ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1058

เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งลง

ในเวลานี้ ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่ห้องทำงานนี้ มองดูกันและกันในระยะใกล้ชิด นอกจากเสียงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอกของแต่ละคน

ราวกับว่าไม่มีเสียงอะไรที่ได้ยินอีกแล้ว

เขาบอกว่าเขาไม่เคยแต่งงาน

เขายังบอกอีกว่าแต่งงานกับเขาอีกครั้งไหม?

คำพูดเหล่านี้ ฟังดูไร้สาระไปหน่อย เพราะพวกเขามีใบจดทะเบียนสมรส และมีลูกสามคนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 แล้ว และกำลังจะขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ในเร็วๆ นี้

แต่สิ่งที่เขาพูดนั้นก็สมเหตุสมผล

เพราะการแต่งงานของพวกเขาในตอนนั้น ในทะเบียนสมรส ธนากร เป็นคนเอารูปของเธอกับเขารวมอยู่ด้วยกัน

และในงานแต่งงาน เขาก็ไม่ได้มา เขาถูกบังคับให้มาในตอนที่งานแต่งใกล้จะจบลง และแม้แต่ในคืนแต่งงานก็ยังถูกเธอวางยาถึงจะสำเร็จ

ดังนั้น เขาจึงบอกว่าเขาไม่เคยแต่งงาน ซึ่งก็ถูกต้องเช่นกัน

"ที่รัก?"

"..."

เป็นเวลานานแล้วที่เส้นหมี่มองชายผู้ที่มองเธอด้วยความกระตือรือร้นและห่วงใยแบบนี้ และในที่สุดดวงของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตา แต่ตาก็เริ่มเป็นทรงสระอิ

“ได้สิ แต่คุณจะทิ้งฉันไว้คนเดียวในงานแต่งงานไม่ได้อีกแล้ว” 

"จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว แม้จะตายผมก็จะไม่ทิ้ง..."

“……” 

ไม่มีเสียงแล้ว

คำพูดหลังของชายคนนั้นถูกปิดกั้นด้วยริมฝีปากสีแดงอ่อนคู่หนึ่ง และทั้งหมดก็จมอยู่ในจูบที่ละเอียดอ่อนและลึกซึ้ง

เธอไม่ชอบฟังคำพวกนั้น

ชีวิตนี้ของทั้งสองนั้นมาได้ไม่ง่ายเลย เธอไม่อยากได้ยินคำพูดแย่ๆ อีก ขอแค่เธอได้ยินประโยคเดียวที่ว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอไปก็พอ

ในเวลาเดียวกัน ตระกูลโชคสกุลในเมืองเอก

หลังจากที่ วาริชออกไปสั่งแต่งชุดแต่งงานให้เธอ เธอก็หยิบชุดนอนแล้วไปที่ห้องอาบน้ำ

เหตุการณ์ที่ทำให้เห็นเลือดนั้นเธอพบเจอบ่อยในอดีต เธอไม่ใช่คุณหนูที่ประพฤติดีแต่แรก และเธอก็คุ้นชินกับเรื่องการ (ตบตี/ฆ่าแกงกัน) แค่โยนของใส่ใครสักคน นั้นเป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ

แต่ หลังตั้งครรภ์

เธอไม่ค่อยชิน มักจะรู้สึกว่าจะมีกลิ่นเลือดติดตามเธอตลอดเวลา

เธอถอดเสื้อผ้าออกแล้วเปิดฝักบัว

“สกรี—” 

ทันใดนั้น ประตูข้างนอกก็ถูกเปิดออกอย่างเงียบ ๆ และหลังจากนั้นไม่นาน ร่างตัวเล็ก ๆ ที่แต่งตัวเหมือนคนรับใช้ของตระกูลโชคสกุล ก็โผล่หัวเข้ามา

“คุณหนูดาว？คุณหนูดาว？” 

เธอมองไปรอบ ๆ และเริ่มตะโกนสองสามคำ

กำลังจะคานออกไป แต่ทันใดนั้น ดูเหมือนหล่อนจะคิดอะไรบางอย่างได้ หลังจากนั้นก็ตกใจ หล่อนเบิกตากว้างและมองไปทางห้องน้ำในทันใด

เธอท้องแค่สี่เดือนไม่ใช่เหรอ?

ทำไมท้องของเธอถึงใหญ่ขนาดนี้?!!

——

ในคืนนี้ แสงดาวกินได้ค่อนข้างเยอะ

อาจเป็นเพราะในที่สุดก็เลิกกังวลและตัดสินใจเลือก

วาริชมีความสุขมากเมื่อเห็นว่าเธอดื่มแกงที่เขาทำจนหมด "ดื่มจนหมดเลยนะ ควรจะเป็นแบบนี้นานละ เด็กจะได้เติบโต คุณกินอีกหน่อย เขาจะอ้วนเมื่อคลอดออกมา"

น้ำเสียงนั้นราวกับว่าเขาเคยเป็นพ่อมาก่อน

แสงดาววางชามลง ลุกขึ้นด้วยความเกรงใจเล็กน้อยแล้วเดินไปอีกด้านหนึ่ง

“แม่ของคุณเห็นด้วยกับเรื่องที่เราจะไปจดทะเบียนสมรสแล้วเหรอ?” 

“เห็นด้วย คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจองโรงแรมไว้แล้ว หลังจากไปจดทะเบียนสมรสพรุ่งนี้เช้า ถ้าคุณไม่เหนื่อยเราก็ไปลองชุดแต่งงานกันไหม” 

"ชุดแต่งงาน?"

ดวงตาของแสงดาวสตั้นชั่วครู่

วาริช พยักหน้า: "ใช่ แม้ว่าตอนนี้คุณจะท้อง แต่ในงานแต่งงาน ผมก็ยังหวังว่าคุณจะสวยที่สุด วันนี้ผมไปถามที่ร้านเจ้าสาวแล้ว พวกเขามีชุดหลายแบบที่สามารถปกปิดหน้าท้องของคุณได้ หลังใส่ก็จะสวยทุกชุด"

เพราะกลัวว่าเธอจะปฏิเสธ เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโชว์รูปที่เขาถ่ายในร้านชุดเจ้าสาวตอนกลางวันให้เธอดู