ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1347

[เส้นหมี่ : !!!!]

[เเสงดาว : ……]

[อาจารย์ดิลก : ธิป? หลานก็เข้ามาด้วยเหรอ? งั้นก็เยี่ยมไปเลยจริงๆ]

[ม็อกโก :ยินดีต้อนรับ น้องภรรยาเข้ามา โรยดอกไม้ …..]

[แสงดาว : ขอต้อนรับอย่างอบอุ่น!!!]

[ท่านไช : เอ๊ะ? โจทก์ก็เข้ามาแล้วเหรอ? ดีมาก พวกเธอปรึกษากันไปก่อนนะ ต้องการฉันก็บอกด้วย ฉันต้องพาหลานสาวตัวน้อยของฉัน]

[คณาธิป : ……]

เกิดความเงียบในพริบตาเดียว เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก็เลยรออยู่ด้านในไปครู่หนึ่ง? เผิชญหน้ากับคนจำนวนไม่มากนี้ แต่บรรยากาศกลุ่มกลับร้อนแรงผิดปกติ

แสงดาว : “นายพูดอะไรบ้างสิ ทำไมถึงไม่พูดล่ะ? ทุกๆคนต่างเป็นห่วงนายกันหมดเลยนะ”

คณาธิป : “……”

ผ่านไปนานมากแล้ว เขาถึงจะส่งคำไม่กี่คำออกไปบนหน้าจอ

[คณาธิป : ขอบคุณ แต่ว่าตอนนี้ไม่ต้องห่วงหรอก]

[เส้นหมี่ : ทำไมไม่ต้องห่วงล่ะคะ? พี่ธิป พี่พร้อมแล้ว? คืออะไรเหรอค่ะ?]

ห่างกันประมาณสี่ห้าวินาที

แสงดาวสังเกตเห็นสถานการณ์ผิดปกติ จึงรีบออกหน้าทันที

[เเสงดาว : พร้อมอะไรกันล่ะ ฉันยังเห็นสองมือของเขายังว่างเปล่าอยู่เลย ดังนั้นเพิ่งจะถามเขาอยู่เลยว่าจะให้เงินใช่ไหม?]

[อาจารย์ดิลก : เงินเหรอ? สิ่งนี้ไม่ค่อยเหมาะสม ตระกูลเชียนหยวนเป็นถึงชนชั้นสูงเชียวนะ ให้ความสำคัญไม่ใช่สิ่งนี้อย่างแน่นอน]

[ท่านไช : เป็นของล้ำค่าภายในบ้านสิ ตอนนั้นตอนที่ฉันรับตัวเจ้าสาวให้พ่อโกเขาน่ะ มอบตราประทับก้อนหนึ่ง ถึงแม้ว่าไม่ใช่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษตระกูลเทวเทพของฉัน แต่นั่นคือสิ่งที่ฉันได้มาจากการบุกเหนือตีใต้ ตอนนั้นทางตระกูลคุณตาเขาชอบมันมากจึงรับไว้]

จู่ๆท่านไชก็ปรากฏตัว เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

ตราประทับเหรอ?

โอ้แม่เจ้า นั่นช่างเป็นของขวัญล้ำค่าอะไรเช่นนี้

คนในกลุ่ม ต่างกรอกตากันหมด

รวมถึงแสงดาวที่นั่งอยู่ข้างๆด้วย

ตระกูลหิรัญชานี่ร่ำรวยทรัพย์สินมหาศาลจริงๆ แต่เป็นเพราะว่าธนากรจากไปเร็ว แสงดาวและเเสนรักทั้งสองคน ก็ไม่รู้ว่าของหายากภายในบ้านมีอะไรบ้าง

“ถ้าอย่างนั้นห้องเก็บไวน์ของฉันยกให้นายละกัน?”

“อะไรนะ?”

“ห้องเก็บไวน์น่ะ ฉันถนอมรักษามาเป็นเวลานานแล้ว ด้านในไม่ว่าไวน์อะไรก็มีทั้งนั้น ครั้งก่อน นายไม่รู้อะไรเลย ฉันก็แค่อาศัยสิ่งนั้น ตอนไปช่วยน้องชายฉัน เข้าตระกูลเทวเทพได้สำเร็จ”

เธอนึกถึงเรื่องนี้ จนถึงตอนนี้ก็รู้สึกปวดใจอยู่นิดหน่อย

เพราะว่าตอนนั้น ไชยันต์ดื่มไวน์ของเธอไปไม่น้อย

ในที่สุดคณาธิปก็ฟังเข้าใจเสียที ฉับพลัน เขามองผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรไปชั่วขณะหนึ่ง

มอบของขวัญมอบห้องเก็บไวน์มีที่ไหนกันเล่า?

อยู่ในกลุ่มเขาพูดละเอียดจริงๆ

ผู้คนฟังจบ ส่วนร่วมก็อยู่ในความเงียบสงบกันแล้ว

เพราะว่า ไม่มีใครรอสิ่งที่เป็นมืออาชีพขนาดนี้

ก็แปลกพิลึกจริงๆนั่นเเหละ เขาเป็นคนที่ติดต่อกับเงินคนหนึ่ง ทำไมถึงได้เข้าใจสิ่งที่รกรุงรังขนาดนั้นได้

[เส้นหมี่ : พี่ค่ะ งั้นทำไมตระกูลเชียนหยวนต้องนำของสิ่งนี้ให้เขาด้วยล่ะ? สิ่งนี้หายากมากเลยเหรอค่ะ?]

[แสนรัก : เซอร์โคเนียมของแบบนี้หาได้ไม่ยากหรอก แต่ว่าสามารถทำเป็นลวดออกมาได้ อีกทั้งยังเป็นธรรมชาติ น้อยมาก อีกทั้ง ความบริสุทธิ์สูงแบบนี้ ตอนที่ไปเสาะหาเหมืองแร่ ก็ยิ่งง่ายมากยิ่งขึ้น]

[ม็อกโก: งั้นที่พูดมาก็หมายความว่าหนูเย่คนนี้ เธอจงใจให้ธิป แค่กลัวว่าตระกูลตนเองจะทำให้เขาลำบากใจ]

[แสงดาว : โฮะๆ ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าหนูเย่ของฉันเข้าข้างพวกเราแน่!!]

ดูจนคณาธิปที่อยู่ข้างๆเธอนั้นเรียกได้ว่าเส้นเลือดดำเนินหน้าผากเต้นกระตุ๊กๆ

พี่มีสมองหน่อยได้ไหม?

ในเมื่อของสิ่งนี้หายากขนาดนี้ จู่ๆเขาก็เอาออกมา ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นยัยเด็กนั่นให้หรือปล่าว?

คณาธิปปวดหัวนิดหน่อย

แต่สุดท้าย เพราะว่าสิ่งของโดนผู้หญิงคนนี้แย่งไปแล้ว กดค้างไว้ในอ้อมอกแน่น เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้แค่พาเข้าไปด้วยกัน

เป็นไปตามที่คาดไว้ไม่ผิด หลังจากที่ถึงห้องโถงหลัก คณาธิปเคยพบพ่อเเละแม่ของเชียนหยวนล๋ายเย่ แล้วก็คุณปู่ท่านนั้นของเธอ ตั้งแต่เริ่มสีหน้าของพวกเขาที่มีต่อเขา ก็ไม่ได้ดูดีขนาดนั้นสักเท่าไหร่

อย่างไรเสีย ตอนแรกเป็นเขาให้พวกเขารับเชียนหยวนล๋ายเย่กลับมา