ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 213

เส้นหมี่ได้ยินคนพิสดาร แค่เจอหน้าแปปเดียวก็ปล่อยคำพูดที่ไร้ความคิดมา ทันทีที่หันหลังกลับ "มาร์ตินคุณเป็นบ้าเหรอ คุณมาทำบ้าอะไรที่นี่? ครอบครัวตระกูลโรแกนของคุณอยู่ข้างใน"

“อยู่ด้านในก็อยู่ด้านในสิ เกี่ยวอะไรกับฉัน?”

“คุณไม่ได้มาช่วยครอบครัวคุณเหรอ”

“เปล่า พวกเขาเป็นปีศาจ และพวกเขาไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ยัยบ๊อง ฉันมาเพื่อเจอหล่อนต่างหาก”

ไอ้คนบ้านี้ เมื่อพูดประโยคสุดท้ายจบ ใบหน้าที่มีเสน่ห์ที่แยกไม่ออกระหว่างชายและหญิง และพุดรอยยิ้มที่แจ่มใสบนใบหน้า และดึงกุญแจที่ติดอยู่ตรงกระจกออก

เส้นหมี่ “……”

ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ กระจกรถก็เลื่อนขึ้นทันที

มาร์ตินตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตอบสนอง ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องดังขึ้น: "แสนรัก! ไอ้สารเลว ปล่อยฉันนายทำหน้าฉันยับเยินหมดแล้ว ถ้าฉันเสียโฉมจนไม่สามารถเข้าวงการบันเทิงได้ เรื่องของฉันกับนายไม่จบง่ายๆแน่!!"

เขากรีดร้องหลายครั้งติดต่อกัน สุดท้ายกระจกรถก็โดนใบหน้าที่สวยงามนั้นจริง ๆ แสนรักที่เป็นคนลงมือเกิดมีเมตตาและปล่อยมือ

ทันทีที่เขาปล่อยมือ มาร์ติน ก็เอามือขึ้นปิดหน้าของเขากรีดร้องและหนีออกไปทันที

สุดท้ายรถเบนท์ลีย์ก็ออกเดินทางได้อย่างราบรื่น เมื่อเส้นหมี่เห็นฉากนั้นจากด้านหลังก็ตะลึง ไม่กล้าพูดอะไรเลย

ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมาก!

แต่เรื่องที่ทำให้เธองงมากที่สุด คือทำไมเขาถึงได้โกรธมากขนาดนี้หล่ะ? มาร์ตินเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่ใช่เหรอ?

เส้นหมี่กำลังดูรถที่ขับออกไปไกลแล้ว แต่ยังมองเห็นด้านหลังรถของนกยูงที่โดนด่า หล่อนมึนงงเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง

ในความเป็นจริงแล้ว ปีนั้นมาร์ตินดีต่อหล่อนมาก

——

เส้นหมี่กลับถึงอ่าวรีพัลส์เบย์

เดิมทีหลังจากที่หล่อนกลับมาถึง หล่อนจะพาลูกๆ ลงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เพราะเรื่องทะเลาะในสตูดิโอ เด็กน้อยทั้งสองก็สกปรกและเปียกโชก

แต่ในขณะที่หล่อนจะลงจากรถ คนที่นั่งหน้ารถที่ลงจากรถก่อน จู่ ๆ ก็ปิดประตูด้วยเสียง "ปัง" และพาลูกสองคนออกไปก่อน

“ไปกันเถอะ ปาป๊าจะพาไปอาบน้ำเอง”

เส้นหมี่：“……”

อะไรกันเนี่ย โกรธอะไรขนาดนั้น? ขับรถมาตั้งไกล ยังไม่หายโกรธอีก ไม่เข้าใจจริง ๆ !

เส้นหมี่ไม่เข้าใจ สุดท้าย หล่อนก็อุ้มลูกสาว เดินเข้าไปแค่แม่และลูกสองคนตามลำพัง

“พี่เส้นหมี่ กลับมาแล้ว การแสดงของนายน้อยวันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ”

“แสดงได้ดีมาก คืนนี้ช่วยจัดอาหารมื้อพิเศษให้พวกเขาหน่อยนะ”

เส้นหมี่พาลูกสาวไปที่ห้องนั่งเล่น หลังจากได้ยินคำถามจากพี่ภา หล่อนทั้งเทน้ำให้ลูกสาวและบอกให้หล่อนเตรียมอาหารให้ลูกสองคนด้วยอารมณ์ดี

เมื่อพี่ภาได้ยินอย่างนั้น หล่อนตื่นเต้นและรีบไปเตรียมตัวทันที

เส้นหมี่ยกน้ำเดินมา

เส้นหมี่ ผลักเปิดประตู แล้วเดินมาหาข้างๆหมาผู้ชายคนนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา: "ใครกันแน่ที่ควรออกไป นี่คือห้องของลูกชายฉัน ไปให้พ้น!"

จากนั้นหล่อนก็อดไม่ได้ที่จะบ่นและผลักชายคนนั้นออกไปด้วยมือเล็ก ๆ ของหล่อน เมื่อเขาออกไป หล่อนก็หากางเกงในต่อไป

แสนรัก อ้าปากค้าง!

เขาอดทนมานานมากแล้ว ตั้งแต่ที่มาร์ตินไอ้นกยูงตัวนั้นปรากฏตัวที่ทางเข้าโรงละคร เขาก็อารมณ์เสียมาตั้งแต่นั้น

ตอนนี้มีคนหนุนหลังแล้ว มั่นใจแล้วใช่ไหม? ถึงกล้าผลักเขาออกไป!

ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้นหมองลง เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้จริงจังและยังกล้ามาบอกว่าเป็นลูกชายของเธอในอาณาเขตของเขา เขาโกรธมาก เอื้อมมือไปคว้าแขนเธอ

“เส้นหมี่ ความใจกล้าของคุณยิ่งนับวันยิ่งมากขึ้น ใช่ไหม”

“แสนรัก คุณทำบ้าอะไร”

ทันใดนั้น แขนของเส้นหมี่ถูกดึงขึ้น ความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามของเธอขมวดคิ้ว และเธอก็โกรธทันที

แต่ว่าผู้ชายคนนี้จะกลายเป็นเหมือนปีศาจ โดยไม่สนใจความโกรธของเธอ

“มาร์ตินให้ประโยชน์อะไรกับคุณ? คุณกล้าที่จะต่อสู้กับฉัน คุณมีความสัมพันธ์กับเขามานานแล้วเหรอ คุณรู้ว่าเขามีส่วนแบ่งในตระกูลหิรัญชา ดังนั้นจึงไปหาเขาใช่ไหม ? เส้นหมี่นึกไม่ถึงว่าแผนการณ์ของหล่อนจะซับซ้อนขนาดนี้”

“……”

คุณนี้น่าจะบ้าจริง ๆนะ?

หรือว่าอาการนอนละเมอกำเริบ?สมองไม่สั่งงาน?