ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1286

“ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมพี่ชายของแกถึงยอมตาย แต่ไม่ยอมมอบตำแหน่งนั้นให้แก เพราะว่าคนอย่างแกไม่เหมาะสมสักนิด ！” เขาพูดทีละคำลอดฟันออกมา

“เพี๊ยะ——”

คำพูดนี้พูดออกมา คนที่ยืนอยู่ข้างเตียงมองมาที่เขา ทันใดนั้นก็ฟาดลงมาบนใบหน้าของเขาหนึ่งฉาด

เบื้องหน้าของแสนรักมืดลงแล้ว

ทันใดนั้นแก้มก็เจ็บปวดอย่างมาก ยังมีบาดแผลบนศีรษะที่ถูกชนจนได้รับการบาดเจ็บ ทำให้เขาหลายวินาทีก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้นมา

ในปาก ทันใดนั้นก็ได้ลิ้มรสความคาว！

“ถ้าพูดแบบนี้กับนายท่านอีกละก็ ฉันจะฆ่าแกกับมือเอง！”

“พอแล้ว เขาไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง สมองก็มีปัญหาอีก พูดอะไรไปมั่วซั่วก็เป็นเรื่องปกติ ขังเขาเอาไว้ที่นี่ให้ดี เดี๋ยวรอผมกลับมา ค่อยคุยกับเขาดีๆอีกที”

พูดจบ ตาแก่คนนี้ก็เดินออกไปแล้ว

แสนรักที่อยู่ในความมืดได้ยินแล้ว ทันใดนั้น เขาออกแรงกัดปลายลิ้นตัวเอง ทำให้ตัวเองได้สติขึ้นมา

“เดี๋ยวก่อน แกยังพูดกับฉันไม่ชัดเจน แกจะทำอะไรกันแน่? ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะแพ้ให้แก ต่อให้……ต่อให้ที่เมืองหลวงแกยังมีคนอยู่อีก แต่ว่า ตอนนี้กองกำลังทหารอยู่ในมือของตระกูลเทวเทพ ไวท์ พาเลซก็ด้วย แกจะโจมตียังไง? หา?”

เขามองไปที่เขาตะเบ็งเสียงตะโกนออกมา

เพราะว่าออกแรงมากเกินไป ทั้งร่างเกร็งตัวจนลอยออกมาจากบนหน้าเตียงแล้ว กุญแจมือที่อยู่ตรงข้อมือของเขา คือถูกลากดึงจนมีเลือดซึมออกมาแล้ว

ก็เพื่อจะเรียกไอ้แก่คนนี้เอาไว้

ฟังแผนการสุดท้ายของเขาให้ชัดเจน

สิ่งที่โชคดีคือ เป็นไปได้ว่า คนที่ฉลาดเกินไป ต่างมีความทะนงตัว หลังจากเขาได้ใช้วิธีการกระตุ้นเขา ไอ้แก่คนนี้ สุดท้ายก็หยุดลงแล้วจริงๆ

“กองกำลังทหาร?”เขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“อยู่ในมือของตระกูลเทวเทพของพวกแกแล้วยังไง? แกคิดว่า อาวุธธรรมดาที่อยู่ในมือของพวกเขา เพียงพอสำหรับการต่อสู้กับฉันเหรอ? ฉันจะบอกแกนะ ตั้งแต่เมื่อวันเป็นต้นไป ฐานทัพของเมืองหลวงทั้งหมดที่พื้นดินด้านล่างต่างมีระเบิดนิวเคลียร์ฝังเอาไว้เต็มไปหมดแล้ว นั่นมีเพียงกระแสไฟเส้นเดียวก็สามารถจุดระเบิดได้แล้ว แกยังจำการระเบิดที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้วที่ตระกูลโชคสกุลได้ไหม?”

“……”

ไม่มีเสียงใดแล้ว

วินาทีนี้ ผู้ชายที่ตีโพยตีพายคนนี้ หลังจากได้ฟังประโยคนี้แล้ว ในที่สุดในดวงตาแดงฉานทั้งสองข้าง เหมือนกับมีน้ำเย็นราดลงมาแล้ว

เย็นวาบแล้ว！

“แน่นอน แกไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าพวกเขายินยอมยกธงขาวละก็ ฉันก็ไม่มีทางฆ่าพวกเขาทั้งหมดให้ตาย ฉันในตอนนี้ต้องการให้พวกเขายอมจำนนต่อฉัน ไม่ใช่ฆ่าคน”

เขากลับยังมีหน้ามาพูดเหมือนว่าหน้าใหญ่ใจดีแบบนี้ออกมา

สุดท้ายไอ้แก่คนนี้ก็เดินออกไปแล้ว “ปัง”ห้องใต้ดินถูกล็อกเอาไว้อีกครั้ง เหลือเพียงแสนรักที่ถูกใส่กุญแจมือเอาไว้

ยังมีอีกคนที่กำลังเฝ้าเขาอยู่

เมืองหลวงหมดกันแล้ว

ฐานทัพหมดกันแล้ว

เพราะว่า ในตอนที่นายท่านจะออกไปได้พูดแล้วว่า เขาต้องการสั่งสอนเขาสักครั้ง ทำการถ่ายทอดสด เขาอยากจะให้ทุกคนได้เห็น เขาทศราชนำเอาสิ่งที่เดิมทีควรจะเป็นของเขานั้นแย่งกลับมาอย่างไร

แต่ว่า หลังจากเปิดโทรทัศน์แล้ว คนคนนี้คิดไม่ถึงว่า ในจอภาพเริ่มแรกภาพตัดไปที่เมืองหลวง

ห่างไกลกับผลลัพธ์ที่เขาต้องการอยากจะดูอย่างมาก

    ——

“กริ๊ง——”

โทรศัพท์ของเดอะวิวซีถูกโทรมาจนจะระเบิดอยู่แล้ว เส้นหมี่กำลังดูแลคนที่พึ่งจะรับกลับมาอยู่ที่ชั้นบน

“หมี่ ไม่ดีแล้ว ใจกลางเมืองด้านโน้นมีหลายแห่งต่างถูกโจมตีจากผู้ก่อการร้ายแล้ว ยังมีที่สถานีรถไฟใต้ดิน สถานีรถไฟ เป็นต้น ต่างเหมือนกัน แสนรักเขาสามารถพูดได้หรือเปล่า?”

แสงดาวเข้ามาหาแล้ว ร้อนรนจนใบหน้าซีดขาว

เธอต้องร้อนรนอยู่แล้ว ตอนนี้เด็กๆต่างก็อยู่ในบ้าน แต่ม็อกโกไปที่ไวท์ พาเลซแล้ว ส่วนไชยันต์ก็ไปที่ฐานทัพแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงพวกเธอผู้หญิงสองคนอยู่ที่นี่

เธอไม่ร้อนรนถึงจะแปลก

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ก็ทั้งตกใจทั้งโมโห

แต่ว่า เธอมองไปที่บนเตียงบนขาของชายหนุ่มยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ บนศีรษะก็มีผ้าก๊อซพันเอาไว้เต็มไปหมดอีกทั้งยังสลบอยู่ เดิมทีไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี?

“เขายังไม่ตื่น ไม่งั้น คุณโทรศัพท์ไปถามม็อกโกดูก่อน”

เธอไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงเสนอความคิดเห็นอันนี้ออกมา