ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1446

ตาของเส้นหมี่แดงๆ

แต่ผู้หญิงคนนี้ หลังจากที่มองเห็นเธอ กลับวางชามบะหมี่ในมือนั้นลงอย่างตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูกในทันที

“สวยใส เธออย่าเข้าใจผิดนะ ฉันทานมาเรียบร้อยแล้ว ก็แค่หิวนิดหน่อยน่ะ เธอก็รู้นี่ คนท้อง มักจะหิวได้ง่ายมากๆเลยนะ”

“……”

ใครจะไปฟังคำอธิบายของเธอกันล่ะ?

เส้นหมี่เอื้อมมือไปแตะชามบะหมี่นี้ แล้วมองชามและตะเกียบที่สกปรกกองเต็มอยู่ภายในห้องครัวเพียงเเวบเดียว ด้วยความเดือดดาลอย่างมากเธอจึงวิ่งไปทิศทางห้องรับแขกของตระกูลโรแกน

ผลลัพธ์ พอเธอไปถึงที่นั่นแล้ว ไม่เพียงแค่มองเห็นพี่เขยและพี่สาวของมาร์ติน รวมไปถึงพี่ใหญ่และพี่สะใภ้ใหญ่ทั้งสองคนด้วย ต่างก็กำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ที่นั่น ภายในห้องรับแขกอันอบอุ่น

ลูกของพวกเขาสองคน ต่างก็เป็นนักเรียนชั้นมัธยมต้นกันแล้ว ก็กำลังเล่นเกม เปิดโทรทัศน์จนเสียงดังลั่นอยู่ที่นั่น

มันเข้าท่าไหมเนี้ย?

วันขึ้นปีใหม่ คนที่มีมือมีเท้าไม่ขยับตัวกันเลยสักนิด แต่กลับให้ผู้หญิงตั้งครรภ์ท้องเจ็ดเดือนคนหนึ่งสาละวนอยู่กับงานแทน พวกเขาเป็นคนตายด้านกันหมดแล้วเหรอ?

เส้นหมี่พุ่งเข้ามาแล้ว

“นี่พวกพี่กำลังทำอะไรกันอยู่คะ? ทานอาหารที่ผู้หญิงกำลังท้องกำลังไส้คนหนึ่งทำ กลืนกันได้ลงด้วยเหรอ?”

“หา?”

ทั้งสี่คนที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่บนโต๊ะกระดานนั้น จู่ๆก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา พวกเขาจึงอึ้งกันไปสักพักหนึ่ง

“เส้นหมี่ ทำไมเเกถึงมาในเวลานี้ได้ล่ะ?”

เป็นมารี หลังจากที่รู้ว่าเป็นเธอ ความประหลาดใจจึงเผยอยู่บนใบหน้า

มาในเวลานี้?

หรือว่า พวกพี่เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้วเหรอว่าเธอจะมาเมื่อไหร่?

เส้นหมี่ยิ่งเดือดดาลเข้าไปอีก ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ตรงหรี่เข้ามาเริ่มถามด้วยเสียงเคร่งขรึมและเฉียบขาดว่า : “ฉันถามว่าพวกพี่กำลังทำอะไรกันอยู่? มองไม่เห็นว่าคนกำลังท้องกำลังไส้สาละวนอยู่กับงานในห้องครัวกันเหรอคะ?”

“อ่อ นั่นนะเหรอ” มารีได้ยินแล้ว ถึงจะมองไปที่ห้องครัวเพียงเเวบเดียว

“ตัวเธอน่ะจะทำเองอยู่แล้ว เป็นครั้งแรกที่กลับตระกูลโรแกน ก็ต้องทำตัวให้ดีสักหน่อยสิ เมื่อวานก็ตกลงกันไว้แล้วว่า เธอจะมาทำอาหารเช้าให้พวกเราวันนี้ตอนเช้า ดังนั้นพวกเราก็เลยตามใจเธอน่ะสิ”

ผู้หญิงคนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะทำท่าทางราวกับว่าเรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับตัวเองจึงไม่ใส่ อีกทั้งยังรู้สึกสงบและสบายใจเสียด้วยซ้ำไป

“ทำตัวให้ดีเหรอ?”

นี่เขาดูถูกพิมแสงมากแค่ไหนกัน ถึงจะเอ่ยสองคำแบบนี้ออกมาได้?

หากว่าเป็นครอบครัวทั่วๆไป อุตส่าห์ได้ลูกสะใภ้คนใหม่กลับมาทั้งที คนของครอบครัวฝ่ายสามี ก็ต้องประคับประคองเสียด้วยซ้ำ เธอบอกว่าอยากทำอะไร ก็ปล่อยให้เธอไปทำจริงๆน่ะเหรอ?

แถมยังจะเอ่ยคำหยามเหยียดแบบนี้ออกมาอีกด้วย?

เส้นหมี่เดือดดาลจนถึงที่สุดแล้ว จึงยิ้มอย่างเย็นชาเอ่ยว่า : “อ๋อเหรอ? งั้นตอนนี้น้องมาแล้ว คุณหนูใหญ่ตระกูลโรแกนอย่างพี่เนี่ยก็ไปทำตัวให้ดีๆสักหน่อยได้แล้วล่ะคะ ไม่แน่ว่าน้องพอใจขึ้นมา อาจจะตบรางวัลเป็นบ้านหนึ่งหลังแก่พี่ก็ได้นะ”

“นี่แกพูดอะไรน่ะ?”

มารีเกิดพาลโกรธเคืองขึ้นมาเสียดื้อๆ

ส่วนสามีของเธอ ก็ยืนขึ้นมาด้วยสีหน้าหม่นหมองเอ่ยว่า : เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เธอพูดแบบนี้มันเกินเลยไปไหม? พวกเราเป็นญาติของเธอนะ เธอพูดเเบบนี้ ไม่รู้สึกว่าหยามเหยียดกันเกินไปหน่อยเหรอ?”

เส้นหมี่ : ไม่มีอะไรหรอกค่ะ น้องก็แค่เห็นว่าหลังจากที่เรามาถึงกันแล้ว แม้แต่น้ำสักแก้วก็ยังไม่ได้ดื่มเลยค่ะ ให้คุณหนูใหญ่มารีรินน้ำให้น้องสักแก้วหนึ่ง แต่ว่าดูเหมือนว่าพี่เขาไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่เลยค่ะ”

“พี่เปล่าสักหน่อย”

เอ่ยคำพวกนี้ออกมา ผู้หญิงหวาดกลัวและลนลาน หลังจากที่เห็นลูกพี่ลูกน้องคนนี้เข้ามา จึงลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ทันที

“พี่ปล่าวนะ รัก วันนี้พวกนายเป็นเเขก พี่จะไม่รินชาให้พวกนายได้ยังไงกันล่ะ พี่……”

เธอรีบร้อนอธิบาย

แต่ว่า เธอพูดยังไม่ทันจบ คนที่หน้าสะพรึงกลัวคนนี้ ก็มีเสียง “ปัง” แล้ว—

พลิกโต๊ะกระดานทั้งหมดในห้องรับเเขกนี้!

ในชั่วพริบตา หลังจากที่เสียงดังสะเทือน ไพ่นกกระจอกทั้งหมดล้วนตกอยู่บนพื้น เป็นเวลาอยู่นาน บรรยากาศภายในห้องรับแขกนี้ ประดุจว่าเข้าไปในนรกอเวจี

หน้ากลัวเกินไปแล้ว!

คนตระกูลโรแกนตะลึงงันกันไปเลยทีเดียว

ส่วนมารีคนนี้ หลังจากทั้งเนื้อทั้งตัวสั่นอย่างรุนแรง เธอกลัวจนห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะโอบศรีษะของตนเองไว้ และหดอยู่ด้านหลังตลอด

“เล่นสิ่งนี้ในวันขึ้นปีใหม่ ตอนนี้นายบอกพี่ได้รึยัง? นายเคยเห็นใครในบ้านเล่นสิ่งนี้เมื่อมีเเขกมาในวันขึ้นปีใหม่กันหรือปล่าว? มาร์ติน ตระกูลโรเเกนของพวกนายจบเห่แล้ว!”

สุดท้ายเขาก็เงยหน้าขึ้น และสายตาที่เป็นดั่งคมมีดนั้น ก็ส่องไปทางบนบันไดโดยตรง

นั่นคือมาร์ตินอย่างแน่นอน

หลังจากที่เขาได้ยินการเคลื่อนไหว ในที่สุดก็ลงมาได้เสียที