ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1258

แสนรักจึงไปที่ร้านสะดวกซื้อซื้อขนมกับนมมาเล็กน้อย หลังจากนั้นก็มารอที่หน้าห้องน้ำอย่างเอาใจใส่

แต่ว่า เขาไม่รู้เลยว่า ในช่วงเวลาที่เขากำลังรออยู่นั้น หญิงสาวที่อยู่ในห้องน้ำตอนนี้ จากสวรรค์ได้ตกลงนรกไปแล้ว

เมื่อสักครู่เธอ ไม่ใช่เพราะว่าเข็มเงินหยกสีเลือดอันนั้น ทว่าทันใดนั้น ในท้องของเธอเหมือนกับมีอะไรดึงอีกแล้ว

หลังจากนั้น เธอก็รู้สึกว่าด้านล่างเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างไหลออกมาแล้ว

นั่นคืออะไร?

เธอกระวนกระวาย

เพราะว่า เธอก็เป็นหมอ

เส้นหมี่รีบร้อนมาที่ห้องน้ำแล้ว

ในตอนที่ถกกางเกงแล้วนั่งลงในวินาทีนั้น ลมหายใจของเธอต่างกลั้นเอาไว้

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เธอผิดหวังคือ เธอมองเห็นรอยสีแดงบนกางเกงในของตัวเองแล้วจริงๆ ถึงแม้จะไม่มาก แต่ว่าก็ไม่ใช่สัญญาณที่คนท้องควรจะมี

ทั้งร่างของเส้นหมี่เหมือนกับตกลงในห้องเย็นแล้ว

ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้?

เธอนั่งยองๆอยู่ที่นั่น เป็นเวลานานต่างไม่ขยับเลย

เธอมึนงงไปหมดแล้ว

เพราะว่า เธอเองก็เป็นหมอ นี่ก็ไม่ใช่การตั้งครรภ์ครั้งแรกแล้ว สิ่งที่ควรระวัง เธอต่างก็ระมัดระวังแล้ว ก็ไม่ได้ออกกำลังอย่างหนักอะไร แล้วก็ไม่ได้กินอะไรที่ไม่สมควร

งั้นทำไมถึงได้มีอาการแบบนี้เกิดขึ้นล่ะ?

หรือว่า สาเหตุมาจากเพราะว่าสุขภาพร่างกายของเธอไม่ค่อยจะดีหรือเปล่า?

ใช่ เป็นไปได้！

เดิมทีเธอก็ไม่สามารถตั้งท้องได้ แต่ว่าตอนนี้เบื้องบนได้ประทานพรให้กับเธอ ทำให้เธอมีอีกครั้งแล้ว นี่แสดงว่า ถึงแม้ว่าจะท้องได้ แต่ว่าจากร่างกายของเธอ อยากจะคลอดออกมาอย่างราบรื่น แน่นอนว่ามีความยากลำบากมาก

ดังนั้น จึงได้เกิดอาการแบบนี้ขึ้นมา

เธอคิดแบบนี้ ในที่สุด ภายในใจรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้ว หลังจากนั้นก็จัดการสักหน่อย เธอเดินออกมาแล้ว

“ทำไมถึงได้ไปตั้งนาน? คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เมื่อออกมาด้านนอก เธอยังไม่ทันจะได้ออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มที่มีรออยู่ด้านนอกเป็นเวลานานแล้ว ก็เข้ามาทันใด เขาพุ่งเข้าที่ด้านหน้าของเธอจับข้อมือของเธอเอาไว้แล้วถามขึ้นมาอย่างร้อนรน

เส้นหมี่：“……”

ในวินาทีนี้ เธออยากจะร้องไห้ออกมาแล้ว

เธอมองเห็นเขาตื่นเต้นแบบนี้ ภายในใจก็บ้าคลั่งขึ้นมาแล้ว อยากจะบอกเขาไปในทันที：“ที่รัก เกิดเรื่องแล้ว ลูกของพวกเราไม่อยู่แล้ว”

แต่ว่า เธอน้ำตาคลอเบ้ามองไปที่เขาสักพัก นำสิ่งนี้กลืนลงไปแบบนั้นแล้ว

ไม่ ตอนนี้เธอยังไม่สามารถพูดได้

เรื่องราวยังไม่ทันได้แน่ใจ เธอไม่สามารถทำร้ายเขาแบบนี้ก่อนได้

เพราะว่า ที่เขาดูร้อนรนดูเป็นกังวลแบบนี้ เหตุผลส่วนใหญ่ ก็คือกำลังเป็นห่วงเธอ ยังมีลูกที่อยู่ในท้อง

เส้นหมี่วางใจลงไปได้ เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาทันใด ก็เตรียมจะออกไป

“คุณจะไปไหน? ไม่ใช่ว่าพึ่งจะกลับมาเหรอ?”

ใครก็คาดไม่ถึง ในตอนนี้ แสงดาวกลับอุ้มลูกขึ้นมาแล้ว เธอมองเห็นว่าพึ่งจะกลับมาจะออกไปข้างนอกอีกแล้ว จึงถามขึ้นมาอย่างสงสัย

เส้นหมี่：“……”

จริงๆเลย ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นว่าเธอจะชอบมาหาเธอ ทำไมหลังจากมีลูกแล้ว ทุกๆวินาทีอยากจะมาหาเธอที่นี่

เส้นหมี่ทำได้เพียงหยุดลงอย่างเหนื่อยใจแล้ว：“ฉันจะไปที่โรงพยาบาลสักหน่อย เมื่อสักครู่คุณหมอโทรมา ให้ฉันไปตรวจดูสักหน่อย”

“ตรวจอีกแล้ว? คุณทำมาจากทองคำหรือไง? นี่พึ่งจะนานเท่าไหร่เอง ก็จะตรวจอีกแล้ว น้องชายของฉันเขาสมองมีปัญหาหรือเปล่า? ก็แค่ให้กำเนิดลูก จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาดนี้หรือเปล่า?”

“โอ้ ทำไงได้ล่ะ นี่เป็นบุญวาสนาของฉัน”

เส้นหมี่ตั้งใจทำให้เธอโมโห

หลังจากนั้น ในแววตาในขณะที่เธอกำลังกระทืบเท้า ก็หยิบกระเป๋าเดินออกไปแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สงสัยอะไร แต่ถ้าไม่รบกวนจิตใจเธอ เดี๋ยวเธอก็จะพูดเข้าหูน้องชายของเธอแล้ว ไม่แน่ผู้ชายคนนั้นก็จะค้นพบแล้ว

เส้นหมี่เดินทางมาถึงโรงพยาบาลใหญ่แล้วสภาวะจิตค่อนข้างเป็นกังวล ไม่ได้ไปที่แผนกสูตินรีเวชด้านโน้น ทว่าอันดับแรกเข้ามาที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการไพบูลย์

“ด็อกเตอร์ไพบูลย์ ภายในใจของฉันสงบลงไม่ได้จริงๆ ดังนั้น ก็เลยมาหาคุณแล้ว”

นำเหตุผลพูดออกมาอย่างรวบรัด หลังจากนั้นเธอสารภาพออกมากลับคนคนนี้ถึงจุดประสงค์หลัก