ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1274

หนูตะเภาไม่ได้รับสิทธิ์แบบนี้หรอกนะ

ถ้าเป็นหนูตะเภา เขาคงป้อนโดยตรงแล้ว

สุดท้าย โทอิสจำใจต้องศึกษาค้นคว้าใหม่ และหลังจากที่หนูรินจังรับรู้เรื่องนี้ เธอจึงนำขนมมาให้

“พี่โทอิส อย่าไปสนใจพวกเขา พี่กินเถอะ กินเสร็จแล้วค่อยช่วยหม่ามี๊”

หนูน้อยคนนี้ โตขึ้นไม่กี่ขวบ กลับเป็นที่สะดุดตาขึ้นเยอะ

ดังนั้นโทอิสอยู่ค้นคว้าวิจัยใหม่อีกครั้งที่ห้องรักษานี้ ส่วนแสนรักและเส้นหมี่ ถึงแม้ครั้งนี้จะทดลองยาไม่สำเร็จ แต่ก็รับรู้ว่า ชายหนุ่มคนนี้มีความสามารถที่จะจัดการกับแบคทีเรียนิวเคลียร์เหล่านี้ได้แน่นอน

สุดท้ายแสนรักก็เตรียมตัวไปซีแลนด์

“นายจะต้องระวังตัวให้มากๆ เรื่องที่บ้าน มีฉันอยู่ นายไม่ต้องกังวล”

ตอนที่ออกเดินทาง ไชยันต์ตั้งใจออกมาส่ง เขากำชับแสนรัก และบอกให้แสนรักไม่ต้องกังวลเรื่องในบ้าน

มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ตอนนี้มีเขาควบคุมดูแลอยู่ ไม่เพียงบ้านนี้ ต่อให้ทั้งเมืองหลวง ก็ไม่ต้องเป็นกังวล

แสนรักพยักหน้า

จากนั้นเขาออกจากที่นี่ ภายใต้สายตาอาลัยอาวรณ์ของทุกคน

เส้นหมี่มองไปทางแผ่นหลัง จนกระทั่งมองไม่เห็นแผ่นหลังของเขา ถึงได้หันหลังกลับ เตรียมกลับไป แต่ในตอนนี้เอง เมื่อเธอหันหลังไป ทันใดนั้นกลับเห็นหญิงสาวที่อุ้มลูกยืนอยู่ข้างๆ เธอ สีหน้าไม่ปกติสักเท่าไหร่

“พี่? พี่ไม่เป็นไรนะ?”

เธอเรียกแสงดาว รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ห๊ะ? ไม่...ไม่เป็นไร” แสงดาวได้ยินถึงได้ตอบสนอง จากนั้นรีบส่ายหน้าปฏิเสธว่าไม่เป็นไร

เธอจะยอมรับไม่ได้

ไม่อย่างงั้นก็จะถูกจับได้

เพียงแต่ ตอนนี้เธอจะทำอย่างไร นี่ก็สองวันแล้ว ทางด้านซีจาร์ไม่มีข่าวคราวส่งมาสักนิด งั้นตอนนี้น้องชายไปซีแลนด์แล้ว ถ้าพบว่าตาคนนั้นไม่อยู่ จะไม่สงสัยเหรอ?

แสงดาวจิตใจว้าวุ่น

หลังจากกลับมาถึงห้องนอน เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา อยากจะดูว่ามีข่าวส่งมาไหม?

แต่สิ่งที่ทำให้เธอผิดหวังมากก็คือ ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นหรอกนะ?

เธอนั่งไม่ติดยิ่งกว่าเดิม

จริงด้วย! เจเค เขาอยู่ที่ซีจาร์ไม่ใช่เหรอ? ลองถามเขาดู

จู่ๆ เธอนึกถึงคนคนนี้ เธอเหมือนจับฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้ เมื่อหาเบอร์โทรศัพท์ของคนคนนี้เจอก็กดโทรออกไป

“ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางที่ท่านเรียกได้ในขณะนี้”

“!!!!”

ทำไมแม้แต่คนคนนี้ก็โทรไม่ติด?

“ฉันรับทราบแล้ว จะไปซีจาร์เดี๋ยวนี้! เธอแจ้งคุณปู่หน่อย ให้เขาเตรียมคนมาที่นี่เดี๋ยวนี้ อุปกรณ์ต้องครบครัน!”

“ค่ะ!”

เส้นหมี่ฟังจนรู้สึกประหม่าไปหมด

เธอวางโทรศัพท์ แล้วลงมาจากชั้นสามทันที หลังจากตามหาไชยันต์พบ ก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังอย่างกะทัดรัด

ไชยันต์ฟังจบ ไม่อดกลั้นไว้ เขาด่าม็อกโกประโยคหนึ่งว่าเป็นคนไร้สมอง จากนั้นก็รีบไปจัดเตรียมคน

แสงดาวที่อยู่ที่เดอะวิวซีได้ยินก็รู้สึกน้อยใจ

ผู้ชายของเธอ ไม่มีสมองตรงไหน? นั่นไม่ใช่เป็นเพราะทุกคนหรอกเหรอ?

เธอไม่พอใจคำวิพากษ์วิจารณ์นี้

แต่ความเป็นจริง ม็อกโกไม่ได้แย่แบบที่ไชยันต์พูดแบบนั้น ตอนนั้นที่เขาตัดสินใจแบบนี้ได้ แน่นอนว่าเป็นเพราะตัวเองมีความสามารถที่จะจัดการเรื่องนี้ได้ดี

ต้องรู้ว่าเขาเป็นผู้บัญชาการที่มีประสบการณ์ล้ำเลิศ

และในขณะนี้ เหตุผลที่ติดต่อเขาไม่ได้ นั่นเป็นเพราะเขากับเจเคได้เข้าสู่ถนนสายสำคัญเส้นนั้นแล้ว

ถนนสายสำคัญเส้นนี้ ไม่มีใครคาดถึง ว่ามันอยู่ใต้แม่น้ำซีจาร์!

ใต้แม่น้ำไม่มีสัญญาณ

“พี่ใหญ่ ตอนนี้พวกเราถึงไหนแล้ว? ดูเวลา พวกเราเดินมาสองวันแล้ว ยังจะเดินไปด้านหน้าอีกเหรอ?”