ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 176

แต่แววตาของเขา กลับเป็นครั้งแรกในช่วงหลายปีขนาดนี้ที่มองใบหน้าของเธออย่างตั้งใจเป็นครั้งแรก

สรุปแล้วเขาเริ่มเกลียดเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

คงจะเป็นตอนที่เขาอายุสิบขวบ พวกเขาตระกูลวชิรนันท์ย้ายมาจากทางภาคเหนือ หลังจากนั้นตอนที่เธออายุห้าขวบ ถูกพ่อแม่พามาที่บ้านเขา บอกเขาว่า นี่คือว่าที่ภรรยาของเขาในอนาคต

เด็กผู้ชายที่อายุสิบขวบ ความจริงแล้วไม่เข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่าความรัก

แต่วันนั้น เขาเห็นอาการที่ดูดีใจเป็นอย่างมากแบบนั้นของพ่อแม่เธอที่มีต่อเขา และยังมียัยเด็กไร้เดียงสาคนนี้ที่มีท่าทางคอยมองเขาอยู่ตลอดด้วยเช่นกัน

เขาก็เริ่มไม่ชอบแล้ว!

เขาเห็นการเข้าหาคนที่มีอิทธิพลด้วยความโลภในดวงตาของพวกเขา แล้วก็เห็นถึงความโง่ของยัยเด็กไร้เดียงสาคนนี้ด้วยเช่นกัน เขารู้สึกรังเกียจเป็นอย่างมาก

แต่ต่อมา คนที่นามสกุลวชิรนันท์นี้กลับเข้ามาใกล้ชิดกับพ่อของเขามากขึ้น พวกเขามาและยังพาเส้นหมี่ที่ยังอายุน้อยมาด้วย เมื่อมาแล้ว เด็กโง่คนนี้ก็ตัวติดอยู่กับเขาแล้ว

“พี่แสนรัก กินส้มไหม?”

เส้นหมี่ที่อายุน้อย ความจริงแล้วอ่อนโยนมาก ก็เหมือนกับรินจังในตอนนี้

ทุกครั้งหลังจากที่เธอมาที่ตระกูลหิรัญชา เห็นพี่ชายที่มักจะชอบทำหน้าเย็นชาคนนี้แล้ว ก็จะเอาลูกอมที่ตัวเองชอบออกมา หลังจากนั้นก็ให้เขากิน

แต่แสนรักไม่เคยรับน้ำใจนี้เอาไว้เลย

เขาไม่ชอบเธอ ก็จะไม่ชอบของทุกอย่างของเธออยู่แล้ว เขาจะหยิบเอาลูกอมในมือเธอขึ้นมาแล้วก็ทิ้งลงที่พื้นอย่างแรง หลังจากนั้นก็จะเหยียบลงไปและให้เธอไสหัวออกไป!

เส้นหมี่ที่อายุน้อยในตอนนั้นก็มักจะขอบตาแดงขึ้นมา

เธอเดินออกไปด้วยความกลัว แต่ไม่นานนักเธอก็กลับมาอีก หลังจากนั้นก็จะยืนมองเขาอยู่ไกลๆอย่างขี้ขลาด เหมือนกับตังเมเหนียวหนึบที่เขาสลัดไม่ออกตลอดไปแบบนั้น

แต่นั่นก็เป็นเพียงความเกลียดชังเท่านั้น

ที่ทำให้เขาเกลียดเธอจนถึงที่สุดจริงๆแล้ว คือครั้งนั้นที่เขาเพิ่งจะไม่สบาย หลังจากนั้นเธอก็มาพบเข้า

แสนรักในตอนนั้น ความจริงแล้วคนในบ้านยังไม่มีใครรู้ว่าเขาป่วย และเขาเองก็ไม่ได้บอกกับคนในบ้านด้วยเช่นกัน เขากลัวว่าหลังจากที่ทางบ้านรู้แล้วจะใช้มาตรการกับเขา

ดังนั้นแล้วในตอนนั้นเขาจึงแอบติดต่อคุณลุงที่อยู่ต่างประเทศอยากจะให้เขาช่วย

แต่วันนั้น ยัยเด็กโง่คนนี้ก็มาพบเข้าเสียก่อน เธอเห็นตอนที่เขาบีบลูกแมวตัวหนึ่งที่เลี้ยงเอาไว้ในบ้านตายอย่างสูญเสียการควบคุม ในความหวาดกลัวนี้เธอจึงรีบวิ่งไปบอกกับพ่อแม่ของเธอทันที

หลังจากนั้น แสนรักก็ถูกพ่อแม่ส่งตัวเข้าโรงพยาบาล

เขาเริ่มรับการรักษาในทุกๆวัน แม้กระทั่งหลังจากที่ถูกรับกลับมาบ้าน เป็นเพราะผลการวินิจฉัยของผู้มีอำนาจของโรงพยาบาล และถูกขังอยู่ในห้องตลอดด้วยเช่นกัน หกปีเต็มๆไม่ได้ก้าวออกมาจากบ้านเลย!

จนกระทั่งหลังจากหกปีนั้น ในที่สุดคุณลุงก็พูดเกลี้ยกล่อมพ่อแม่ของเขาให้พาเขาไปอยู่ต่างประเทศ

ดังนั้น สำหรับเส้นหมี่แล้ว ถ้าหากพูดว่ารังเกียจล่ะก็

ในใจของแสนรักความจริงแล้วคงจะเป็นความเกลียดชังมากที่สุด ถ้าหากไม่มีเธอ ตอนนั้นไม่แน่ว่าเขาอาจจะถูกคุณลุงแอบพาไปรักษาที่ต่างประเทศแล้ว ในตอนนั้นเขาอาการไม่หนัก

น่าเสียดายที่เป็นเพราะเธอ ชีวิตของเขาถึงได้รับกับความทรมานมา6ปี

แต่ที่ทำให้เขาทนรับได้ยากที่สุดก็คือ กว่าที่เขาจะออกมาจากเหวลึกนั่นได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว เขายังต้องแต่งงานกับเธออีก

น่าเยาะเย้ยหรือเปล่า?

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีไป คุณวางใจได้นะ ฉันจะดูแลเขาอย่างดีแน่นอน ถ้าหากเขาอยากกลับไป ฉันก็จะไปส่งเขากลับ”

เธอรับปากเขา

แต่ที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจก็คือ คนๆนี้ปฏิเสธออกมานิ่งๆอีกครั้ง

“ไม่ต้อง ผมมารับเอง”

จากนั้น เขาก็มีท่าทางที่ดูสูงส่งกว่าคนอื่นอีกครั้ง ขายาวๆก้าวออกไปทางประตูใหญ่

เส้นหมี่เห็นแล้วก็เรียกลูกๆทั้งสองคนมาบอกลาแด๊ดดี๊ หลังจากรอให้เขาไปแล้วนั้น สี่แม่ลูกก็สนุกสนานกันอย่างเต็มที่ในคอนโดนี้

“ดีเลย คืนนี้ชินชินก็อยู่ที่นี่แล้ว ตลอดไป!”

“ตลอดไป!!”

“ตลอดไป!!!”

“…….”

แสนรักที่ออกไปตั้งไกลแล้ว ก็ยังได้ยินเสียงร้องด้วยความดีใจทางด้านในนี้

พวกเขาดีใจกันขนาดนี้เลยหรือ?

เขาเดินเข้าไปในลิฟต์อย่างใจลอย.....