ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1256

คุณหมอรีบอธิบาย：“ใช่ค่ะ คุณแม่ที่พึ่งจะตั้งครรภ์ จะสูงสักหน่อย นั่นเป็นเพราะว่าทารกพึ่งจะฝังตัว ฮอร์โมนเพศหญิงจึงแตกต่างออกไป เดี๋ยวรอให้ปรับตัวได้ ก็จะเป็นปกติแล้ว”

ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง

เส้นหมี่วางผลตรวจลง ไม่ได้ถามอะไรอีกแล้ว

วันเวลาต่อจากนั้น เธอก็อยู่ที่เดอะวิวซีมาโดยตลอด แสนรักเองก็ไม่ค่อยจะออกไปไหน ดูเหมือนว่า เขาตั้งใจจะอยู่กับเธอตลอดการตั้งครรภ์ จนกว่าลูกน้อยจะเจริญเติบโตขึ้นมา

แน่นอน เธอเองก็เชื่อมั่นว่า เขาจะทำแบบนั้น สำหรับเรื่องการเมืองการทหารด้านนอก ก็จัดการเอาไว้แล้ว

หลังจากนั้นสองเดือน เส้นหมี่ได้ตั้งครรภ์สามเดือนแล้ว

“ที่รัก พ่อของคุณพวกเขาพูดว่าจะมาที่นี่กัน ยังมีคุณลุง ให้พวกเขามาไหม?”

“หา? ได้เหรอ?”

เส้นหมี่ที่กำลังเอนหลังอยู่บนเก้าอี้ทานผลไม้ที่แอลดับบิวทาวน์ได้ยินสิ่งนี้แล้ว ทันใดก็ดีใจขึ้นมาจนดวงตาทั้งสองเปล่งประกายขึ้นมาแล้ว เธอลุกขึ้นมาในทันที

แต่เวลานี้ เธอรู้สึกว่าในท้องของเธอเหมือนกับมีอะไรบางอย่างกำลังดึงอยู่

เส้นหมี่นิ่งไปแล้ว

“ที่รัก?”

แสนรักที่กำลังปอกผลไม้อยู่ด้านข้าง เห็นว่าเธอไม่พูดอะไร จึงหันมามองแวบหนึ่ง

เส้นหมี่หยุดนิ่งไป คิดอย่างจะพูดอะไร แต่เมื่อลูบท้องดูแล้ว กลับพบว่าอาการได้หายไปแล้ว เหมือนกับว่า การออกแรงดึงในเมื่อสักครู่ เป็นเพียงสิ่งที่เธอคิดไปเองยังไงอย่างนั้น

ก็เป็นไปได้ว่าตัวเองคิดไปเองนะ

เธอกลับมาเป็นปกติ：“อืม งั้นพวกเขาจะมาเมื่อไหร่? ตอนนี้ไปรับมาเลยได้หรือเปล่า?”

“แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว คุณไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น เพียงแค่คุณพอใจ พวกเขาพักอยู่ที่นี่เลยก็ยังได้”ชายหนุ่มปลอบใจเธอ เป็นสีหน้าที่ดูสบายๆ

กระนั้นเขาพูดแบบนี้แล้ว งั้นเธอยิ่งไม่ต้องเป็นกังวลแล้ว

เส้นหมี่ดีใจอย่างมาก

หลังจากนั้นสองวัน จริงๆด้วย ผู้ชายคนนี้ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก ดิลกยังมีธนาตย์สองสามีภรรยาก็ถูกรับตัวมาแล้ว พามาที่เดอะวิวซีแล้ว

“คุณพ่อ คุณลุง คุณป้า พวกคุณมากันแล้ว！”

เส้นหมี่ได้เห็นคนในครอบครัวที่เป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ตะครุบเข้ามาอย่างตื้นตันขอบตายังแดงแล้ว

ดิลกเองก็ตาชื้นขึ้นมานิดหน่อยแล้ว

แต่ว่า ที่นี่ผู้คนมากมาย อีกทั้งยังอยู่ข้างนอก บิดาคนนี้สุดท้ายแล้วจึงทำเพียงตบลงที่ไหล่ของเธอเบาๆ

“เอาน่า โตขนาดนี้แล้ว ยังทำเหมือนเด็กไปได้ ระวังลูกที่อยู่ในท้องด้วย”

“อืม”

เส้นหมี่ถึงได้ปล่อยมือลงอย่างเคอะเขินแล้ว

คืนนี้ เดอะวิวซีก็มีงานเลี้ยงหนึ่งโต๊ะใหญ่อีก พวกเขาพูดคุยสังสรรค์และหัวเราะกันอย่างมีความสุข ทานอาหารกันอยู่หลายชั่วโมง

เส้นหมี่เพราะว่าตั้งครรภ์ ทานเสร็จแล้ว จึงให้คุณป้าขึ้นไปชั้นบนกับเธอแล้ว

“นี่คือ?”

“เข็มโลหิต ของขวัญพระราชทานจากรัชสมัยซูสีไทเฮา คุณเคยได้ยินหรือเปล่า?”

สาธินีหยิบสิ่งนี้ออกมา ชี้ไปยังอักษรเล็กๆที่สลักเอาไว้บนสิ่งสิ่งนี้

เข็มโลหิต？

เส้นหมี่อ้าปากกว้างแล้ว แสดงสีหน้าออกมาว่ายากจะเชื่อได้อย่างมาก

สิ่งนี้แน่นอนว่าเคยได้ยินมาก่อน ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่กับหมอนุชนาถ เธอเคยพูดถึงแล้ว แพทย์แผนจีนในสมัยโบราณนั้นความจริงแล้วมีเทคนิควิธีที่สุดยอดอันหนึ่ง เอามาใช้รักษาตรวจหาสารพิษโดยเฉพาะ เรียกว่าเข็มโลหิต！

ความหมายก็คือ เพียงแค่มีเครื่องมือพิเศษอันนี้ หลังจากปักเข้าไปในร่างกายคน ก็จะสามารถวินิจฉัยได้อย่างแม่นยำทันทีว่าเขาคนนั้นได้รับสารพิษแล้ว

แต่ว่า เทคนิควิธีการนี้ได้หายไปแล้ว

เพราะว่าอุปกรณ์แบบนี้ ตั้งแต่โบราณกาลจนถึงปัจจุบันก็ได้ยินมาว่ามีไม่กี่อัน เหมือนกับหนังสือทางการแพทย์ของฮั้วถัว ปัจจุบันนี้ก็ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว

“คุณป้า คุณกำลังล้อเล่นหรือเปล่า เข็มโลหิตอันนี้? จะเป็นไปได้อย่างไร? สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ได้สูญหายไปตั้งนานแล้ว จะมาอยู่ในมือของคุณได้อย่างไร?”

เดิมทีเส้นหมี่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ

แต่ว่าป้าสะใภ้คนนี้ได้ยินแล้ว กลับแสดงสีหน้าแววตามึนงงออกมา：“จะเป็นไปได้อย่างไร? นี่เป็นสิ่งที่ตระกูลอัครนันท์มีมาตั้งแต่ไหนแต่ไร หรือว่าคุณไปได้ยินข่าวลืออะไรมาหรือเปล่า? พูดว่าสิ่งนี้สามารถวินิจฉัยสารพิษในร่างกายได้อย่างเชี่ยวชาญ?”

“……เฮอ หรือว่าไม่ใช่หรือ?”

เส้นหมี่กระอักกระอ่วนขึ้นมาแล้ว