ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 133

เหอะ！

คุณชาย ช่างเจ๋งจริงๆ！

สุดท้าย แน่นอนว่าหนูรินจังก็ถูกพาไปที่โรงเรียนอนุบาลด้วยกัน

สำหรับสิ่งนี้ เส้นหมี่ที่นอนหลับจนสะลึมสะลือ จนกระทั่งลูกชายทั้งสองคนพาคนขึ้นมาแล้วถึงตื่น ก็ยังงงอยู่

จนกระทั่งลูกสาวลูกชายถูกพาไปแล้ว เธอจึงเห็นห้องที่ว่างเปล่า จากนั้นตบไปที่หัว：“ไม่สิ ค่าเทอมยังไม่รวบรวมได้เลยไม่ใช่เหรอ？ทำไมจู่ๆก็ไปได้อีกล่ะ？”

เธอไม่เข้าใจเลย

แต่ว่า ในเมื่อไปแล้ว งั้นเวลาที่เหลือของเธอ ก็คิดดีกว่าว่าจะรวบรวมเงินอย่างไร

เส้นหมี่เปิดคอม เตรียมจะเข้าเน็ตเพื่อดูว่า ที่นี่ต้องการรับหมอไหม？

แต่ตอนนี้เอง สายของคณาธิปก็โทรมาพอดี

“สวยใส เมื่อวาน……คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”

“ไม่เป็นไร”

เส้นหมี่ตอบกลับนิ่งๆในสาย

ตอนนี้เธอรู้สึกว่าควรจะรักษาระยะห่างกับชายคนนี้ เพราะว่าเมื่อวาน เขาได้ทำลายฟางเชือกสุดท้ายระหว่างพวกเขาลงแล้ว

แต่ ชัดเจนว่าคณาธิปไม่ยอมเป็นเช่นนี้ เขาเห็นเธอไม่อยากรับสายเขาแล้ว ก็ร้อนใจมาก

“งั้นก็ดี งั้นวันนี้คุณจะไปสัมภาษณ์ไหม？ผมคุยกับเพื่อนคนนั้นของผมแล้ว คุณไปทำงานเลยได้”

“ไม่ต้องแล้ว ฉันหางานได้แล้ว เป็นโรงพยาบาลในเมือง”

เส้นหมี่เปิดหน้าเว็บหนึ่ง เพื่อไม่ให้รบกวนอีกต่อไป เห็นโรงพยาบาลแห่งหนึ่งกำลังรับพยาบาลพอดี เธอไม่คิดอะไรทั้งนั้น ก็กดเข้าไปส่งประวัติของตัวเอง

โรงพยาบาลในเมือง？

คณาธิปผิดหวังทันที

“ลุง ฉันหมี่นะ ฉันมีอะไรอยากจะถามหน่อย ตอนที่คุณชายคิวกับรินจังส่งมานี่ ลุงเห็นกระเป๋าคอมใบเล็กๆของฉันไหม？”

“กระเป๋าคอม？กระเป๋าคอมอะไร？”

ลุงที่ได้ยินอยู่ในสาย ก็งงเล็กน้อย

เส้นหมี่ได้แต่พูดให้เขาฟังอย่างละเอียด：“ก็กระเป๋าคอมใบเล็กๆ เมื่อก่อนฉันใส่สมุดโน้ตไว้ ในนั้นยังใส่แฟลชไดร์ฟของฉันอีกหลายอันด้วย ล้วนแต่เป็นหนังสือที่เมื่อก่อนฉันเขียนไว้ ฉันอยากเอามาเล่มหนึ่งไปเซ็นสัญญา”

“อ๋า？ในที่สุดเธอจะขายหนังสือของเธอแล้ว？”

ธนาตย์ได้ยิน ก็ตกใจเป็นอย่างมาก！

จะโทษเขาไม่ได้ เพราะว่า ตอนนั้นหลานสาวของเขาคนนี้เป็นคนมีชื่อเสียงมากในโลกวรรณกรรม แต่หนังสือหลายเล่มถูกสำนักพิมพ์แย่งกันมาเซ็นสัญญาและขายลิขสิทธิ์ เธอก็ไม่ขาย

เขายังจำได้ว่า เธอมีเล่มหนึ่งชื่อว่าเข็มใจ ตอนนั้นมีบริษัทละครเรื่องหนึ่งสนใจด้วย

น่าเสียดาย ที่เด็กคนนี้ไม่ขายอะไรเลย เก็บเอาไว้อย่างมีค่า！