ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 321

“เจ็บเหรอ？”

“เจ็บ……”

เส้นหมี่หลุบตาลง ในละอองน้ำ เธอไม่กล้ามองไปที่ชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าที่มีขนาดเท่าฝ่ามือเห่อร้อน เสมองไปทางอื่น

แสนรักหยุดลงชั่วขณะ

ดวงตาก็มืดมนลงอีกครั้งอย่างไม่มีเหตุผล ความลุ่มร้อนที่มีในร่างกายลุกโชนขึ้น

พวกเขาไม่ใช่คนแปลกหน้าระหว่างกัน มีลูกด้วยกันสามคน จากนั้นก็นอนเตียงเดียวกันอีกตั้งหลายหน เขาจะมีความรู้สึกกับเธอแบบนี้ก็ถือเป็นเรื่องปรกติ

ปลายนิ้วของแสนรักผ่อนแรงลง

อีกทั้ง กับบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความละมุนนี้ เขาก็เริ่มคิดไม่ซื่อโดยการขยับเลื้อยมือไปตามส่วนต่างๆของร่างกายหญิงสาว

“นี่คุณ……จะทำอะไร？”

ประสาทสัมผัสของเส้นหมี่ไวต่อความรู้สึกนี้ ตื่นตระหนกขึ้นในทันที โดยไม่ลังเล เธอหนีออกจากชายหนุ่มในทันที แล้วยังดันมือเขาออกด้วย

แสนรัก“……”

ทันทีทันใด น้ำเย็นๆหนึ่งกะละมังก็ราดรดลงบนศีรษะของเขา ศักดิ์ศรีที่มีก็ราวกับถูกหยามไปโดยสิ้นเชิง！

“ผมจะทำอะไรได้ ? ผมกำลังทายาให้คุณ อีกอย่าง ผมทำอะไรที่ผิดกฎหมายหรือไง ? ตอนนี้คุณยังเป็นภรรยาของผม ทำไมผมจะทำอะไรคุณไม่ได้？”

เขาโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ชั่วพริบตา ใบหน้าหล่อเหลาที่เพิ่งจะผ่อนคลาย ก็ดำมืดขึ้นมาอีกครั้ง และดำทมิฬอย่างที่สุด

นี่เป็นการปฏิเสธของเธออีกครั้ง

ดังนั้น ตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ได้ตั้งใจอยากจะอยู่ที่นี่ และไม่คิดที่จะปล่อยวางทุกอย่างลง ทุกอย่างล้วนเป็นเขาที่คิดไปเองคนเดียวใช่ไหม ?

ใบหน้าเส้นหมี่ซีดเผือดอย่างที่สุด！

“ไม่……ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น แสนรัก คุณฟังฉันอธิบายก่อน ฉันแค่……แค่ตอนนี้ร่างกายฉันยังบาดเจ็บอยู่ ”

“บาดเจ็บจริงเหรอ ? หรือไม่อยากจะมีอะไรกับผมกันแน่ ？”

“คือฉัน……”

เส้นหมี่พูดไม่ออกไปชั่วขณะ

เธอ ไม่ต้องการจะมีอะไรกับเขาจริงๆ เพราะเธอเคยพูดกับตัวเองไปแล้ว ว่าเธอจะไม่ข้องเกี่ยวอะไรกับผู้ชายคนนี้อีก ในเมื่อไม่ต้องการจะข้องเกี่ยวกัน แล้วทำไมพวกเขาจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย ?

“แสนรัก คุณ……คุณฟังฉันก่อน ใช่ เรา……เรายังไม่ได้หย่ากันอย่างเป็นทางการ แต่ยังไงก็ต้องหย่า ดังนั้น……ฉันคิดว่าเราอย่าให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นไปในแบบนี้เลยจะดีกว่า เพื่อ……เพื่อไม่ให้มันกระทบกับชีวิตของคุณ คุณว่าดีไหม? ”

มือเส้นหมี่กุมไปที่เสื้อสายเดี่ยวตัวบางแน่น ลำคอเธอแห้งผาก ฝ่ามือเย็นเฉียบ กลัวว่าตัวเองจะพูดอะไรผิดไป จนทำให้ชายหนุ่มเกิดไม่พอใจแล้วโมโหขึ้นมา

เธอไม่อยากจะทำให้เขาขุ่นเคืองในตอนนี้

ขุ่นเคืองไป แล้วเธอจะอยู่ที่นี่กับลูกๆได้ยังไง

ทันทีที่พูดจบ ห้องทั้งห้องก็เงียบสนิท อุณหภูมิลดฮวบลงถึงขั้นชวนขนหัวลุก แม้แต่หายใจก็ยังรู้สึกลำบาก

จบแล้ว เธอทำเขาโกรธอีกแล้ว?

เส้นหมี่รู้สึกผิดขึ้นมาทันที อยากจะพูดอะไรเพื่อให้บรรยากาศมันผ่อนคลายลง

แต่ในตอนนี้เอง ชายหนุ่มคนนี้ก็กลับหันหลังแล้วเดินออกไป

“ปัง——”

เสียงกระแทกปิดประตูดังสนั่นหวั่นไหว ทำเอาผนังบ้านถึงกับสะเทือน！

เรื่องเมื่อคืน อันที่จริงแล้วก็แปลกประหลาดอยู่ ในตอนแรกเขาก็แอบเห็นแด๊ดดี้อุ้มหม่ามี๊ขึ้นมาที่ห้องแล้ว

แล้วทำไมจู่ๆถึงมาทะเลาะกันได้ ?

เรื่องของชินจังมันไม่ง่ายขนาดนั้น

“น้องคิว เราต้องหาวิธี ”

“วิธีอะไร？” คิวคิวเงยหน้าขึ้นในทันที มองไปยังพี่ชายอย่างมีความหวัง

“ฉันคิดว่าพวกเขาคงไม่ได้เจอกันนานเกินไป ไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน เราต้องสร้างโอกาสแบบนี้ขึ้นมา ให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน。”

ชินจังที่พูดจาฉะฉานมากขึ้น ได้วิเคราะห์ให้น้องชายฟัง

คิวคิวที่ฟังจบ ดวงตาก็เป็นประกาย

เหมือนจะใช่ คนที่เขามีความรัก ก็เพราะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันแล้วจึงก่อเกิดความรู้สึกขึ้นมาไม่ใช่เหรอ ?

ที่เรียกกันวันเวลานานไปแล้วก่อเกิดความรู้สึกดีๆต่อกัน

คิวคิวเห็นด้วยกับข้อเสนอของพี่ชาย

และแล้วในวันนี้ หลังจากที่เด็กน้อยสามคนไปโรงเรียนอนุบาลแล้ว รอจนบ่ายโมงตอนที่เส้นหมี่ไปรับพวกเขา ก็ได้ยินพวกเขาพูดว่า ทางโรงเรียนอนุบาลกำลังจะจัดทริปให้พวกเขาไปเที่ยวฤดูใบไม้ผลิ

“เที่ยวฤดูใบไม้ผลิ ? นี่เพิ่งจะเปิดเรียนไปได้ไม่นานเองนะ จะไปเที่ยวฤดูใบไม้ผลิแล้วเหรอ？”

“โห หม่ามี๊ เวลานี้ไปน่ะเหมาะแล้ว คุณครูบอกแล้ว ว่าครั้งนี้จะพาพวกเราไปต่างจังหวัด ให้เราสัมผัสประสบการณ์การทำไร่ไถนาของลุงชาวนาด้วย หม่ามี๊ ”

เมื่อหนูรินจังเห็นหม่ามี๊เต็มไปด้วยความสงสัย ก็รีบอธิบายให้หม่ามี๊ฟังเสียงออดเสียงอ้อน