ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1107

หมอมองเธอด้วยความประหลาดใจ เหมือนว่าไม่ชินเท่าไหร่กับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของเขา

“ตอนนี้ไม่เป็นอะไร ดีที่คุณพาเธอมาทันเวลา รีบให้ยาเธอ จากนั้นคืนนี้ก็พักที่นี่สักคืน”

หมอปลอบไป ก็ออกใบให้นอนโรงพยาบาลไปด้วย

ดังนั้นคืนนั้น แสงดาวก็พักอยู่ที่นี่

หลังจากผู้หญิงให้กำเนิดลูก ถ้าพักผ่อนไม่พอ มดลูกจะต่ำได้จริงๆ และปัญหานี้ ถ้าไม่ได้รับการรักษาได้ทันเวลา ก็จะร้ายแรงมาก

ทางด้านเดอะวิวซีรู้ข่าวทางนี้แล้ว ก็รู้สึกกังวลมากเช่นกัน

“พี่ ภาสดรนั่นเป็นใครกัน？พี่รู้จักเขาไหม？ทำไมเขาถึงไปหาพี่สาวล่ะ？เชื่อได้หรือเปล่า？”

เส้นหมี่ได้ข่าวนี้แล้ว ก็ลงลิฟต์มาโดยไม่หยุดพัก จากนั้นก็วิ่งไปที่ห้องคุณท่านชั้นหนึ่งแล้วถามชายหนุ่มที่กำลังอยู่กับเขา

นี่ก็เป็นปรากฏการณ์ที่แปลกมาก

เดิมที ตอนที่ขาและเท้าของไชยันต์นั้นสะดวก สองคนปู่หลานไม่เคยที่จะคุยกันดีๆ ได้เลย

แต่ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ยังสามารถเจียดเวลาหนึ่งหรือสองชั่วโมงทุกวันเพื่อมาอยู่ในห้องนอนของคุณท่านได้ อาจจะถือโน้ตบุ๊กทำงานของตัวเองไป

หรือไม่งั้นก็ ถือหมากรุก ให้คุณท่านที่นอนอยู่บนเตียงไม่สามารถขยับมือและเท้าได้ มีเพียงลูกตาสองข้างที่ขยับไปมา และปากที่ออกคำสั่ง

มือซ้ายเล่นหมากรุกกับมือขวา

เส้นหมี่ลงมา ก็คือตอนที่ทั้งสองกำลังทำสิ่งนี้

จู่ๆ ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ทั้งสองก็หยุดลง

“ภาสดร？เธอหมายถึงลูกนอกสมรสของวุฒิสภาวิบูลย์คนนั้น？”

“อือ เขาอยู่ที่ มณฑลY พอดี ได้ยินว่าได้รับความนิยมมาก เมื่อก่อนก็เหมือนจะรู้จักกับม็อกโก ผมก็เลยบอกเขา ให้เขาช่วยไปหยุดพี่สาวผม”

แสนรักเก็บหมากบนกระดานไป ก็ตอบอย่างสบายๆ ไปด้วย

ไชยันต์ที่นอนอยู่บนเตียงอย่างขยับไม่ได้ไปทั้งตัว ดวงตาคนแก่คู่นั้นก็มองคนๆ นี้อย่างตกใจ

เขารู้เรื่องพวกนี้จากไหน？

เรื่องแย่ๆ พวกนี้ เขาไม่เคยบอกเขาเลย

เส้นหมี่ก็ตกใจอย่างมาก เธอเดินเข้ามา ยืนอยู่ตรงหน้าชายคนนี้：“งั้นเขาเชื่อถือได้ไหม？คนในวุฒิสภา นั่นไม่ใช่ ……คนของรัฐสภาเหรอ？”

ประโยคสุดท้ายนั้น ส่วนสุดท้ายของเธอกดให้เบาลงแล้ว

ถูกต้อง วุฒิสภา ก็คือองค์กรหนึ่งของรัฐสภา ส่วนเดอะวิวซีของพวกเขา ตอนนี้ก็พยายามตัดความสัมพันธ์กับไวท์ พาเลซไม่ใช่เหรอ？

มีสติสามารถเอาตัวรอดได้ อยู่ให้ห่างสิ่งถูกถูกผิดผิด

“ไม่เป็นไร ถ้าเขาไม่มาเมืองหลวงอีก ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับวิบูลย์ตระกูลจรัลพฤกษ์เท่าไหร่แล้ว วางใจเถอะ แค่เห็นแก่เกียรติของม็อกโก ช่วยผู้หญิงคนนั้นเฉยๆ”

แสนรักจึงอธิบายไปเบาๆ อีกครั้ง

เส้นหมี่จึงโล่งอก

ใช่ นั่นเป็นลูกนอกสมรส จะมาเมืองหลวงได้อย่างไร？ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเข้าไปในวิบูลย์ตระกูลจรัลพฤกษ์ของพวกเขา

ในฐานะที่เป็นคนของวุฒิสภา ก็ยังมีชู้และมีลูกด้วย

ที่จริงนี่เป็นเรื่องอื้อฉาว

แต่ว่า เพราะมีแค่ลูกสาวสามคนให้เขาเท่านั้น เพื่อให้ตำแหน่งคุณผู้หญิงตระกูลจรัลพฤกษ์ของตัวเองมั่นคง จึงกล้ำกลืนความอัปยศอดสูนี้ทันที

ไม่ใช่แค่นี้ เธอยังอุ้มภาสดรที่ตอนนั้นเลี้ยงอยู่ที่ มณฑลY กลับไปด้วย พูดแค่ว่าคลอดเอง

เป็นผู้หญิงแล้วทำได้ถึงตรงนี้ ถือว่าไม่มีใครทำได้แล้วจริงๆ

ดังนั้น ตัวตนของภาสดรต่อภายนอก ก็คือคุณชายแห่งวิบูลย์ตระกูลจรัลพฤกษ์ แต่ความเป็นจริงแล้ว เขาคือลูกนอกสมรสของวิบูลย์

และจากจุดนี้ มีเพียงคนในสังคมเหล่านั้นของเมืองหลวงเท่านั้นที่รู้

เช้าวันถัดมาที่ภาสดรถืออาหารเช้ามาที่โรงพยาบาล จู่ๆ เขาก็เห็นผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องคนไข้อย่างเป็นเด็กดี ไม่หนีไปไหน

“คุณภาสดร มานี่สิ”

“อือ”ภาสดรพยักหน้าเบาๆ สายตามองไปยังหญิงสาวที่อยู่ในห้องคนไข้

“เธอเป็นอย่างไรบ้าง？ดีขึ้นบ้างหรือยัง？”

“แน่นอน ปัญหาของเธอนี้ หลักๆ เป็นเพราะเพิ่งคลอดออกมา ไม่ได้พักผ่อนเท่าไหร่ ดังนั้น ทางที่ดีต่อไปคุณอย่าให้เธอไปไหน อย่างน้อยก็อยู่เดือนให้ครบก่อน แต่ว่าคุณภาสดร คุณ……？”

หมอคนนี้รู้จักภาสดร ตอนที่พูดถึงประโยคสุดท้าย เขาก็มองไปที่ภาสดรอย่างพูดไม่ออก

ภาสดรจึงละสายตาที่มองไปยังห้องคนไข้กลับคืนมาอย่างไร้อารมณ์