ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1113

หนุ่มๆ ด้านข้างเห็นเข้า ก็อดไม่ได้ที่จะล้อเล่น：“ทำไมล่ะคุณชายภาสดร ฉันคิดว่าสองคนนี้ไม่เลวเลยนะ ถึงแม้จะดูแย่ไปเล็กน้อย แต่ไม่ได้ออกมาทำ วันนี้นายดื่มไปตั้งเยอะ ไม่อยากดับความเร่าร้อนหน่อยเหรอ？”

เพียงคำไม่กี่คำ แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงชีวิตที่ฟุ้งเฟ้อและสำส่อนของพวกเขากลุ่มนี้

แต่ภาสดรในวันนี้ หลังจากที่เขาเงยหน้าขึ้นแล้วกรอกแก้วไวน์ตรงหน้าลงคอไป ก็ปฏิเสธ

“ดับอะไรกันล่ะ？โดนเล่นงานจนหมดอารมณ์！”

จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นมาอย่างโซเซ ก้าวเท้าแล้วเดินออกไป

ครึ่งชั่วโมงถัดมา ในสวนคฤหาสน์ที่ทะเลสาบกลางเมือง เขาลงมาจากรถ จากนั้นโยนเงินก้อนหนึ่งให้คนขับด้านหน้า แล้วเขาก็เดินโซซัดโซเซเข้าไปพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์

“คุณชาย คุณกลับมาเสียที？คุณท่านโทรมาหาคุณตั้งหลายสายครับ”

พอเข้ามา พ่อบ้านคนเก่าแก่ในคฤหาสน์ก็รีบเข้ามาทันที

เมื่อเห็นเขาเมาขนาดนี้ ทันใดนั้น เขาก็ขมวดคิ้วทันที

ภาสดรหยุดลง แล้วจ้องเขา

“หาผมทำไม？ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าติดต่อเขา？！”

“ไม่ใช่ครับ คุณชาย ตอนนี้คุณท่านกำลังเลือกตั้งอยู่ คุณอยู่ข้างนอกควรระวังตัวหน่อยครับ เรื่องวันนี้ ถ้าพูดออกไป จะส่งผลต่อคุณท่านในเมืองหลวงเป็นอย่างมากครับ”

คิดไม่ถึงว่า พ่อบ้านคนนี้ จะรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับภาสดรที่ไนท์คลับในวันนี้

ภาสดรนิ่งไป

ภายใต้แสงไฟสลัวๆ ในสวน เขาจ้องมองเขาลงมาจากมุมสูงด้วยสายตาที่แดงก่ำเพราะแอลกอฮอล์ และกลิ่นเหล้าทั้งตัว

“คุณ……คุณชาย”พ่อบ้านตัวสั่นอย่างไม่มีสาเหตุ

“ตุบ——”

ยังพูดไม่จบประโยค เท้าของภาสดรก็ถีบออกไป

ตาแก่คนนี้ กลางคืนดึกๆ ดื่นๆ ก็เป็นเหมือนกระสอบทราย ถูกเขาเตะจนล้มและลอยออกไป ทุบแจกันและกระถางต้นไม้ที่พื้นจนเกิดเสียงดังโครมคราม

คุณชายภาสดรทุบตีคน เกิดขึ้นในบ้านถือว่าเป็นเรื่องปกติ

แต่หนักขนาดนี้ ถือเป็นครั้งแรก

พวกคนรับใช้ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว ก็วิ่งออกมาอย่างตกตะลึง

รวมทั้งห้องชั้นบนที่ดับไฟแล้ว หลังจากได้ยินเสียงดังนี้แล้ว ก็มีเสียงดัง“ติ๊ด”และสว่างขึ้นมา จากนั้น หน้าต่างก็ถูกเปิดออก

มีผู้หญิงผมยาวกระเซิงคนหนึ่ง ปรากฏตัวที่นั่น

“คุณชาย คุณ……”

“ภาสดร？คุณกลับมาเสียที？ทุบตีคนอีก？ตีเสร็จยัง？ตีเสร็จก็รีบขึ้นไป ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

“……”

กว่าสิบวินาที ในสวนที่ยุ่งเหยิงตรงชั้นล่าง ก็เงียบสนิท

ส่วนภาสดร ก็เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่ปรากฏตัวกะทันหัน ท่ามกลางแสงไฟสลัว และตกตะลึงอยู่นาน

จนกระทั่งแสงดาวที่อยู่ชั้นบนทนไม่ไหว ก็เริ่มเร่งขึ้นมา：“สรุปว่าคุณจะขึ้นมาไหม？คุณไม่ขึ้นมาฉันจะกระโดดลงไปจากตรงนี้！”

แสงดาวเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง：“จริงเหรอ？”

“จริง ถ้าคุณไม่เชื่อผม พรุ่งนี้ผมให้พวกเขาไปได้ แต่ก่อนหน้านั้น คุณต้องอยู่บำรุงตัวที่นี่อย่างดี คุณอย่าลืมล่ะ ตอนนี้คุณกำลังอยู่เดือน ถ้าคุณแย่ขึ้นมา พวกเราก็ไม่สามารถเดินทางไปประเทศZ ได้”

ภาสดรอธิบายอย่างอดทนอีกครั้ง

แสงดาว：“……”

เธอจ้องมองชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าอีกครั้ง ในที่สุด เธอก็หันกลับ จากนั้นปิดประตูเสียงดัง“ปัง”

ภาสดร：“……”

สองคนนั้นที่เฝ้าอยู่หน้าประตู：“……”

เป็นเวลานานมาก จนกระทั่งภาสดรก็หันกลับเดินลงไปชั้นล่างอย่างโซเซ จากนั้นด้านหลังจึงมีเสียงถกเถียงขึ้นมา

“แปลกจัง เมื่อก่อนคุณขายกลับบ้านมาไม่เคยมีกลิ่นเหล้ามาด้วยเลย”

“ใช่ ทุกครั้งที่กลับมาจะมีแต่กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิง กลิ่นเหล้าวันนี้ฉุนจนไม่ได้กลิ่นน้ำหอมบนตัวเขาเลย นี่คุณชายดื่มไปมากแค่ไหนเนี่ย？”

“……”

คืนนี้ คนรับใช้ในสวนของคฤหาสน์ทั้งหมดต่างกำลังถกเถียงกัน

คำถามนี้ ไม่มีใครรู้

พวกเขารู้แค่ว่า เช้าวันถัดมา ภาสดรตื่นสายมาก และยังไม่ตื่นเลย