณหมอคนนี้กลับส่ายหน้า : “ไม่ใช่ครับ พิษนี้ของเขาไม่สามารถถอนได้ มันหลายปีเกินไปแล้ว ตามรายงานฉบับนี้ที่ส่งมาจากในประเทศของพวกคุณ ข้างในเขียนว่าไขกระดูกไม่ได้ตายไปเสียทั้งหมด”

“ดังนั้นความหมายของคุณคือ?”

“ลองดูว่ามีวิธีที่จะทำให้มันฟื้นกลับมามีชีวิตได้หรือไม่”

คุณหมอคนนี้พูดแบบกระชับได้ใจความ พูดเพียงไม่กี่คำก็สามารถพูดแนวทางที่ต้องแก้ไขสุดท้ายในรายงานฉบับที่ส่งมานี้ออกมา

แต่ว่าคิดอยากจะทำให้ไขกระดูกกลับมามีชีวิตอีกครั้ง มันจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร?

เป็นไปได้ไหมว่า.......ใช้ไขกระดูกอื่นมาปลูกฝัง?

เส้นหมี่เองก็เป็นหมอ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เข้าใจความหมายของคุณหมอแล้ว

“งั้น....ก็ต้องหาไขกระดูกที่ตรงกันใช่ไหม?”

“ใช่ความหมายนี้ แต่อัตราความสำเร็จของมันไม่เหมือนกับมะเร็งเม็ดเลือดขาวทั่วไป มันจะต่ำกว่า ดังนั้น ไขกระดูกนี้ทางที่ดีที่สุดคือญาติพี่น้องสายเลือดโดยตรงของเขา หากต้องหาจากคลังไขกระดูก เป็นไปได้มากว่าไร้ประโยชน์ และยิ่งเป็นการเร่งการตายของเขา”

คุณหมอคนนี้ค่อนข้างชำนาญการ หลังจากที่ดูรายงานฉบับนี้จบแล้ว ก็พูดประเด็นสำคัญที่สุดข้างในออกมา

คนในห้องทำงานได้ฟังแล้วต่างพากันเงียบ

ญาติพี่น้องสายเลือดโดยตรง คนคนนี้คือไม่มีเลย

เนติแม่ของเขาตายไปแล้ว

ธนากรพ่อของเขาก็ตายไปแล้ว งั้นตอนนี้ญาติพี่น้องสายเลือดโดยตรงที่ยังอยู่บนโลกนี้ ยังจะมีใคร?

เส้นหมี่แทบไม่กล้าไปคิดถึงปัญหานี้เลยแม้แต่น้อย สายตาก็ยิ่งไม่ยินยอมหันไปเหลือบมองทางด้านข้าง กลัวว่าถ้าเธอมองไปแล้วจะทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอเกิดการเข้าใจผิด

ใช่สิ เธอมีสิทธิ์อะไรขอให้เธอช่วยชีวิตคณาธิปล่ะ?

พวกเขาสองคนแม่ลูกทำร้ายเธออย่างหนักหนาสาหัสมากพอแล้ว อีกทั้ง เธอยังตั้งครรภ์อยู่

“คุณหมอ ไม่อย่างนั้น.........”

“ฉันเป็นพี่สาวของเขา คุณต้องการดูดไปเมื่อไหร่?”

ใครก็ไม่คาดคิดว่า ในตอนที่เส้นหมี่ยังคงคิดจะให้คุณหมอคนนี้ลองไปหาไขกระดูกมาดูก่อน

จู่ ๆ แสงดาวที่ยืนอยู่ข้างเธอก็เอ่ยปากพูดตัดบทเธอ โยนประโยคนี้ออกมาต่อหน้าทุกคนอย่างเย็นชา

เส้นหมี่หันหน้าไปมองเธอในทันใด

แสนรักที่นั่งด้านหน้าก็เลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วเหลือบสายตามามอง

แต่ปฏิกิริยาของทั้งสองคนยังไม่เร็วเท่าอีกคนหนึ่ง เมื่อน้ำเสียงแสงดาวพูดจบลง ชายคนนี้ก็เดินมาตรงหน้าเธออย่างกะทันหัน

“ทำแบบนั้นได้ยังไง? ตอนนี้คุณกำลังตั้งครรภ์อยู่ จะไปดูดไขกระดูกได้อย่างไรล่ะ?”

คือม็อกโก หลังจากที่เขาได้ฟังคำพูดนี้ก็อดกลั้นความร้อนใจไว้ไม่ไหวอีกแล้ว

แต่สิ่งที่ตอบแทนเขากลับเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันของผู้หญิงคนนี้

ยืนห่างกันไกลมากก็ยังได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนนี้

เส้นหมี่เห็นมาจากในทางเดิน อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง : “พี่ชายคะ พวกเขาไม่เป็นไรใช่ไหม? พวกเราไปดูหน่อยดีไหม?”

“ดูอะไร? เรื่องของพวกเขาให้พวกเขาจัดการกันเอง ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องจัดการก็คือปัญหาจับคู่ไขกระดูก”

แสนรักจับผู้หญิงคนนี้อุ้มกลับมาแบบดื้อๆ ลากเธอให้เดินไปกับตัวเอง

ก็จริงนั่นแหละ เรื่องแบบนี้ใครก็ไม่สามารถไปร่วมได้

ในท้ายที่สุดม็อกโกก็ลากผู้หญิงคนนี้ไปยังสถานที่คนน้อยๆ จากนั้น เขาก็ปล่อยเธอออก

“ตึง--“

ทันทีที่ปล่อยออก ผู้หญิงที่กำลังโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยงคนนี้ก็เตะเขาอย่างแรงหนึ่งที!

“ฉันว่าคุณเลวมากจริงๆ ม็อกโก เมื่อก่อนที่ฉันคอยตามตอแย คุณก็ทำตัวสูงส่งสนใจบ้างไม่สนใจบ้าง ตอนนี้ฉันรู้ตัวเองแล้ว ออกห่างให้ไกลๆ จากคุณแล้ว คุณกลับอยากเข้ามาอยู่ใกล้ ทำไม? พวกผู้ชายก็เลวเหมือนกันหมดแบบนี้ใช่ไหม?”

“……”

เสียงบีบกระดูกนิ้วมือดังแกร๊บๆ มาเป็นระยะๆ

ม็อกโกใช้เวลาอยู่หลายวินาทีถึงจะระงับต่อความโกรธในทรวงอกนั้นลงไปได้

“คุณจะยอมให้อภัยผมได้อย่างไรกันแน่?? เรื่องที่ผ่านมา เป็นความผิดของผม ผมในฐานะลูกผู้ชาย ในช่วงเวลาที่สำคัญกลับไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบเอาไว้ได้ แต่เลือกที่จะหลีกหนี นี่ล้วนแต่เป็นความผิดผม!”