ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 357

เขากำลังหาเรื่องตายจริงๆ！

รูม่านตาแสนรักหดลงอย่างหนัก ความอาฆาตแห่งการทำลายล้างแผ่ออกไปทั่ว จนไม่มีใครมองออกว่าเขาเคลื่อนไหวอย่างไร แล้วจู่ๆ เก้าอี้ตัวหนึ่งก็ลอยไปที่ศีรษะของเกมเมอร์แล้วกระแทกลงไป

“โป๊ะ——！”

มีเสียงดังขึ้นมา เก้าอี้ตัวนั้นและแม้แต่เกมเมอร์ที่มึนหัวอยู่นั้น ก็ล้มลงไปด้วยกัน

แม่เอ๊ย นี่มันรุนแรงไปแล้ว！

เทียบกับเกมเมอร์แล้ว โหดเหี้ยมกว่าหลายสิบเท่าเลย

คนในห้องส่วนตัวก็มองจนตกตะลึง

อย่างไรก็ตาม นี่ยังไม่ใช่ครั้งสุดท้าย หลังจากเก้าอี้นั้นแตกแล้ว ชายหนุ่มที่ไม่มีร่องรอยของความชัดเจนในรูม่านตาสีแดง ก็หยิบมีดผลไม้จากถาดผลไม้บนโต๊ะน้ำชาขึ้นมา

เพียงวินาทีเดียว เขาก็ตัดนิ้วสองสามนิ้วนั้นของเกมเมอร์ ที่เพิ่งบีบเส้นหมี่ลง

“กรี๊ด——”

ตอนนี้ ผู้หญิงในห้องส่วนตัวต่างกุมศีรษะแล้วกรีดร้องออกมา

เพราะว่า ภาพนี้เต็มไปด้วยเลือด และรุนแรงเกินไป เทียบกับการเคลื่อนไหวปกติที่นี่ของเกมเมอร์แล้ว ถือว่าแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

เส้นหมี่ ก็ตกตะลึง！

นานมากเช่นกันที่เธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้ลงมืออย่างโหดเหี้ยม ครั้งที่แล้ว ก็เป็นตอนห้าขวบ ที่เธอเห็นเขาฆ่าสุนัข

เส้นหมี่ตัวสั่น ของเหลวหนืดกระเด็นเข้ามา เลอะไปที่ใบหน้าของเธอ เธอตัวสั่น ลืมแม้กระทั่งการตอบสนองพื้นฐานที่สุด

จนกระทั่งเกมเมอร์ที่ถูกตัดนิ้ว ล้มกลิ้งไปมาที่พื้นด้วยความเจ็บปวด

แต่ว่า คนตรงหน้านี้กลับไม่ปล่อยเขาไป ตอนที่ลากเก้าอี้ตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วกระแทกใส่เขาโดยไม่คิด สุดท้ายสายตาเธอก็ขยับ

“อย่า……อย่าตีอีกเลย ถ้าตีอีกก็ตายแล้ว……”

“ฉันก็ไม่ได้จะให้แกรอดอยู่แล้ว”

แสนรักหยิบขวดเบียร์ขึ้นมาอีก

อาการของเขาในเวลานี้ น่ากลัวมากจริงๆ เหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้ความรู้สึก แค่เห็นอะไร ก็จะหยิบขึ้นมาทุ่มใส่เกมเมอร์

เหมือนว่า คืนนี้ ถ้าเขาไม่เอาเขาตาย เขาก็ไม่ยอมปล่อย

งั้นถ้าตีจนตาย จะอธิบายกับตระกูลหิรัญชาอย่างไร？ครั้งที่แล้วเขาฆ่าสุเชาวน์ ก็สร้างความสั่นสะเทือนให้ทั้งตระกูลหิรัญชากรุ๊ปแล้ว จนแทบจะมีปัญหากับทางคณะกรรมการบริษัท

งั้นถ้าตอนนี้ทำลูกชายเขาตายอีก ทางคณะกรรมการจะส่งผลไม่ดีต่อเขาหรือเปล่า？

ยังไง อาการป่วยของเขา ก็เป็นที่พูดถึงในโลกภายนอกอยู่ตลอด

ในที่สุดเส้นหมี่ก็ได้สติคืนมา มองเห็นผู้ชายคนนี้สุดท้ายจะเอามีดไปเฉือนลำคอของเกมเมอร์ เธอก็รีบยืนขึ้นมาจากพื้นทันที

จากนั้น โผลเข้าไปกอดเขาไว้แน่น

“พอแล้ว แสนรัก อย่าทำต่อไปเลย ถ้าทำอีก เขาจะตายจริงๆ นะ！”

“ไสหัวไป！”

“ท่านประธาน คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ？”

เขาจัดการเสร็จ ก็สังเกตเห็นความผิดปกติของ BOSS ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ จึงเดินเข้ามาโดยตรง

ตอนนี้เส้นหมี่ยังอยู่ในท่าโอบกอดผู้ชายคนนี้จากด้านหลัง จู่ๆ เห็นเขาเดินเข้ามา ก็เหมือนตื่นขึ้นจากฝัน จากนั้น ปล่อยมือทันที และถอยไปด้านข้าง

“อื้อ……”

แม้แต่ความเจ็บปวดระทมทุกข์ที่มาจากทั่วร่างกาย เธอก็ทนไว้ไม่กล้าส่งเสียงออกมาสักนิด

เมื่อกี้เธอทำอะไรกันแน่？

เธอบ้าหรือเปล่า？

เส้นหมี่ก้มหน้าลง ยืนกะเผลกอยู่ตรงนั้น

ดลธีกำลังจะก้าวไปข้างหน้า แต่จู่ๆ เห็นว่าสีหน้าท่านประธานของเขาผิดปกติ ทั้งๆ ที่เมื่อกี๊ยังดูพูดมาก แต่ตอนนี้ ถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดหิมะอีกครั้ง

สายตา ก็ยิ่งมืดมนเหมือนจะกินคน

ดลธี：“……”

แค่วินาทีเดียว เขาก็เปลี่ยนใจ：“ประธานครับ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมพาเขากลับไปก่อนนะครับ คุณวางใจได้ ต่อไปเกมเมอร์จะไม่มีวันเดินออกจากตระกูลหิรัญชาอีกแล้ว”

จากนั้นเขาก็พาผู้คนและเกมเมอร์ ไสหัวออกไปเร็วยิ่งกว่ากระต่าย

ตาคนนี้ถือว่ามีแววดี