ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1352

“ดาว ดาว เธอดูหน่อยว่าชุดนี้ของพี่สะใภ้เป็นยังไงบ้าง? เฮ้อ ฉันเลือกอยู่นานมาก ไปร่วมงานแต่งงานที่ไกลขนาดนี้ พวกเรายังเป็นถึงญาติของฝ่ายชาย กลัวว่าจะเสียมารยาทน่ะ”

“ฉันก็ด้วยฉันก็ด้วย ดาว รีบดูให้ฉันด้วย”

“ยังมีฉันด้วย.....”

พี่สะใภ้สองสามคนต่างพากันเข้ามาหา และต้องการให้แสงดาวช่วยดูเครื่องแต่งกายและการแต่งตัวของพวกเธอว่าจะเสียมารยาทหรือไม่

แสงดาวเห็นแล้ว ก็โบกมือไปตรงๆ : “ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ฉันทำไว้ให้พวกพี่หมดแล้ว เดี๋ยวม็อกโกจะเอามาส่งให้ ผู้หญิงและผู้ชายทุกคนล้วนต้องสวมชุดออกงานที่ฉันสั่งตัดเอาไว้ให้พวกพี่ ยังมีเครื่องประดับด้วย”

“……”

เผด็จการ!!

ทั้งคฤหาสน์หลังเก่าคึกคักขึ้นมาแล้ว

ในตอนนั้น เมื่อทุกคนต่างจัดเตรียมกันเรียบร้อยและเดินออกมาจากข้างใน ภาพที่เกิดขึ้นคือดูอลังการราวกับพวกสตรีผู้สูงศักดิ์ที่เตรียมตัวเข้าพระราชวังเหมือนในละครทีวี ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะยิ่งใหญ่อลังการเพียงใด

ม็อกโกที่ยืนอุ้มลูกสาวอยู่ข้างๆ เห็นแล้วก็รู้สึกว่าน่าตลกนิดหน่อย

“ที่รัก ดูคุณเป็นเจ้าของบ้านสิ คราวหน้าเกรงว่าน้องชายคุณจะไม่ให้คุณได้เป็นอีกแล้ว”

“ทำไม?”

แสงดาวเลิกคิ้วทันที

ประจวบเหมาะที่พี่ภาเดินผ่านตรงนี้พอดี ได้ยินคำพูดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ: “คุณผู้ชาย คุณก็อย่าไปว่าคุณหนูใหญ่พวกเราเลย เธอทำก็เพื่อให้คุณชายรองของพวกเรามีหน้ามีตาต่อคนทางนั้น จ่ายไปเท่าไหร่ก็ไม่สำคัญ”

ม็อกโก: “.......”

แสงดาว: “ใช่!”

จากนั้นคุณหนูใหญ่คนนี้ก็นำคนกลุ่มนี้ออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่อลังการ

เส้นหมี่ที่อยู่ที่เรืองรองเองก็จัดการให้กับพวกเด็กๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่เด็กน้อยทั้งสามคนออกไป ก็เป็นชนิดที่สามารถฆ่านักข่าวสำนักใหญ่ๆ ได้ทันทีอย่างแน่นอน

“หม่ามี๊ แล้วหม่ามี๊ใส่ชุดอะไรเหรอ?”

“หม่ามี๊หรอ......”

เส้นหมี่ลองดูกระโปรงในตู้เสื้อผ้า ในท้ายที่สุด ก็เลือกชุดกระโปรงยาวสีดอกบัวที่ค่อนข้างดูธรรมดาตัวหนึ่ง

วันนี้เธอไม่ต้องการจะไปแย่งซีนเจ้าภาพในงานแบบนี้ เพราะเธอรู้ว่า งานแต่งงานวันนี้ บางทีเจ้าบ่าวอาจไม่เต็มใจจริงๆ ก็ได้ ข้ามผ่านก้าวนี้ไปจะมากจะน้อยก็ยังคงเป็นการสะเทือนอารมณ์ของเธอ

เส้นหมี่เพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แสนรักก็กลับมาแล้ว

“เสร็จแล้ว?”

แสนรักมาถึงประตูห้องนอนเห็นเธออยู่ในห้อง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าหรือการแต่งตัวต่างก็ไม่เหมือนกับปกติ จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วนิดหน่อย

เส้นหมี่พยักหน้า: “เสร็จแล้ว คุณจะเปลี่ยนเสื้อผ้าไหม?”

แสนรัก: “........”

ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก จึงเข้ามาถอดเสื้อสูทชั้นนอกออก จากนั้นก็หาเสื้อเชิ้ตสีสว่างเล็กน้อยตัวหนึ่งออกมาจากในตู้ แล้วสวมใส่มัน

เขาเป็นคนฉลาดมากคนหนึ่ง หลังจากที่เห็นการแต่งตัวผู้หญิงคนนี้ แน่นอนว่ารู้ถึงเจตนาของเธอ ฉะนั้น เธอชอบทำแบบไหน เขาก็จะทำเป็นเพื่อนเธอ

ว่ากันว่า แม้แต่เชื้อพระวงศ์ทางนั้นก็เสด็จมาด้วย

เชียนหยวนล๋ายเย่ ที่อยู่ในห้องนอนได้ทราบข่าวนี้ ก็มีความสุขดีใจยิ่งนัก

“คุณหนู ทีนี้คุณหนูสบายใจได้แล้ว อากิยามะคนนี้ ภูมิหลังของครอบครัวเขาดีกว่าตระกูลเฮกังนั้นมากจริงๆ”

“ใช่ คุณหนู ต่อไปคุณหนูก็จะได้เสวยสุขแล้ว”

“อืม”

เชียนหยวนล๋ายเย่ นั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งอย่างเชื่อฟัง มีความสุขอิ่มเอมใจจนใบหน้าเล็กๆ นั้นแดงระเรื่อแล้ว

ในขณะที่กำลังหวีผมแต่งหน้าแต่งตัว เชียนหยวน ชิกะพี่สาวของเธอก็เข้ามา

เธอได้เห็นฉากนี้ที่ด้านนอก ด้วยความอิจฉาและความเคียดแค้นจึงพุ่งเข้ากวาดเครื่องประดับกับตลับแป้งต่างๆ ที่อยู่ตรงหน้าของเชียนหยวนล๋ายเย่จนหล่นลงหมดเลย

“พี่สาว พี่......”

“ตอนนี้แกก็มีความสุขแล้วใช่ไหม? ในที่สุดก็ได้สามีที่ดีแล้ว แต่ผู้ชายคนนี้เขาเป็นของฉันตั้งแต่ตอนแรก!”

เชียนหยวน ชิกะ ชี้ที่จมูกของน้องสาวแล้วด่าทอ

เชียนหยวนล๋ายเย่ ฟังแล้ว ทันใดนั้นใบหน้าขาวซีด ขอบตาแดงก่ำ: “ไม่ใช่นะ ฉันเป็นคนเสนอออกไปเอง พี่สาวบอกว่าไม่ต้องการ รังเกียจที่เขาเป็นลูกนอกสมรส ฉันถึงออกไป”

กลัวก็ส่วนกลัว แต่สิ่งที่ควรจะชัดเจน หญิงสาวคนนี้ก็ไม่คลุมเครือเลยสักนิด

เมื่อเชียนหยวน ชิกะ เห็นว่าเธอยังจำเรื่องนี้ได้ ทันใดนั้น เธอก็ยิ่งโกรธเดือดดาลมากขึ้น