ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1070

เธอรีบปลอบใจผู้ชายคนนี้ก่อน

ม็อกโกได้ฟังแล้ว ดวงใจดวงนี้ถึงวางลงได้

พูดอย่างหมดเปลือก เขาก็ยังหวังว่าลูกจะไม่เป็นอะไร นั่นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ถ้าสามารถเกิดมาได้อย่างแข็งแรง เขาจะไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นได้อย่างไร

คืนนี้ เส้นหมี่พักอยู่ในห้องนอนชั้นสามที่พวกเขาเคยพักอยู่ ด้านหนึ่งใช้คอมพิวเตอร์ติดต่อกับโชกิ โดโมโตะ อีกด้านหนึ่งอ่านหนังสือทางการแพทย์เล่มหนาที่ตัวเองพึ่งจะหาเจอ

ในตอนที่แสงดาวเข้ามา สมาธิของเธอทั้งหมดอยู่ที่หนังสือเหล่านั้น

“เส้น……”

“คุณแสงดาว คุณท่านเรียกหาค่ะ ท่านมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

ในขณะที่เธอกำลังจะเรียกหญิงสาวคนนี้ที่อยู่ในห้อง ทันใดนั้น ด้านนอกมีคนรับใช้คนหนึ่งขึ้นมา บอกกับเธอ ไชยันต์กำลังเรียกหาเธอ

ไชยันต์เหรอ?

แสงดาวรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล พึ่งจะยกขาก้าวไป ก็ยกกลับมาเสียแล้ว

หลังจากนั้นสิบนาที ไชยันต์อยู่ในห้องหนังสือของเดอะวิวซี แสงดาวที่สวมชุดกระโปรงชุดหนึ่ง แบกท้องโตมาถึงที่นี่แล้ว

“ก๊อกๆๆ——”

“เข้ามา！”

น้ำเสียงของชายชราฟังดูมีเมตตาทว่าก็ไม่สูญเสียความเคร่งขรึมดังขึ้นมาจากด้านใน แสงดาวอดไม่ได้ที่จะกำมือเอาไว้แน่น ผ่านไปสักพัก เธอจึงค่อยๆผลักประตูเปิดออก แล้วเดินเข้าไป

เกี่ยวกับชายชราคนนี้ เธอจำได้เสมอมา

วันนั้น เขายิ้มออกมาอย่างอบอุ่น กลับพูดกับเธอว่า เขาหวังว่าเธอกับม็อกโกจะไม่เกี่ยวโยงอะไรกัน

หลังจากนั้น เขาไล่เธอออกจากเดอะวิวซีไป！

แต่ตอนนี้ เธอกลับแบกท้องอันใหญ่โตกลับมาเสียแล้ว……

“นั่ง”

ในห้องหนังสือที่ยังคงสว่างไสว ไชยันต์ที่บนศีรษะเต็มไปด้วยผมหงอกนั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ หลังจากที่มองเห็นผู้หญิงคนนี้เข้ามา กลับชี้ไปยังเก้าที่อยู่ด้านหน้าด้วยอารมณ์ที่ยังสงบดี

แสดงออกว่าให้เธอนั่งลง

แสงดาวนั่งลงอย่างกระสับกระส่ายแล้ว

“ผมได้ยินว่าผลการตรวจครรภ์ของวันนี้สถานการณ์ไม่ค่อยจะดี?” ไชยันต์มองไปยังท้องของเธอ ใบหน้าแก่ชราอันนั้น แสดงความเป็นห่วงต่อสองแม่ลูกออกมา

แสงดาวได้เห็นแล้ว ทันใดนั้น รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาแล้ว

ความจริงแล้วเธอเป็นคนที่ทำลายเกาะป้องกันลงได้อย่างง่ายดาย

“……อืม เหตุเพราะว่าบริจาคให้กระดูกให้น้องชาย พัฒนาการของเด็กได้รับการกระทบกระเทือนแล้ว”

“แบบนี้ งั้นคุณไปรอคลอดที่ญี่ปุ่นเลยดีไหม? ให้ม็อกโกไปกับคุณ ผมได้ยินมาว่า ตอนนั้นคนที่ทำการผ่าตัดให้คุณ ก็คือหมอชาวญี่ปุ่นคนนี้ ตอนนี้ไปหาเขาที่นั่น แบบนี้ดีกว่าไหม?”

ทันใดนั้น คุณท่านคนนี้ก็เสนอความคิดเห็นออกมาแบบนี้

แต่ว่า ตอนสุดท้ายก่อนที่เธอจะก้าวออกจากประตูไป ก็อดใจไม่ไหวที่จะหันกลับมาถาม：“ฉันอยากจะถามอะไรสักประโยค คุณทำไม......ถึงได้ไม่คัดค้านพวกเราขึ้นมาอย่างกะทันหันล่ะ?”

“หืม?”

ไชยันต์ที่ยังนั่งอยู่ที่นั่นมองมาที่เธอแวบหนึ่ง

“เป็นไปได้ว่าเพราะผมแก่แล้ว หลังจากผ่านเรื่องน้องชายของคุณมา ผมก็เข้าใจอะไรมากขึ้น หลานชายก็มีความสุขของเขาเอง ผมบังคับครอบครัวให้เจริญรุ่งเรืองอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า ทำให้พวกคุณต้องใช้ชีวิตเป็นไปตามกฎเกณฑ์ของผม พวกคุณอาจจะไม่ได้มีความสุขก็ได้”

“ดังนั้น เพียงแค่พวกคุณใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ก็เพียงพอแล้ว”

ประโยคสุดท้ายนี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่า คำพูดนี้เป็นคำพูดที่ไพเราะที่สุดในโลกแล้ว

ในที่สุดแสงดาวก็ออกไปแล้วภายในใจเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ม็อกโกที่อยู่ที่เรด พาวิเลี่ยน ได้รับโทรศัพท์จากรองผู้นำเดชา พรุ่งนี้ให้เขาไปรับแสงดาวตั้งแต่รุ่งสางแล้วไปญี่ปุ่น

“ญี่ปุ่น คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่า? เวลาสำคัญแบบนี้ ผมจะไปที่ญี่ปุ่นได้อย่างไร?”

“คุณชายม็อกโก ตอนนี้ลูกที่อยู่ในท้องของคุณแสงดาวกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญ จำเป็นต้องทำแบบนี้ ถึงจะสามารถรักษาลูกเอาไว้ได้ สำหรับเรื่องของคุณทางนี้ ผมจะไปจัดการด้วยตนเอง”

“แต่ว่า……”

ม็อกโกยังอยากจะโต้แย้ง

แต่เวลานี้ สายโทรศัพท์ของฝั่งโน้นได้วางไปแล้ว ต่อมาทันใดในโทรศัพท์ ไชยันต์คุณปู่ของเขาก็ได้ส่งข้อความมาด้วยตัวเองหนึ่งข้อความ

【ไชยันต์：รีบล่วงหน้าไปที่ญี่ปุ่น อย่าให้มีอะไรผิดพลาด！】