ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1109

พ่อบ้าน：“……”

คุณนายน้อยคนนี้ สมองผิดปกติเล็กน้อยหรือเปล่า？

แต่ว่า หลังจากที่เขาปิดประตู ก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุข จากนั้น ก็หยิบโทรศัพท์มาแอบส่งข้อความไปให้คุณท่านที่อยู่เมืองหลวง

【พ่อบ้าน：คุณท่าน มีข่าวจะแจ้งครับ ในที่สุดคุณชายก็มีสติเสียที วันนี้เขาพาคนตระกูลเทวเทพคนหนึ่งกลับมา】

【วิบูลย์：คนตระกูลเทวเทพ？ใคร？】

อีกฝ่ายแทบจะตอบในทันที

พ่อบ้านรีบอธิบาย

【พ่อบ้าน：บอกว่าเป็นคุณนายน้อยแห่งตระกูลเทวเทพ ผู้หญิงคนหนึ่ง ดูสติไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ครับ】

【วิบูลย์：……】

คุณนายน้อยตระกูลเทวเทพ และยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สติไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

รัฐมนตรีที่มีอำนาจควบคุมวุฒิสภา ในหัวก็คิดถึงเมื่อวานที่เดอะวิวซี เหมือนจะตามหาผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ จากนั้นก็สั่งคนทั้งหมดให้ไปดำเนินการ

เขาแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา

【วิบูลย์：หรือลูกอกตัญญูคนนี้ตระหนักได้ งั้นคุณให้เขาดูแลผู้หญิงคนนี้ดีๆ ตระกูลเทวเทพในตอนนี้ ช่วยได้ก็ช่วยไปเถอะ ยังไงแล้ว ก็ไม่เหมือนเมื่อก่อน】

ประโยคสุดท้ายนั้น เป็นความห่วงใยที่พูดถึงตระกูลเทวเทพ

แต่ความเป็นจริง ห่างกันผ่านหน้าจอก็ยังรู้สึกถึงความสะใจ และความเห็นใจของคนๆ นี้

ความพ่ายแพ้ขอตระกูลเทวเทพ เป็นสิ่งที่พวกเขาอยากจะเห็นจริงๆ

แต่ว่า ความพยายามเพียงผิวเผิน ก็ต้องทำ เพราะยังไงแล้ว หลังจากเลือกผู้นำคนใหม่แล้ว พร้อมกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่แล้ว ต่อไป ก็คือปรับโครงสร้างผู้นำใหม่

ดังนั้น เวลานี้สื่อความเมตตาและความรักของตัวเองออกมา จึงจำเป็นอย่างมาก

พ่อบ้านลงมาอย่างมีความสุข

ภาสดรเปลี่ยนเป็นชุดสูทสีขาว เขาไม่มีงานอย่างเป็นทางการที่นี่ หน้าที่ในทุกวัน ก็จะไปเดินเล่นที่ไนท์คลับ และกาสิโนของตัวเอง

“คุณชาย คุณจะออกไปแล้วเหรอ？วางใจเถอะ คุณนายน้อยตระกูลเทวเทพคนนั้นนอนอยู่ชั้นบนเรียบร้อยแล้วครับ”

“อือ ทำอาการที่มีประโยชน์ให้เธอกิน เธอเพิ่งคลอดลูก บำรุงเยอะๆ”

ภาสดรกำชับเบาๆ ถือกุญแจรถแล้วออกไป

แสงไฟสลัว ค่ำคืนอันเงียบสงบ

เดอะวิวซีที่อยู่ในเมืองหลวงอันแสนไกล หลังจากเส้นหมี่กล่อมหนูดาราจนหลับ มองดูใบหน้าเล็กๆ นี้ที่หลับสนิท ในที่สุดก็ทนไม่ไหวหยิบโทรศัพท์ออกมา

【เส้นหมี่：พี่ พี่อยู่ไหนเนี่ย？หนูดาราคิดถึงพี่มาก】

ส่งเสร็จ ก็ไม่ลืมส่งรูปเด็กใบหนึ่งไปด้วย

เวลานี้แสนรักอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาจากห้องน้ำ เห็นเธอนั่งอยู่บนขอบเตียงแล้วมองมือถือด้วยสีหน้าเศร้าๆ ก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมที่ยังมีน้ำหยดไป

พร้อมกับเดินเข้ามาด้วย

“โอเคๆ”

เส้นหมี่ที่คิดถึงลูกๆ มากอยู่แล้ว ได้ยินแบบนี้ ก็พยักหน้าอย่างลนลานทันที

โง่จริงๆ

แสนรักเห็นว่าเธอยิ้มเสียที ก็ลูบหัวของเธออย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จากนั้นไปเป่าผมต่อ

เส้นหมี่：“ไม่ใช่ พี่ พรุ่งนี้พี่จะไปไวท์ พาเลซไหม？”

ทันใดนั้นเธอก็คิดถึงตรงนี้ได้ จู่ คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็กังวลขึ้นมาอีกครั้ง

ไวท์ พาเลซ สำหรับตระกูลเทวเทพของพวกเขาในตอนนี้ เป็นสถานที่ที่ไม่อยากพูดถึงจริงๆ และยังเป็นสถานที่ยุ่งยากที่อยากจะถอยออกไปให้เร็วที่สุด

แต่ว่า ชายหนุ่มที่กำลังเป่าผมอยู่ตรงนั้น กลับพยักหน้า

“อือ คนตระกูลเทวเทพยังไม่ตาย จะต้องมีคนเข้าไปรายงานแน่ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ไม่เป็นอะไรแน่ สถานะของผมในตอนนี้เป็นแบบนี้แล้ว ไม่มีใครใส่ใจผมแน่

เขาจ้องตัวเองในกระจก ดวงตาสีดำอันสวยงามคู่นั้นเยือกเย็นเหมือนหมึก ริมฝีปาก กลับมีแต่ความเหยียดหยาม

เส้นหมี่ไม่พูดอีก

ถ้าเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่อยากให้เขาไป

ต้องรู้ว่า นี่เป็นชายหนุ่มที่เหมือนกับโอรสคนโปรดของสวรรค์ หลายปีมานี้ เขาอยู่แต่จุดสูงสุดมาตลอด จะกลายเป็นเศษสวะในสายตาคนอื่นได้ไงกัน？

เส้นหมี่ขมวดคิ้วสวยแน่น……