ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1118

“ฉันแค่อยากออกไป ถ้าเธอปล่อยฉันไป ฉันจะคืนลูกให้เธอทันที”พิมเจ้าพูดอีกครั้ง

เส้นหมี่：“……”

เหมือนว่าเวลาผ่านไปนานนับศตวรรษ เธอก็มองไปยังร่างของผู้หญิงคนนี้ และลูกชายที่อยู่ในมือของเธอ

เธอพูดอะไรอยู่？

เธอไม่ได้ตั้งใจทำร้ายคุณชายคิว？

เธอโกหกอยู่หรือเปล่า？

เส้นหมี่ไม่แน่ใจ

แต่ว่า แป๊บเดียว ตอนที่เธอมองไปรอบๆ พบว่าสมาชิกหน่วยเอสเอสพวกนั้นที่ล้มลงไปจากฝีมือของเธอ มีแค่กระดูกหักจริงๆ ไม่ได้รุนแรงมาก

หัวใจของเธอที่ตื่นตระหนกตลอดเวลา ในที่สุดก็สงบลงช้าๆ

“งั้น……ตอนนี้เธอปล่อยเขาเถอะ”

“ไม่ได้ ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าฉันปล่อยเขาแล้ว พวกเธอจะปล่อยฉันออกไป？เส้นหมี่ ฉันรู้ว่าพวกเธอขังฉันไว้ เพราะอยากรู้ตัวบงการที่อยู่เบื้องหลังฉัน แต่ว่า แล้วฉันเป็นแค่สมุนตัวเล็กๆ ทั้งหมดที่ฉันพูดได้ ฉันก็พูดไปหมดแล้ว”

พิมเจ้าปฏิเสธ และพูดอธิบายอีกครั้งอย่างตื่นเต้นว่า เขาไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้

เส้นหมี่กำนิ้วแน่น

สำหรับเรื่องนี้ เธอไม่รู้เรื่อง ตอนนั้น เธออยู่ที่เมืองA และก็ เรื่องพวกนี้ ถ้าแสนรักไม่บอกเธอ เธอก็ไม่ไปถามก่อน

ถึงยังไงแล้ว เขาไม่พูด เขาก็ต้องมีแพลนเขาอยู่แล้ว

เธอหันไปมองที่รองผู้นำเดชา

รองผู้นำเดชาเห็นแบบนี้ ในที่สุด เขาก็วางนิ้วที่ยกขึ้นลงชั่วคราว และก้าวไปข้างหน้า

“แต่คุณยังไม่พูดว่า ทำไมคุณถึงกลายเป็นหมากของโรงน้ำชา？ยิ่งกว่านั้น ตอนที่พวกเราพบคุณ เราจับคุณอย่างลับๆ ที่เดอะวิวซี ทำไมคนในโรงน้ำชาถึงหนีไปก่อน？”

“เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าฉันไม่น่าเชื่อถือ”

“หมายความว่าไง？”

รองผู้นำเดชาหรี่ตาที่เป็นประกายนั้น……

พิมเจ้าเยาะเย้ยตัวเองอย่างเย็นชาที่มุมปาก พักหนึ่ง ที่ทำให้คนแปลกใจมากก็คือ สายตาของเธอมองไปยังเส้นหมี่อีกครั้ง

“เพราะว่าครั้งนั้น คนที่ตาย ไม่ใช่เดือนใจ แต่เป็นเธอเส้นหมี่ ฉันเป็นคนห้ามเขาไว้ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันขัดคำสั่งของเขา และเพราะเรื่องนี้ เลยถูกเขายิง ไปที่สะบัก”

“……”

และอีกครั้ง ที่คนตรงนั้นต่างเงียบลง

ส่วนเส้นหมี่ ก็เงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงคนนี้ ในดวงตาที่มีน้ำตาอยู่ ก็ปรากฏสีหน้าที่เหลือเชื่อ

เป็นเพราะว่าเธอเนี่ยนะ？

“ทำไม？”

“ไม่ทำไมหรอก ฉันแค่คิดว่าแทนที่จะปล่อยให้เธอตาย สู้ให้นังแพศยานั่นลงนรกเสียยังดีกว่า เธอน่ารังเกียจกว่าเธอเยอะเลย”

พิมเจ้าหัวเราะเบาๆ

รอบๆ นั้น ก็เงียบลงอีกครั้ง

จนกระทั่ง ไชยันต์ถูกเข็นขึ้นมาบนรถเข็น

“ฉันให้รักบอกเธอหลายครั้งแล้ว ฉันบอกไปแล้วว่า ฉันจะหาลูกชายของเธอกลับมา”หลังจากคุณท่านขึ้นมา ประโยคแรกที่เห็นผู้หญิงคนนี้ก็คือแบบนี้

ในที่สุดพิมเจ้าก็เลิกหัวเราะ

หลังจากน้ำตาไหลลงมาจากเบ้าตาของเธอ เธอก็หันไปมองอีกด้านเขม็ง

“ไม่ต้องหรอก ฉันหาเองได้ แค่พวกเธอปล่อยฉันไปก็พอ”

“……”

“และก็ พวกเธออยากจับตัวบงการตัวใหญ่นั้นมาตลอดไม่ใช่เหรอ？ไม่ต้องห่วง หลายปีมานี้ ฉันทำหลายอย่างเพื่อพวกเขา ใครบ้างสมรู้ร่วมคิดกับพวกเขา？พวกเขาอยู่ที่ไหน？ฉันรู้ดี ถ้าฉันออกไปแล้ว จะช่วยพวกเธอทั้งหมดขูดออกมาเอง แล้วเอามาให้พวกเธอ！”

เธอยืนอยู่ในแสงที่ยังมีกลิ่นควันปืนหลงเหลืออยู่ ทันใดนั้นก็ปิดตาทั้งสองข้างทันที และพูดแบบนี้ออกมา

ดวงตาไชยันต์เป็นประกายทันที

รองผู้นำเดชา ก็ออกอาการดีใจทันที

มีเพียงเส้นหมี่ หลังจากได้ยิน ก็มองผู้หญิงคนนี้อยู่พักหนึ่ง

ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเสี่ยงตายล้วงคองูเห่าเพื่อคนอื่น เธอถูกเปิดโปงแล้ว และยังถูกขังที่เดอะวิวซีเป็นเวลานานด้วย

งั้นถ้าเธอกลับไปแล้วคนพวกนั้นยังจะเชื่อเธอไหม？

แล้วเธอต้องทำไงอีก？ถึงจะนำข้อมูลเหล่านั้นกลับมาให้เดอะวิวซีของพวกเขาได้อีก？