ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 359

ในค่ำคืนที่เงียบสงัด ไม่มีใครอยู่แถวนั้น แต่เพราะแบบนี้เอง รูปนั้นจึงถ่ายทั้งสองคนชัดเจนมากขึ้น พวกเขาแบกกันอย่างแนบชิด

ลมยามเย็นที่พัดมาอย่างนุ่มนวล ทำให้ชายกระโปรงหญิงสาวเปิด แต่แป๊บเดียว ก็ถูกมือของชายคนนั้นกุมมือไว้ ราวกับว่า กลัวจะถูกคนมองเห็น

นี่ต้องสนิทกันมากแค่ไหน ถึงได้มีพฤติกรรมแบบนี้？

โทรศัพท์ของแครอทเกือบจะถูกตัวเองบีบจนแตก

ไม่ นี่เป็นไปไม่ได้！

การสะกดจิตของเธอ ผิดพลาดได้อย่างไร？เธอเป็นถึงผู้มีพรสวรรค์ทางจิตวิทยาที่รู้จักกันดีทั้งในและต่างประเทศ แค่เทคนิคสะกดจิตเล็กๆ น้อยๆ จะล้มเหลวได้อย่างไรกัน？

แครอทถูกกระตุ้นอย่างหนัก เธอคว้ากระเป๋าของตัวเองแล้วออกไปอีกครั้ง

เวลานี้แม่ของแครอทยังไม่นอนพอดี อยู่ด้านล่างเห็นลูกสาวตัวเองรีบลงมา เธอก็ตกใจ：“รอท ลูกจะไปไหน？ดึกขนาดนี้แล้ว”

“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน！”

แครอทพูดแค่นี้ แล้วเธอก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือ ขณะที่เธอกำลังจะไป มีรถบีเอ็มดับเบิลยูสีดำคันหนึ่งกำลังซุ่มอยู่ในความมืดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านพวกเขา เห็นว่าในที่สุดเธอก็ออกมาแล้ว

คนด้านใน หยิบโทรศัพท์ออกมา：“ฮัลโหล นายครับ เธอออกไปแล้ว”

“อือ เธอน่าจะไปหาแสนรัก และก็ ถ้าฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ ถ้าผู้หญิงคนนี้สงสัยในฝีมือการแพทย์ของตัวเองแล้ว เธอจะต้องลงมืออีกครั้งแน่”

“ดังนั้นความหมายของคุณคือ……เธอจะสะกดจิตแสนรักอีกครั้ง？”

“เป็นไปได้ แย่แค่ไหน เธอก็ต้องตรวจสอบระดับการสูญเสียความทรงจำของเขาแน่ ถึงตอนนั้น แกก็แค่ยิงกระสุนลูกนั้นของแกก็พอ”

คนๆ นี้ จู่ๆ ก็เตือนเขาทางโทรศัพท์อย่างน่าเกรงขาม

คนในรถได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะมองปืนในมือตัวเองอีกครั้งแล้วครุ่นคิด

ที่จริงเขาไม่ไม่เข้าใจนัก ทำไมต้องทำขนาดนี้？

ปืนกระบอกหนึ่ง กระสุนลูกหนึ่ง ก็เพื่อฆ่าคนอยู่แล้ว แล้วทำไมเจ้านายคนนี้ต้องมีปัญหามากมายขนาดนี้ด้วย？ไม่บรรจุกระสุนแล้วฆ่าเขาไปโดยตรง กลับให้ยิงในขณะที่คนที่ชื่อแสนรักนี้ถูกคู่หมั้นของเขาสะกดจิต

ทำไมกันนะ？

สุดท้ายคนในรถก็ได้แต่เก็บปืนอย่างหดหู่

“ใช่สิ งั้นนายครับ ทางด้านเกมเมอร์ผมว่าแย่แล้ว ต้องช่วยเขาไหม？”

“ช่วยอะไรล่ะ？เขาทำภารกิจของเขาเรียบร้อยแล้ว ถอนตัวเมื่องานสำเร็จเป็นการตอบแทนที่ดีกับพวกเรามากที่สุด ทำเรื่องของแกให้ดีเถอะ แล้วฉันจะยุติธรรมกับแก”

ยังไงก็คิดไม่ถึงว่า เผชิญหน้ากับเกมเมอร์ สุดท้ายเจ้านายคนนี้ก็พูดคำพูดเหล่านี้ช้าๆ ทางโทรศัพท์

ถอนตัวเมื่องานสำเร็จ？

ถูกแสนรักซ้อมเกือบตาย นั่นเรียกว่าถอนตัวเมื่องานสำเร็จหรือ？

สุดท้ายตอนที่คนในรถวางโทรศัพท์ลง ก็พบว่าตัวเองมีเหงื่อไหลออกมา

ต้องรู้ว่า เกมเมอร์ ก็นามสกุลหิรัญชา！

“คุณไปไหนมา？ดึกขนาดนี้แล้วทำไมเพิ่งกลับมา？”

“อะไร？”

สีหน้าของแสนรักดูไม่ค่อยดีนักในทันที เพราะว่าเขาฟังออก เธอกำลังถามเขาอยู่

“ที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อย คุณเป็นอะไรหรือเปล่า？มีธุระหรือ？”น้ำเสียงเขาเบามาก แม้แต่ขาทั้งสองข้างที่เดิมทีเดินมาหาเขา ก็หยุดลง หันกลับไปที่ห้องทานข้าว

แครอท：“……”

ความโกรธในใจพุ่งเข้ามาทันที เธอไม่อาจควบคุมได้อีกครั้ง กระโดดขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งไปตรงหน้าเขา：“คุณไปเจอผู้หญิงคนนั้นมาใช่ไหม？คุณไม่ได้สูญเสียความทรงจำไปเลยใช่ไหม？”

“คุณกำลังพูดถึงอะไร？เสียความทรงจำอะไร？”

“แสนรัก！คุณไม่ต้องมาเสแสร้งกับฉันหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้โดนฉันสะกดจิตเลย ใช่ไหม？ คุณยังเก็บความทรงจำเกี่ยวกับเธอไวอยู่ และคุณก็ยังไม่ลืมเธอ ใช่ไหม？”

ผู้หญิงคนนี้ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้วยังส่งเสียงโวยวายเสียงดังอยู่ในห้องทานข้าวอีก สภาพที่เส้นเลือดจะแตะออกมา ดูแล้วเหมือนคนบ้า

แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนที่มีพรสวรรค์อย่างมากในด้านใดด้านหนึ่ง จะแตกต่างจากคนทั่วไปเล็กน้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ถูกท้าทายในสิ่งที่เธอทำได้ดีที่สุด

แสนรักขี้เกียจทะเลาะกับเธอ

เขาผลักเธอออกไป หยิบแก้วแล้วไปกดน้ำที่ตู้กดน้ำ