ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 415

เขาวางหูไป

เส้นหมี่อึ้งไปสักพัก ผ่านไปหลายนาที เธอยังฟังเสียงโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น จนลืมที่จะวางลง

ลูกชายของเนติ

เขาเป็นลูกชายของเธอ? เป็นไปได้อย่างไร?！！

——

ณ ตึกเอ็มไพร์สเตท

สามปีมีหนึ่งครั้งหลังจากงานสัมมนาถูกจัดขึ้นตามกำหนดการ คณะผู้จัดเพื่อให้การประชุมเป็นไปอย่างสมบูรณ์แบบ งานเลี้ยงในคำ่คืนนี้ ก็ลงทุนลงแรงไปไม่น้อย

นอกจากสถานที่จัดงานจะจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการแล้ว เพื่อความน่าสนใจ จึงได้เชิญเหล่าดาราเซเลปที่กำลังมีชื่อเสียงในขณะนั้นจากแวดวงบันเทิงมาร่วมงานด้วย รวมทั้งเหล่าหญิงงามผู้มีชื่อเสียงและจากตระกูลสูงศักดิ์

“ประธานแสนรัก คุณชอบคนไหน เลือกเลยสิ”

เมื่อมองเห็นหญิงสาวเหล่านั้นปรากฏตัวขึ้น เหล่านักธุรกิจที่ความสัมพันธ์ค่อนข้างดีกับแสนรักจึงเริ่มยุยงปลุกปั่น ให้เขาไปเลือกหญิงสาวมา

แสนรักได้แต่ยิ้ม แล้วยกแก้วแชมเปญกลับไปนั่งที่โซฟา

“ไม่น่าสนใจ คุณไปเลือกเถอะครับ”เขาตอบกลับไป แล้วก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ

บรรดาเพื่อนๆเมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ จึงแล้วแต่เขา

ไม่นาน หญิงสาวเหล่านั้นก็ถูกเลือกหมดแล้ว

ยกเว้นมีสองคนที่ค่อนข้างสูงส่ง แน่นอนว่า ด้วยสถานะของพวกเธอนั้นทั้งยังสาวและไม่ธรรมดา พวกเธอจึงยังหาคู่ครองที่เหมาะสมไม่เจอ

“ผู้มีเกียรติทุกท่าน ได้อย่างไรกัน สองสาวแสนสวย ทุกคนต่างไม่กล้าเลือกกันหรือ หนึ่งในนั้นคือราชินีแห่งวงการบันเทิง ส่วนอีกคนคือคุณหนูตระกูลเบอร์นีตระกูลที่มีชื่อเสียง ต่างก็ไม่กล้าแตะกันหรือ?”

ทางด้านผู้จัดก็กำลังมองความเคลื่อนไหวในงาน จึงเยาะเย้ยแฝงด้วยการท้าทายขึ้นมาทันใด

แต่ความจริงแล้ว หญิงสาวสองท่านนี้ คนเหล่านี้ต่างไม่มีใครกล้าแตะต้องจริงๆ

เพราะว่า ราชินีแห่งวงการบันเทิง นั่นไม่ใช่คนธรรมดาจะสามารถควบคุมได้ ถ้าคุณเลือกเธอ แล้วเธอยอมไปกับคุณ แต่ถ้าเธอไม่สนใจคุณล่ะ คงจะติดเทรนด์ทวิตเตอร์ขึ้นมา

ทุกๆนาทีบนอินเทอร์เน็ตคุณคงถูกวิจารณ์อย่างย่อยยับ

และลูกสาวตระกูลเบอร์นีผู้สูงศักดิ์ นั้นยิ่งไม่ธรรมดา สถานะของเธอ พูดได้ว่าเป็นแขกคนสำคัญของที่นี่ คุณกล้าแตะต้องเหรอ?

ทุกคนต่างมองมาที่หญิงสาวทั้งสอง ทั้งที่อยากจะครอบครอง แต่ก็ไม่มีความกล้าหาญ

หลังจากที่สองสาวมองเห็นกลุ่มคนขี้ขลาดเหล่านั้น จึงมองไปรอบๆ สายตาต่างสะดุดเข้าที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องโถง

นั่นคือผู้ชายที่กำลังหมกมุ่นอยู่ในโลกส่วนตัว

สาดแสงเปล่งประกาย ขายาวของเขาไขว่ห้างนั่งอยู่ที่นั่น จมูกโด่งคมสัน หน้าตาหล่อเหลา เขาไม่ได้สนใจว่าสถานการณ์ตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้น มือหนึ่งค้ำใบหน้าเอาไว้อย่างขี้เกียจ อีกมือหนึ่งสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง อย่างเลื่อนลอย ใจของเขาตอนนี้ไม่ได้อยู่ในงานเลี้ยง

“เขาเป็นใคร”

คุณหนูตระกูลเบอร์นีผู้มีผมสีบอร์นและดวงตาอันงดงามถามขึ้น น้ำเสียงของเธอช่างไพเราะเปรียบดังเสียงของนกไป๋หลิง

ผู้จัดงานได้ยินดังนั้น ก็รีบแนะนำ “เขาคือประธานแสนรัก ราชานักธุรกิจหนุ่มแห่งเอเชีย คุณหนูเบอร์นี คุณสนใจเขาหรือคะ”

สังเกต ทางผู้จัดใช้คำว่า “สนใจ”สองคำนี้

เป็นเรื่องธรรมดา สถานะของคุณหนูตระกูลเบอร์นีนั้นสูงศักดิ์

เพื่อนของเขาจึงปิดปากเงียบ

ยังดี แสนรักฟังเข้าใจเสียที

ทุกคนมองเห็นเขาพยักหน้าหลายที แววตาของแสนรักบอกว่าเห็นด้วย “อืม ไม่เลวที่เดียว งั้นผมเอาโอกาสนี้ส่งให้คุณก็แล้วกัน”

“ห๋า?”ทุกคนต่างอึ้งไปตามๆกัน

ส่งต่อให้เขา?

ประธานแสนรักบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

คุณหนูเบอร์นีที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น เมื่อได้ยินคำหลังนี้ ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความเดือดดาล

ชายหนุ่มเอเชียคนนี้ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงหรือยังไง

ในงานเลี้ยงได้กลิ่นอายของดินปืนที่กำลังจะปะทุ ทันใดนั้น มีคนคนหนึ่งเดินเข้ามาทางประตูใหญ่อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นแสนรัก จึงรีบเดินเข้ามา

“ท่านประธาน คุณเส้นหมี่ออกไปข้างนอกแล้วค่ะ”

“ไปไหน”

“ขึ้นรถของคณาธิปไป”

“หึม——“

คำพูดนี้ จากชายหนุ่มที่ใบหน้าไม่รู้ร้อน ได้ฟังดังนั้น แก้วเชมเปญที่ยังมีแชมเปญเต็มแก้วที่ถืออยู่ในมือ ถูกเขาขย้ำแหลกคามือ