ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1350

“ปลา……ปลาปลา……” หนูน้อยลากเขาเข้ามา ชี้ไปที่บ่อปลาในสวนดอกไม้ทางนั้น

แสนรักก็เหลือบมองไป

กลับสังเกตเห็นว่า ข้างบ่อปลาที่ปกตินั้นเลี้ยงปลาคราฟไว้หลายสิบตัว ตอนนี้ หัวเล็กๆสองสามหัวกำลังหมอบลงกับพื้น แต่ละคนต่างกำลังมองด้านในอย่างตื่นเต้น จนบั้นท้ายเล็กก็กระดกขึ้นสูง

เจ้าตัวเล็กสองสามคนนี่กำลังทำอะไรกัน ?

แสนรักอุ้มก้อนแป้งน้อยที่ข้างเท้าขึ้นมา หลังจากนั้นก็เดินเข้าไป

“ชินจัง คิวคิว พวกลูกกำลังทำอะไรกันอยู่ครับ?”

“หะ?”

แด๊ดดี้ที่จู่ๆก็ปรากฏตัว ทำให้แฝดสามที่อยู่ข้างบ่อปลากำลังหมอบลงกับพื้นต่างตกอกตกใจกันหมด

“ไม่……ไม่ได้ทำอะไรครับ แด๊ดดี้” คิวคิวเป็นเด็กฉลาด พอเห็นเรื่องไม่เป็นไปตามแผนก็ไม่มีหนทางอื่น ก็รีบลากน้องสาวและพี่ชายวิ่งไปทันที จะได้ไม่โดนแด๊ดดี้ตีก้น

แต่ว่า สายไปเสียแล้ว

เพราะว่าตอนนี้ หนูดาราอยู่ในอ้อมอกของแสนรัก มือเล็กๆชี้ไปทางบ่อปลาอีกเอ่ยว่า “ปลาปลา……”

เอ่อ……

นี่คือยัยเด็กขี้ฟ้องคนหนึ่ง

หน้าหนูน้อยสองสามคนต่างตกใจกันหมด

ส่วนแสนรัก เดินมาสายตาจ้องมองอย่างละเอียด ในที่สุดเขาก็มองเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเสียที ที่แท้ เขาเลี้ยงอยู่ด้านในมาหลายปีแล้ว ปลามูลค่าหลายสิบล้านทั้งหมดต่างลอยหงายท้องบนผิวน้ำกันหมดเลย

“พวกลูก—”

“ฮะ แด๊ดดี้ พ่ออย่าโทษพวกพี่เขาเลยค่ะ พี่แค่อยากให้ปลาฟังเพลงเท่านั้นค่ะ ใครจะไปรู้ว่าของสิ่งนั้นโยนเข้าไป ปลานี้ก็ตายกันหมดเลยค่ะ”

รินจังเห็นแด๊ดดี้โกรธแล้ว จึงรีบก้าวไปข้างหน้าขวางไว้ รับแทนให้พี่ชายทั้งสองคน

ฟังเพลงเหรอ?

ให้ปลาฟังเพลง? แถมยังให้มันฟังจนตายด้วยเหรอ?

แสนรักคิดว่านี่ก็แค่คำพูดจาไม่มีแก่นสาร เพราะว่าเจ้าตัวเล็กสองคนนี้ ช่วงนี้ด้วยอายุที่โตขึ้น ซุกซนกว่าตอนเป็นเด็กอยู่มากจริงๆ นั่นมันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ที่จะเล่นสถานีรถไฟใต้ดินกับเขา

แสนรักวางเด็กในอ้อมอกลง เตรียมดูอย่างละเอียด

กลับเป็นในเวลานี้ จู่ๆคนรับใช้คนหนึ่งจากในสวนดอกไม้นี้วิ่งเข้ามาเอ่ยว่า “คุณชายครับ ด้านนอกมีคนมาหาคุณครับ”

“ใคร?”

เขาขมวดคิ้วถาม

คนรับใช้ส่ายหัวเอ่ยว่า “ไม่เคยเห็นครับ แต่ว่า พวกเขาขับรถตู้สีดำ ด้านบนดูเหมือนมีสัญลักษณ์อยู่อย่างนึงด้วยครับ”

สีหน้าคนรับใช้คนนี้ ดูแปลกมาก

“สัญลักษณ์?”

แสนรักรู้สึกสงสัย สุดท้าย เขาจึงไม่ได้จัดการเรื่องนี้ไปชั่วคราว หลังจากที่มอบหนูดาราให้ลูกสาวรินจังที่อยู่ข้างๆแล้ว เขาก็มาทางหน้าประตูใหญ่นี้

ฐานะตอนนี้ของเขา ไม่เพียงเเต่เป็นอดีตท่านประธานหิรัญชากรุ๊ปเท่านั้น

“ใช่ครับ คุณวสุ หากว่าเป็นคุณชายเล็กทั้งสองท่านของคุณทำจริงๆ นั่นก็เป็นบุคคลที่มีความสามารถพิเศษที่หาได้ยากยิ่งครับ คุณดูสิครับ สถาบันวิจัยของเราต้องการบุคคลที่มีความสามารถพิเศษแบบนี้อย่างยิ่ง หากว่าผมจำไม่ผิดละก็ ลูกชายของ หัวหน้าเปรม แต่ก่อนก็คือเพื่อนของคุณด้วยใช่ไหมครับ?”

ผู้อำนวยการ สถาบันวิจัยนั่นก็พูดนอกเรื่องขึ้น ในน้ำเสียง กลับเต็มไปด้วยการวิงวอนอย่างกระตือรือร้นที่จะเเสวงหาบุคคลที่มีความสามารถพิเศษ

เป็นแบบนี้จริงๆ

สถาบันเช่นรัฐ มีบทบาทสำคัญอย่างมากในการพัฒนาภายในประเทศ ในด้านการทหาร การป้องกัน การโจมตี ; ในด้านเศรษฐกิจ ทำให้ชนชาติเจริญรุ่งเรืองเฟื่องฟูมากยิ่งขึ้น

ดังนั้น แม้ว่าสถานการณ์ทางการเมืองวุ่นวายกลายเป็นแบบนั้นมาเมื่อไม่นานมานี้แล้วก็ตาม แผนกเหล่านี้ ก็ยังคงสงบสุขไม่ประสบปัญหาใดๆ

ก็เท่ากับว่าเป็นฐานรากของประเทศ

แม้แต่ทศราชไอ้แก่นั่น ก็ไม่เคยคิดที่จะแตะต้องมันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ในที่สุดแสนรักก็เข้าใจเสียที ในขณะนั้น เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ พาคนพวกนี้เข้าไปแล้ว

อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา เป็นไปตามคาด ชินจังในวัยสิบขวบ ยอมรับการกระทำของตัวเองต่อหน้าเขาอย่างเชื่อฟัง

“แด๊ดดี้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ ผมก็แค่อ่านหนังสือไม่กี่เล่มที่คุณป้าซื้อให้ผม ก็เลยอยากจะทดลองสักหน่อยครับ ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาทำสายไฟเบอร์ออฟติกเข้าไปด้วยล่ะ? ผมก็แค่เห็นสัญญาณเส้นนั้นแรงกว่านิดหน่อยเองครับ”

“……”

“มีหัวเราะจนตัวโก่งกันด้วยหรือปล่าว?

เขาใช้กำลังวังชามาทั้งชีวิต ก็ไม่เเน่ว่าจะไปถึงระดับนี้ได้

แต่ว่าเด็กคนนี้ กลับบอกว่า เพียงแค่อยากเล่นนิดหน่อย แถมยังเห็นว่าสัญญาณเส้นนั้นเเรงอีกด้วย เขาถึงได้เลือกของเขา

ท่านผู้อำนวยการสถาบันวิจัย ตื่นเต้นจนมือสั่นเทาเล็กน้อยเอ่ยว่า “คุณวสุครับ คุณให้ผมนำตัวเขาไปด้วยได้ไหมครับ? ผมสัญญาเลยว่า จะปลูกฝังเขาให้กลายเป็นเสาหลักของชาติแน่นอนครับ!