ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1068

หา?

แสงดาวนิ่งอึ้งไปแล้ว

ทว่าม็อกโกที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูด้านโน้นได้ยินแล้ว ก็เข้ามาในทันที

“แปดเดือนแล้ว? คุณหมอ คุณดูออกได้อย่างไร?”

“ที่นี่ คุณดูนะ เส้นรอบวงศีรษะของเด็กรวมทั้งพัฒนาการด้านร่างกายและกระดูก ต่างเป็นไปตามลักษณะของอายุครรภ์แปดเดือน ดังนั้น คุณม็อกโก ภรรยาของคุณน่าจะจำวันผิดแล้ว ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยตรวจครรภ์มาก่อนเหรอ?”

สูตินรีแพทย์ชี้ไปยังทารกในครรภ์ที่แสดงผลการอัลตร้าซาวด์ออกมา

สายตาของม็อกโกนิ่งไปแล้ว

นี่เป็นลูกของเขาหรือเปล่า?

ภายในใจของเขา เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง จ้องมองไปยังทารกที่อยู่บนจอคอมพิวเตอร์ ทันใดนั้นหัวใจกระหน่ำเต้นอย่างรุนแรง แม้แต่ปลายนิ้วมือยังสั่นเทาเบาๆ

มันเป็นความรักของพ่อที่เชื่อมโยงทางสายเลือดโดยธรรมชาติ

“คุณม็อกโก?”

“……อืม เธอน่าจะจำวันผิด ครั้งสุดท้ายของวันนั้น คือวันที่ยี่สิบสามเดือนกรกฎาคม”

ม็อกโกได้สติขึ้นมา ใบหูแดงขึ้นมาแล้ว ทันใดนั้นก็พูดวันเวลาที่ชัดเจนออกมาจากปาก

คำพูดนี้พูดออกมา แสงดาวที่นอนอยู่บนเตียง หันมาจ้องมองเขาในทันใด

ทำไมเขาถึงได้......จำวันที่นี้ได้?

ดวงตาของเธอทั้งสองข้างเบิกกว้างขึ้นมา แสดงออกมาว่ายากที่จะเชื่อ เพราะว่า วันที่นี้ เดิมทีไม่ใช่วันที่เธอประจำเดือนไม่มาครั้งแรก ทว่าเป็นคืนนั้นที่พวกเขาอยู่ที่ซีจาร์

สูตินรีแพทย์：“งั้นก็ถูกแล้ว ถ้านับตามวันเวลาอันนั้น ท้องของเธอก็แปดเดือนแล้ว แต่ว่าคุณม็อกโก ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ งั้นลูกของเธอคนนี้ก็ค่อนข้างเล็กไปหน่อยแล้ว”

“ค่อนข้างเล็กเหรอ?”

“ใช่ น้ำหนักของเธอค่อนข้างเบา อวัยวะต่างๆของเด็กที่อยู่ในท้องก็ยังพัฒนาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ปัญหานี้ค่อนข้างหนัก อีกหนึ่งเดือนที่เหลือ ต้องเสริมสร้างอย่างหนักแล้ว”

น้ำเสียงของคุณหมอ ฟังดูไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่แล้ว

สีหน้าของม็อกโกซีดขาวลงทันใด

เขาอยากจะถามมาก ปัญหานี้ควรจะแก้ไขอย่างไร แต่หันกลับมา มองดูหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงอย่างกะทันหัน ดวงตาคู่นั้นที่มองมาที่พวกเขา เปลี่ยนเป็นกระวนกระวายอย่างมาก

ทว่ามือทั้งสองที่วางอยู่ด้านข้างอย่างสงบ ออกแรงกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เขาเก็บเอาคำพูดนั้นกลืนลงไปแล้ว

“เข้าใจแล้ว ผมพยุงภรรยาของผมออกไปก่อน”

“ค่ะ”

คุณหมอเป็นคนที่ค่อนข้างเข้าใจความรู้สึกของคนอื่น

จากนั้นม็อกโกก็เข้ามาช่วยหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงที่กำลังเคว้งคว้าง เหมือนกับว่าได้อุ้มเธอออกแล้วไปอย่างไงอย่างงั้น

นั่นเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน?

ม็อกโกนิ่งอึ้งไปในทันใดแล้ว

ไม่มีทางมาบนโลกใบนี้? งั้นหมายความว่าอย่างไร?

“คุณฟังไม่เข้าใจเหรอ ลูกที่คุณรอคอย เขาไม่มีทางเกิดมาบนโลกใบนี้แล้ว เขาเน่าเสียไปแล้ว คุณออกไปได้แล้ว ฉันที่นี่ไม่มีสิ่งที่คุณอยากจะได้แล้ว”

แสงดาวพูดออกมาอย่างเสียดแทงกระตุกที่มุมปาก พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่าเวทนาอีกทั้งโหดเหี้ยมอย่างมาก

ในที่สุดม็อกโกก็ฟังเข้าใจแล้ว

ทันใดนั้น เขามองมาที่เธอจากมุมสูงมองลงมาที่หน้าท้อง สีเลือดที่อยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้เหือดหายไปแล้ว เขามองมาที่เธอ แม้แต่นัยน์ตายังกำลังสั่นเทา

“เป็นเพราะว่าการบริจาคไขกระดูกเหรอ?”

เขากลับเปิดปากถามสิ่งนี้ออกมา

ทันใดนั้นแสงดาวรู้สึกเหมือนกับว่ามีมีดแทงเข้ามาอย่างรุนแรง เธอเบนสายตากลับ ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากสถานที่แห่งนี้！

“แสงดาว！！”

แต่ว่า เธอพึ่งจะขยับ ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้ตะโกนชื่อเธอออกมา

หลังจากนั้น กดเธอเอาไว้！

 “คุณต้องการให้ผมพูดกับคุณอีกสักกี่ครั้ง? ผมคบหากับคุณไม่ใช่เพราะว่าลูกคนนี้ ในตอนนั้น ตอนที่อยู่ที่ย่างกุ้ง ผมก็พูดไปแล้ว ผมขอร้องให้คุณให้อภัย ไม่ใช่เพราะว่าคุณกำลังตั้งครรภ์แล้ว ทว่าเป็นเพราะว่าตั้งแต่แรกเริ่มผมได้ทำผิดแล้ว ผมไม่ยืนออกมาเหมือนกับสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ยิ่งไม่กล้ายอมรับความรู้สึกของตัวเอง สิ่งเหล่านี้ คุณต่างลืมไปแล้ว?”