ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1304

แสงดาวรู้สึกงงไปหมด

เขาเป็นใครกัน? แล้วคุณชายเขาเป็นใครกัน?

แสงดาวเริ่มรู้สึกไม่พอใจ: “คุณชายของคุณคือใคร? ฉันรู้จักรึ?”

“คุณแสงดาว คุณจำพวกผมไม่ได้แล้วเหรอ? คุณชายของผมคือคุณภาสดร ตอนนี้เขาอยู่ที่ญี่ปุ่น วันๆได้แต่สำมะเลเทเมา ไม่มีเงินติดตัวแม้แต่แดงเดียว หลายวันมานี้ยังแอบเข้าไปขโมยเหล้าในบาร์ ถูกจับแล้วถูกส่งตัวไปที่สถานีตำรวจ ตอนนี้ยังถูกควบคุมตัวอยู่ คุณแสงดาว ผมขอร้องให้เห็นแก่ที่เขาเคยช่วยเหลือคุณไว้ ช่วยเขาหน่อยเถอะครับ ”

พูดไปสักพัก เสียงของชายผู้นี้ก็เริ่มร้องไห้อย่างไม่หยุด

แสงดาวชะงักงันไปทันใด……

ภาสดร?

ตอนนี้เขาหมดสภาพถึงเพียงนี้เลยเหรอ? เขาเป็นถึงคุณชายตระกูลตระกูลจรัลพฤกษ์ จะไม่มีเงินติดตัวได้อย่างไรกัน?

แสงดาวไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด

แต่หลังจากนั้นไม่นาน คนในปลายสายที่โทรเข้ามา ก็ได้ส่งรูปถ่ายให้เธอมาใบหนึ่ง รูปถ่ายรูปนั้นเผยให้เห็นเงาที่คุ้นเคย

ในรูปขณะนั้น เขานั่งเหม่อพร้อมสภาพผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง

สภาพเขาดูไม่จืดซะเลย!

เมื่อแสงดาวเห็นรูปนั้น หางตาของเธอก็แทบกระตุก

“เขาไปทำอะไรมา? ทำไมกลายเป็นสภาพนี้ไปได้? เงินของเขาไปไหนหมด?”

“……เสียพนัน……เสียพนันไปจนหมด”

ผู้ติดตามของภาสดร ไม่กล้าแม้แต่จะพูดความจริง

เมื่อแสงดาวได้ยินเช่นนั้น ก็ยิ่งรู้สึกโมโหขึ้นไปใหญ่

เสียพนันจนหมด?

ธุรกิจของตระกูลจรัลพฤกษ์ใหญ่โตถึงขนาดนั้น ถูกเขาเล่นพนันเสียจนหมดตัว?

ตัวล้างผลาญ!

เธอระเบิดอารมณ์ออกมา แต่ท้ายสุด เธอก็ไม่ได้เพิกเฉย เธอกำโทรศัพท์แน่นและสงบสติอารมณ์ตัวเองลงมา แล้วพูดขึ้นว่า: “น้องชายฉันอยู่ที่นั่น เดี๋ยวให้เขาเข้าไปช่วยจัดการเรื่องนี้ให้”

“ห๊า!”

ทันทีที่เขาได้ยินเช่นนั้น เขาส่งเสียงอุทานออกมา

“ไม่ได้ๆครับคุณแสงดาว จะให้ประธานแสนรักและคุณชายม็อกโกมาเห็นสภาพนี้ของคุณชายภาสดรไม่ได้ ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดจะขอความช่วยเหลือพวกเขา คุณชายก็ปฏิเสธเสียงแข็ง ยังพูดอีกว่า ถ้าผมบอกพวกเขา เขาจะหายสาบสูญจากโลกนี้ทันที”

“……”

แสงดาวกำโทรศัพท์แน่นนานเป็นช่วงเวลาหนึ่ง แล้วด่าขึ้นมาว่า “ประสาท!”

แล้วเธอก็วางสายไป

บ้าไปแล้วจริงๆ ถ้ารู้ว่าไม่กล้าสู้หน้าแสนรักและม็อกโก ก็ไม่ควรทำตัวล้างผลาญแต่แรก ตอนนี้เสียพนันจนหมดตัว เก่งมากนักรึ

สุดท้ายแสงดาวก็ตัดสินใจเดินทางไปญี่ปุ่น

ตอนที่พวกเขาถึง ณ ขณะนั้น ภาสดรนั่งอยู่ที่สถานีตำรวจ เมื่อคืนเป็นเพราะเมาหนักเขายังไปมีเรื่องชกต่อยกับผู้ต้องหาคนอื่นๆอีก เขากำลังถูกพวกตำรวจรุมซ้อมอยู่!

“คุณชายๆ เป็นอย่างไงบ้าง? พวกคุณซ้อมเขาได้ยังไงกัน? คอยดูฉันจะไปฟ้องพวกคุณ?”

ผู้ติดตามของภาสดรเมื่อเห็นเช่นนั้น รีบวิ่งเข้าไปขวางภาสดรที่ถูกซ้อมจนหน้ามีแต่รอยฟกช้ำ

เมื่อแดงดาวเห็นสภาพแบบนั้น เธอก็อธิบายความรู้สึกของตัวเองไม่ถูก รู้สึกเหมือนกำปั้นตัวเองก็อยู่ไม่สุขขึ้นมา

สุดท้ายเธอก็ต้องใช้เงินประกันไอ้เฮงซวยนี้ออกมา

เขาทั้งสามเดินออกมาจากสถานีตำรวจ แสงแดดภายนอกนั้นส่องแสงกำลังดี แสงดาวยืนอยู่หน้าโรงพัก เธอหันหน้ามามองชายผู้นี้ที่ปากแตกพร้อมเลือดอาบ สายตาเธอแทบจะคว้านตัวเขาให้เป็นรูพรุน

ภาสดร: “……”

ชั่วขณะนั้นเอง สายตาเขาจ้องแล้วจ้องอีก ในใจเขานั้นคอยเตือนตลอดว่า อย่าไปจ้องมองเธอเด็ดขาด

แต่ว่า สายตาของเขากลับไม่ฟังเขาเลย ตาเขานั้นจ้องมองใบหน้าเธออย่างไม่กะพริบ แม้แต่ใบหน้าทุกกระเบียดนิ้วของเธอ เขาก็ไม่ได้ละสายตาไป

เมื่อพูดถึง ความงามของเธอนั้นอาจจะไม่มากมายเกินกว่าผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอมา

โฉมหน้าของเธอนั้นงดงาม แต่ไม่ถือว่ารูปโฉมเลิศเลอ

เธอดูทันสมัย แต่เมื่อเทียบกับหญิงทั่วไปแล้ว เหมือนยังขาดความนุ่มนวล และแต่งหน้าก็จัดกว่าคนปกติทั่วไป

แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมต้องหลงรักเธอถึงเพียงนี้? ต้องเตือนตัวเองเอาไว้ เขาคือภาสดรผู้เลื่องลือเรื่องสำมะเลเทเมาของมณฑล Y ที่เปลี่ยนหญิงมานับไม่ถ้วน

หรือเป็นเพียงเพราะความพิเศษเช่นนี้ของเธอ ที่ทำให้เขารู้สึกเธอไม่เหมือนคนอื่น?