ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 350

“จะดื่มอะไร?”

“แล้วแต่ คุณธนาตย์พูดเป้าหมายที่เรียกผมมาได้เลย คงไม่ใช่จะขอค่ารักษาพยาบาลหลานสาวของคุณหรอกนะ”

ผู้ชายนั่งไขว่ห้าง ใบหน้าหล่อมีแสงอาทิตย์สีทองขับเน้นให้ยิ่งดูสะกดตามากขึ้น เขากวาดสายตามองเส้นหมี่ปราดหนึ่ง

ทันใดนั้นเขาก็ถามหนึ่งประโยค

เส้นหมี่กำลังดื่มน้ำมะนาว ได้ยินดังนั้นก็แข็งทื่อ

ค่ารักษาพยาบาล？

ใครกล้าเรียกร้อง？

“ไม่ใช่แน่นอน ที่นัดคุณมา เพราะอยากคุยเรื่องเด็กๆทั้งสองคนหน่อย ท่านประธานแสนรักก็รู้ว่า ตอนนี้ไม่มีตระกูลวชิรนันท์ แต่หลานสาวของผมก็ไม่ใช่คนไร้ที่พึ่ง ผมเป็นลุงเธอ ดังนั้นวันนี้เลยอยากถามท่านประธานแสนรักว่า จะจัดการเรื่องเด็กๆทั้งสองคนยังไง”

ธนาตย์พูดเนิบๆ ส่งกาแฟที่บริกรยกมาให้แสนรัก

เส้นหมี่ชะงักงัน！

นี่...นี่คือคุณลุงที่เธอรู้จักเหรอ？

ท่าน...ท่านจองหองเพียงนี้เชียวหรือ？ทั้งยังทำเพื่อปกป้องเธอด้วย？

เส้นหมี่รู้สึกมีบางสิ่งถาโถมเข้าสู่กลางใจ ดวงตาเธอเริ่มแดงเล็กน้อย

“ลูก?”

แลดูแสนรักเฉยเมยมาก“จัดการยังไง？ลูกของผม ทำไมต้องจัดการด้วย？”

ธนาตย์คลี่ยิ้ม“แต่ท่านประธานอย่าลืมนะว่า เด็กๆก็เป็นลูกของหลานสาวผมด้วย ถึงต้องขึ้นศาลและตระกูลหิรัญชาจะร่ำรวยเพียงใด แต่ก็ไม่ค่อยได้เปรียบ แล้วทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย？”

ผู้ใหญ่ จะผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะกว่า

สีหน้าแสนรักมืดครึ้มทันที

ส่วนเส้นหมี่เห็นแล้วก็เผยความรื่นรมย์ใจขึ้นมา ดวงตาสว่างไสวขึ้นหลายระดับ

เธอนึกไม่ถึงเลยว่าคุณลุงจะเก่งขนาดนี้

“คุณคิดว่า เพื่อสิ่งเหล่านี้ ผมจะทอดทิ้งสายเลือดของตัวเองหรอกหรือ?”

สุดท้ายผู้ชายก็เผยความโกรธออกมา จ้องคนแก่ด้วยแววตามืดครึ้ม เอ่ยประโยคเย็นเยียบออกมา

พึ่งสิ้นเสียงึ เส้นหมี่ก็อดใจแย่งพูดไม่ได้“คุณโกหก คุณไม่อยากได้พวกเขาแล้วเห็นๆ ทำไมยังยกตัวเองขึ้นสูงขนาดนี้อีก？คุณก็แค่ไม่อยากมอบลูกให้ฉันเท่านั้นเอง？”

“คุณบ้าหรือเปล่า? ผมเคยพูดตอนไหนว่าไม่อยากได้พวกเขา”

“ถ้าคุณยังเอาพวกเขาอยู่ คุณจะปล่อยให้แครอททารุณคิวคิวเหรอ? ยังมีอีก ต่อไปคุณแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นแล้วคิดจะย้ายไปอยู่ที่เรือนหอใหม่ ทิ้งลูกๆทั้งสองคนไว้ที่เรืองรองอย่างไม่ใส่ใจ คุณยังมีหน้าบอกว่าเอาพวกเขาอยู่เหรอ？”

เส้นหมี่รู้สึกโกรธจัด อ้าปากพูดสิ่งที่เธอพบเห็นช่วงนี้ออกมา

“แล้วใครบอกพวกคุณว่า ผมกับแครอทแต่งงานกันแล้วจะไปอยู่ที่เรือนหอใหม่？ผมกับเธอแค่หมั้นกัน ไม่ได้แต่งงานกัน อีกอย่าง กุหลาบสีรุ้งที่คุณได้ยินเป็นเพียงทรัพย์สินของตระกูลลัดดาวัลย์ เกี่ยวอะไรกับผม”

แสนรักกวาดสายตามองเส้นหมี่กะทันหัน

เส้นหมี่“……”

ไม่ทันระวัง เธอก็เหมือนโจรที่ถูกจับได้ ใบหน้าเธอแดงระเรื่อในหนึ่งวินาที เธอรีบละสายตาไปที่อื่นทันทีทันใด

เขายังไม่วายบอกว่าเธอได้ยินชื่อ“กุหลาบสีรุ้ง”？！！

เช่นนั้น วันนั้นเขาแอบเข้าไปในเรืองรอง เขารู้ดีทุกอย่างสินะ

เส้นหมี่รู้สึกเสียหน้าอย่างยิ่งยวด

ธนาตย์คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วจะกลายเป็นเช่นนี้ ไม่ง่ายเลยกว่าท่านจะตัดสินใจมาช่วยหลานสาวผู้ซึ่งไม่เอาไหน

สุดท้ายคือ การมาของเขากลายเป็นเรื่องตลกในสามโลก

“ดี ในเมื่อรู้แล้วว่าไม่ใช่แบบนั้น งั้นพวกเราก็สบายใจ ท่านประธานแสนรัก ฉันหวังว่าคุณจะไม่เข้าใจผิด ที่พวกเราทำแบบนี้ก็เป็นเพราะเป็นห่วงเด็กๆเท่านั้น”

เพื่อหน้าตา ธนาตย์ก็ข่มอารมณ์โมโหของตน เอ่ยประโยคพิธีรีตองขึ้นมา

แสนรักจะถือสาท่านได้อย่างไร？

เขายิ้มเจือจาง เอียงหน้าไปด้านซ้าย มองผู้หญิงที่ไม่กล้าเงยหน้า ริมฝีปากบางเอ่ยขึ้นมาว่า“แน่นอน คุณวางใจได้ ลูกของผม ไม่มีใครดูแลได้ดีเท่าผมอยู่แล้ว”