ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 122

“……….”

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ในที่สุดหลังจากที่เธอรู้สึกว่าทั้งร่างกายของเธอมืดมนแล้วก็เป็นอัมพาตอยู่ในรถแล้ว

ทำไม?

ผู้ชายเลวๆคนนี้จะต้องมาทำกับเธอแบบนี้? และยังจะพาไปมาเลเซียอีก เขาอยากจะให้ต่อไปเธอไม่ต้องได้เจอหน้าลูกอีกเลยใช่ไหม?

สิ่งที่เธอกังวลมากที่สุด ในที่สุดก็เกิดขึ้นแล้วใช่ไหม?

คนสารเลว ต่ำทราม!

เส้นหมี่โมโหเสียจนสั่นเทาไปทั้งร่างกาย ในอกเมื่อคิดว่าจะไม่ได้เจอลูกอีกก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดเหมือนอะไรหลุดแยกออกมาเลยอย่างไรอย่างนั้น

ทำให้เธอหายใจลำบากมาก

“คุณครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

คนขับรถเห็นท่าทางเศร้าเสียใจของเธอจากทางกระจกมองหลัง ก็รีบเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ

เส้นหมี่จึงดึงสติกลับมาได้!

“ไม่เป็นไรค่ะ รบกวน....ฉันไม่ไปเขตเมืองเก่าแล้วค่ะ ไปตึกหิรัญชากรุ๊ปที่อยู่ใจกลางเมืองแทน”

เธอตะเกียกตะกายขึ้นมา ดวงตาคู่นั้นที่แดงก่ำและดูชื้นจ้องมองไปทางด้านหน้าอย่างนิ่งๆ แล้วเอ่ยขึ้นทีละคำ

คนขับรถตกใจ รีบหมุนพวงมาลัยไปทางใจกลางเมืองอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นสิบกว่านาที ตึกหิรัญชากรุ๊ป

หลังจากที่เส้นหมี่มาถึงที่นี่แล้วนั้น ก็ลงจากรถในทันที และวิ่งไปทางหน้าตึกใหญ่นี้อย่างรวดเร็ว เตรียมตัวที่จะขึ้นไปหาผู้ชายเลวๆคนนี้ที่ชั้นดาดฟ้า

แต่คิดไม่ถึงว่าเธอเพิ่งจะมาถึงที่ประตูของตึกใหญ่แห่งนี้ ตรงที่ไม่เคยมีการจัดวางกำลังคนเอาไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ จู่ๆก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในชุดเครื่องแบบยื่นมือออกมาขวางเธอเอาไว้

“คุณเข้าไปไม่ได้ครับ!”

“ทำไม?”

“เพราะว่าท่านประธานสั่งเอาไว้แล้วว่าตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป คุณห้ามเข้าไปข้างในครับ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจ้องมองเธอ แล้วเอ่ยขึ้นมาแบบนี้

เมื่อเส้นหมี่ได้ยินแล้ว ก็รู้สึกโมโหจนแทบจะระเบิดออกมาตรงนั้นในทันที!

คนสารเลวนี่!

ไม่คิดว่าเขาจะยังให้คนมาขวางเธอเอาไว้ตรงนี้อีก? เขาบ้าไปแล้วใช่ไหม? เขาคิดว่าแบบนี้ก็จะสามารถขวางการก้าวไปหาลูกของเธอได้ใช่ไหม? ฝันไปเถอะ!

เส้นหมี่จ้องมองบนดาดฟ้าของตึกด้วยความเกลียดชัง แล้วหันหลังเดินกลับไป

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง หน้าประตูใหญ่ของตึกก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมา

เพียงแต่ผู้หญิงคนนี้สวมใส่ชุดกระโปรงยาวถึงข้อเท้า การแต่งตัวของเธอทำให้ดูอ่อนช้อยงดงามและทั้งยังดูผอมสูงอีกด้วย เธอใส่แว่นตากันแดด ในมือถือกระเป๋าสั่งทำพิเศษส่วนตัวเอาไว้ หลังจากที่ปรากฏตัวขึ้นมา บุคลิกท่าทางท่าสง่างามสูงส่ง ทำให้ทุกๆคนเห็นแล้วก็อดที่จะรู้สึกเกิดความละอายใจขึ้นมาไม่ได้

มีเสน่ห์มาก!

พระเจ้า ผู้หญิงคนนี้คือใครกัน?

ดูดีมีออร่าและสวยมากจริงๆ.....

ภายในตึกมีคนจำนวนไม่น้อยที่ถูกดึงดูดแล้ว และยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ขวางเส้นหมี่เอาไว้ก่อนหน้านี้ตรงหน้าประตูเลย จ้องมองด้วยท่าทางที่ดูโง่เขลาไปแล้ว

“คุณครับ ขอถามหน่อยนะครับคุณคือ.....”

เพียงแต่หลังจากที่เข้าไปแล้ว พอประตูลิฟต์ปิดลง เธอก็รีบเก็บท่าทางที่สง่างามของเธอเอาไว้ แล้วจ้องมองไฟแสดงชั้นที่เริ่มต้นขึ้นพลางกัดฟันด้วยความแค้น

“คิดจะเล่นกับฉัน? ตอนที่ฉันเป็นคุณหนูผู้สูงส่ง พวกคุณไม่รู้ถึงความอดอยากไม่มีจะกินนั่นหรอก! แสนรัก คุณรอฉันก่อนเถอะ!”

เอ่อ......

เส้นหมี่ ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็คือเธอ!

——

แสนรักรับสายนอกอยู่ในออฟฟิศ ตอนที่บอกว่ามีผู้หญิงวัยรุ่นที่ดูมีอำนาจมาหาเขานั้น ในหัวเขาก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา

ผู้หญิงวัยรุ่นที่มีสถานะมีอำนาจอย่างนั้นเหรอ?

ใครกัน?

เขาคิดไม่ออก

แต่เนื่องจากว่าปกติแล้วกำหนดการของเขาก็มีมากเป็นพิเศษอยู่แล้ว คนที่นัดเจอนั้นก็มีไม่น้อยด้วยเช่นกัน ในเมื่อมาหาถึงที่นี่แล้วเขาคิดว่าอาจจะตกหล่นไปก็ได้

ดังนั้นเขาจึงให้เสมียนที่อยู่ข้างนอกปล่อยให้เธอเข้ามา

และเมื่อเข้ามาแล้ว เสียงรองเท้าส้นสูงก็ดังขึ้น พนักงานในออฟฟิศเองก็จับจองอย่างให้ความสนใจด้วยเช่นกัน แสนรักเห็นประตูออฟฟิศตัวเองถูกเปิดออก

“………..”

ในช่วงเวลานั้นเอง ดวงตาของเขาก็จับจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่เข้ามาคนนี้ ก็ตกตะลึงไปพักหนึ่ง แล้วรู้สึกหลุดลอยไปเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเวลานี้ใบหน้าเล็กๆของเธอจะใส่แว่นตากันแดดอันใหญ่อยู่ก็ตาม