ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 199

ชายหนุ่มที่จับพวงมาลัยไม่ได้ปฏิเสธอย่างไม่พอใจเหมือนที่ผ่านมา แต่มือข้างหนึ่งเชยไปยังคางที่ได้รูปและกำลังขบคิดอยู่

ทันใดนั้น คิ้วที่ได้รูปของเขาก็ขมวดมุ่น“ พ่อแท้ๆของเธอเสียชีวิตไปแล้วจริงๆเหรอ？”

เส้นหมี่“ห๊า？”

สีหน้าแสนรักดูแย่มากขึ้นไปอีก“ห๊าอะไร ? ผมถามคุณ พ่อของเธอเสียแล้ว ครอบครัวของเธอไม่มีญาติที่ไหนอีกเหรอ ? ตายกันหมดเลยเหรอ ？”

เส้นหมี่“……”

คำพูดที่ร้ายแรงแบบนี้ จะสาปแช่งให้ตระกูลหิรัญชาตายให้หมดหรือยังไง ?

เส้นหมี่ทนฟังไม่ได้กับคำพูดแบบนี้……

“ไม่……ไม่หรอกมั้งปู่กับ……ป้ายังมีชีวิตอยู่”

“แล้วทำไมคุณไม่ยกเธอให้พวกเขาไป ? ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างคุณจะมาดูแลเด็กมากมายแบบนี้ทำไมกัน？”

“นี่มันคำพูดบ้าบออะไร ? ฉันเป็นคนคลอดออกมาเอง ทำไมฉันจะเลี้ยงดูไม่ได้ ? หากฉันยกเธอให้คนอื่น เกิดคนอื่นดูแลเธอไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไง ? ไม่ให้เธอกินข้าว แล้วยังทารุณเธอ คุณทนได้เหรอ？”

เมื่อเส้นหมี่ได้ฟังคำพูดแย่ๆนี้ ก็สวนกลับไปทันที

ในที่สุดแสนรักก็หยุดพูด

เพราะว่า ไม่รู้ทำไม ตอนที่เขาได้ยินเธอพูดว่า “ไม่ให้กินข้าว แล้วยังทารุณ”คำนี้ ทันใดนั้น หัวสมองของเขาก็ปรากฏภาพของเด็กหญิงตัวน้อยที่ใสซื่อ ภายในใจก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

ใช่ จะยกลูกให้คนอื่นพร่ำเพรื่อไปได้ยังไง ?

ตลอดทางแสนรักไม่ได้พูดอะไรอีก

เมื่อเส้นหมี่เห็นเขาไม่พูดอะไร เธอก็ยิ่งไม่อยากจะพูดเข้าไปใหญ่ เธอรู้สึกว่าบางครั้งผู้ชายคนนี้ก็ฉลาดเสียจนราวว่ามีใครมาฝังตาทิพย์เอาไว้อยู่บนตัวของเขา

และบางครั้ง ก็ตาบอดเสียจนน่าโมโหอย่างที่สุด ！

พ่อคนนั้น ไม่ใช่เขาหรือไง ?

ตลอดทางต่างไม่มีใครพูดอะไร จนครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถก็ขับมาถึงที่เรืองรอง

“ฉันลงไปก่อนนะ”เมื่อเส้นหมี่เห็นว่าถึงที่หมายแล้ว ก็จะเปิดประตูลงไป

“เส้นหมี่ คุณฟังให้ดีนะ แสงดาวเป็นคนอาฆาตพยาบาทมาก ในช่วงนี้ คุณพักอยู่ที่นี่ซะ และอย่าไปไหน！”

ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่นั่งตรงคนขับก็พูดเตือนด้วยน้ำเสียงที่ไม่เคยพูดมาก่อน

ห๊า！

เส้นหมี่รู้สึกตกใจเล็กน้อย หันมองมาด้วยสายตาที่มึนงง เห็นนัยน์ตาคมที่ดำขลับราวก้อนหมึก มีประกายของความเย็นเยือกและน่าเกรงขามแผ่ซ่านออกมา

“ได้ ฉัน……ฉันเข้าใจแล้ว”เธอพยายามควบคุมการสั่นไหวภายในหัวใจ และตอบเสียงตะกุกตะกัก

นิสัยของแสงดาว และวิธีการของเธอ หญิงสาวรู้มันทุกอย่าง ดังนั้น เธอไม่สงสัยในคำพูดของเขาเลย และตอบตกลงเขาจริงๆ

แต่ว่า ทันทีที่เธอพูดจบ ชายหนุ่มก็กลับหัวเราะเยาะออกมา

“ไปจัดเตรียมเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง คืนนี้เอาตัวคุณหนูดาวไป！”

“ครับ ท่านประธาน ”

บอดี้การ์ดไม่ได้แปลกใจกับการตัดสินใจนี้เลย

เพราะว่า นิสัยของท่านประธานก็เป็นแบบนี้ ขอแค่เขามีความคิด ก็จะไม่เปลี่ยนมันอย่างแน่นอน จะไปที่คฤหาสน์หลังเก่าหรือไม่ ? หรือคุณผู้หญิงจะปรากฏตัวหรือเปล่า ?

สิ่งเหล่านั้นล้วนไม่ได้สำคัญเลย สิ่งที่เขาตั้งใจจะทำ ยังไงก็ไม่มีใครมาเปลี่ยนแปลงมันได้ !

บอดี้การ์ดเองก็หายวับไปในความมืดทันที

และในคืนนั้น คุณหนูใหญ่ตระกูลหิรัญชาที่เอาตัวรอดได้แล้ว อยู่ดีๆก็หายตัวไปจากห้องนอนของเธอ ที่เหลือทิ้งไว้ มีเพียงยาสลบที่หล่นอยู่บนพื้นอย่างโจ่งแจ้ง

หลังจากที่คุณท่านกมลภพทราบเรื่องก็รีบตามมา เมื่อเห็นภาพนี้ ทันทีทันใด ก็แทบลมจับในทันที

“แสนรัก ไอ้ลูกเวร！！นั่นมันพี่สาวแกนะ ！！”

น้ำตาเขาไหลอาบแก้ม ทำอะไรไม่ได้ กับการกระทำที่เด็ดเดี่ยวและเฉียบขาดนี้ของลูกชาย

พ่อบ้านสมมาตรที่คอยดูแลเขามาตลอดก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นยาสลบนั้น เขาก็ทอดถอนใจ“คุณท่าน ดูเอาเถอะ คุณชายเขาตกหลุมรักคุณนายน้อยเข้าแล้วจริงๆ”

“ว่าไงนะ？”

คุณท่านที่กำลังโกรธและเสียใจอยู่ ก็เงยหน้าขึ้นแล้วจ้องเขม็งมองมาที่เขา