ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 384

เช้าตรู่ขนาดนี้ เธอมาหาทำอะไรที่นี่กัน ?

แต่ใบหน้าของแครอทก็ทรุดลงทันที หลังจากเห็นยาสองขวด

นี่คือยาที่เธอให้แสนรัก

ในเดือนที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าแสนรักจะไม่เป็นไร แต่เขายังต้องกินยาอยู่ระยะหนึ่ง อาการซึมเศร้าทางจิตใจไม่ใช่สิ่งที่จะกำจัดได้ในคราวเดียวแต่ต้องควบคุม เพื่อให้ฮอร์โมนบางอย่างและปัญหาอื่น ๆ ของผู้ป่วยกลับคืนสู่ระดับปกติ แบบนี้ถึงจะไม่กลับมาเป็นซ้ำอีก

ดังนั้น ในเดือนนี้ เธอจึงได้จ่ายยาให้เขามาโดยตลอด

แครอทหยิบขวดยาสองขวดนี้แล้วจากไป และตรงไปที่บริษัท

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ชั้นบนสุดของตึกหิรัญชากรุ๊ป

“ผู้ช่วยเค คุณบอกกับฉันตามจริง ว่าเขาไปไหนกันแน่ ? สัญญาว่าจะไปสองวัน ทำไมสามวันแล้วยังไม่กลับมาอีก ? คุณรู้ไหมว่าเขาต้องกินยาทุกวัน ?”

“อ่า? ”

เหงื่อที่เย็นยะเยือกของผู้ช่วยเคค่อยๆตกลงมา

แน่นอนว่าเขารู้

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา เขาบอกชัดเจนว่าจะไปสองวัน แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอุบัติเหตุอย่างกะทันหัน ทำให้ตอนนี้เขายังไม่สามารถกลับมาได้

หัวของผู้ช่วยเคเริ่มยุ่งเหยิงขึ้นแล้ว: “คุณหนูรอท เดิมทีประธานของเราวางแผนจะไปเป็นเวลาสองวัน แต่จู่ ๆ ก็มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น เวลาเลยเกิดความล่าช้าครับ

เขาพยายามจะอธิบาย

แต่อันที่จริง เขาก็ไม่ได้โกหก นั่นคือสิ่งที่เมื่อท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ออกไป ก็ได้พูดไว้แบบนี้

เดิมทีแล้วเขาไม่มีแผนการเดินทางในครั้งนี้เลย

ต่อมา เขาได้พบกับคนที่มาหาเขาจากเมือง M และหลังจากนั้นในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไป นอกจากนี้ เวลายังกำหนดให้สั้นมาก คือแบบที่จะกลับมาทันทีหลังจากเสร็จสิ้นการทำงาน

แต่ใครจะรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องขึ้นอย่างกะทันหัน?

แครอทจ้องมาที่เขา ยังคงไม่เชื่อ: “มีอะไรสำคัญไปกว่าร่างกายของเขาหรือ ? คุณรู้ผลที่จะตามมาหลังจากเขาหยุดกินยาหรือไม่? คุณนี่มาเป็นเลขาได้ยังไงกัน? ”

ใบหน้าของเธอซีดเผือด และเธอก็ดุด่าในทันที

ผู้ช่วยเคตกใจ หลังจากผ่านไปนาน เขาถามด้วยใบหน้าซีด “ถ้าอย่างนั้น……ฉันควรทำอย่างไรดี? “

“อะไรจะทำอย่างไรดี? แน่นอนว่าให้เขากลับมาโดยเร็ว หรือบอกฉันว่าเขาอยู่ที่ไหน ? แล้วฉันจะหาวิธีเอายาไปส่งให้เขา! ”

ความโกรธของแครอทยังอยู่ และตัวเธอเสนอวิธีแก้ปัญหาเอง

ผู้ช่วยเคเลือกวิธีแรกทันที: “ตกลงครับ ผมจะบอกท่านประธานทันที และขอให้เขากลับมาโดยเร็ว！”

ล้อเล่นหรือไง เขาจะปล่อยให้เธอส่งยาไปได้ยังไงล่ะ ?

เขาพบว่ามันไม่อดทน? !

ภายในเมือง C

เส้นหมี่ในเวลานี้ ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว

ดังนั้นตั๋วเครื่องบินสองใบนี้ เส้นหมี่ใช้เวลานานในตอนบ่ายกว่าจะแย่งมาได้

แต่ปฏิกิริยาของปอร์เช่นั้นกลับสงบ

“ไปแล้วก็ไปแล้ว จองของพรุ่งนี้ก็ได้”

“พรุ่งนี้? ”เส้นหมี่บ่นทันที “นายไม่รู้หรือว่าที่นี่อันตรายแค่ไหน ยังจะพรุ่งนี้ ถ้าอยู่ต่ออีกหนึ่งวัน ชีวิตของนายจะถูกคุกคามอีกหนึ่งวัน นายรู้หรือไม่? ”

“แล้วพี่คิดว่าเครื่องบินคืนนี้จะปลอดภัยเหรอ ? ผมจะบอกพี่นะ ในพื้นที่ที่มีสงคราม ความคิดทั้งหมดก็เหมือนกับพี่ ทุกคนต่างรีบหนี หนีไม่พ้น และการจลาจลต่าง ๆ ก็จะเข้ามา ”

ปอร์เช่มองเธออย่างเย็นชา และตอบอย่างประชดประชัน

เส้นหมี่หยุดพูดในทันที

เป็น……อย่างนั้นเหรอ?

พระเจ้า โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ไปสนามบินคืนนี้ ถ้าพวกเขาไปแล้ว เกิดเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาจริง ๆ จะทำยังไงล่ะ ?

ความโศกเศร้าความโกรธและความผิดหวังภายในของเส้นหมี่ลดลงอย่างสมบูรณ์

“ถ้าอย่างนั้น……ก็ไม่เป็นไร เราไม่สนใจแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะทำการจองใหม่ ใช่แล้ว นายกินข้าวหรือยัง? เรา……”

เดิมทีเธออยากจะพูดว่า เช่นนั้นก็ออกไปกินข้าวกันก่อน ?

อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันหันหลังกลับ เธอสังเกตเห็นความแตกต่างในห้องนี้ ทันใดนั้น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอเข้านอน ก็ท่วมท้นเข้ามาในจิตใจของเธอ

พระเจ้าช่วย ตอนบ่ายยนี้เธอทำอะไรไปบ้างเนี่ย ?！！