ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 450

เขาไม่เคยขมวดคิ้วในบริษัทเมื่อเผชิญกับความวุ่นวายและแผนการสมรู้ร่วมคิดแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ เขาถูกพ่อผู้ให้กำเนิดขับไล่ออกจากการควบคุม

ใช่แล้ว ไม่มีเด็กคนนั้น ก็จะยอมรับว่าพ่อแม่ของตัวเองบอกว่าตัวเขาไม่ใช่คนปกติ

แม้ว่าเขาจะมีพลังเท่ากับแสนรัก แต่มันก็ยังไม่พอ

   ——

เมื่อเส้นหมี่ได้ยินข่าวคราวนี้ มันก็ผ่านไปสามวันแล้ว

ภายในเวลาสามวัน ดวงตาทั้งสองข้างของเธอก็กลับมาสว่างอีกครั้ง ขาทั้งสองข้างของเธอ ด้วยความพยายามของเธอ ขาของเธอก็สามารถประคองผนังและเดินไปช้าๆได้

แต่ในช่วงสามวันที่ผ่านมา หิรัญชากรุ๊ปที่อยู่ไกลออกไปในประเทศ และความเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนไปทั่วโลกก็ได้เกิดขึ้นแล้ว

ทันใดนั้นแสนรักผู้อยู่ในตำแหน่งผู้รับผิดชอบก็ลาออกในทันที

และต่อมา ธนากรก็ถูกเปดเผยว่ามีลูกนอกกฎหมาย และลูกนอกกฎหมายคนนี้ ภายในระยะเวลาอันสั้นที่สุด ก็ได้เข้ารับตำแหน่งผู้รับผิดชอบของหิรัญชากรุ๊ป

แสนรักจะลาออกเหรอ

เส้นหมี่ไม่มีทางเชื่อคำพูดนี้อย่างแน่นอน

พยาบาลที่ดูแลเธอมาตลอดก็จองตั๋วเครื่องบินกลับประเทศให้เธอ

พยาบาล “............”

“คุณไม่ต้องมองมาที่ฉัน ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่พยาบาลตัวจริง คุณเป็นคนที่เขาจัดการให้ปกป้องดูแลฉันที่นี่ คุณรีบจองตั๋วเครื่องบินเถอะ ฉันจะต้องรีบกลับไป”

เส้นหมี่มองเธอด้วยสายตาประหลาดใจ และพูดอย่างไร้อารมณ์

พยาบาลตกตะลึงแล้วตกตะลึงอีก

หลังจากตกตะลึง ในที่สุด เธอก็ออกไปจองตั่วเครื่องบินให้กับเธอ

หญิงสาวคนนี้ฉลาดจริง ๆ เลย ในตอนแรก เธอยังคิดว่าเพียงเพื่อที่จะอยู่ข้างกายท่านประธาน การทำให้ตัวเองเป็นแบบนั้น มันค่อนข้างจะยุ่งยากไปหน่อย

แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ ตัวจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ในไม่ช้าพยาบาลก็จองตั๋วเครื่องบินให้กับแสนรักเรียบร้อยแล้ว

“ไม่ต้องค่ะ ฉันเรียกคนให้มารับฉันที่สนามบินภายในประเทศแล้ว”

แสนรักปฏิเสธพยาบาลคนนี้ หลังจากนั้นก็ออกเกดินทางปสนามบิน

สิบชั่วโมงต่อมา เมื่อเธอมาถึงเมืองA ที่นี่ก็มีแสงไฟนับพันดวง

“บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องมา ยังไม่ดีขึ้นเลย จะรีบกลับมาทำไมล่ะ”

เมื่อเห็นว่าในที่สุดเธอก็มาถึงแล้ว แสงดาวเข็นรถเข็นเข้าไปรับเธออย่างไม่เต็มใจ

เส้นหมี่ก็ยิ้มออกมา และให้เธอนั่งบนรถเข็นและให้เธอเข็นรถเข็นคนนี้ไป

จริงอยู่ที่ตอนนี้เธอยังไม่ฟื้นตัวอย่างเต็มที่ แต่ดวยสถานการณ์ในตอนนี้ เธอจะนั่งนิ่ง ๆ ได้ยังไงกัน

เส้นหมี่ขึ้นรถของเธอ และถามว่า “สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมน้องชายเธอถึงลาออกจากตำแหน่งผู้รับผิดชอบในบริษัท”

“ฉันเองก็ไม่รู้ หลังจากที่ทะเลาะกับพ่อครั้งใหญ่ในวันนั้น เขาก็ลาออก จนถึงตอนนี้ เขายังไม่ออกมาจากเรือนรอง และตึกวังฬาหนึ่งก็ถูกปิดเช่นกัน ใครก็ไม่สามารถเข้าไปได้”

แต่แสงดาวก็ไม่ได้โกรธ เธอไปเอารถเข็นมาให้เธออย่างฟังคำ

หญิงสาวสองคนเดินไปที่คฤหาสน์หลังแรก

“คุณหนูใหญ่คะ คุณมาที่นี่อีกทำไมคะ ไม่ได้บอกว่าตอนนี้ที่นี้ไม่ให้ใครหน้าไหนเข้ามาไม่ใช่เหรอคะ”

น่ารำคาญเสียจริง เหมือนสองวันก่อนเลย หลังจากแสงดาวเข็นเส้นหมี่เข้ามา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตึกวังฬาหนึ่งก็รีบเข้ามาหยุดพวกเธอไว้

แสงดาวมีอารมณ์โกรธ เมื่อได้ยินก็โกรธขึ้นมาแล้ว

“นายตาบอดเหรอ ลองหยุดฉันอีกครั้งสิ เชื่อหรือไม่ฉันเตะหัวนายออกไป”

   “……”

เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังโต้เถียงกันว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ลาดตระเวนในบริเวณวิลล่ากำลังจะเข้ามา เส้นหมี่ก็รีบแก้ไขสถานการณ์

“เอาล่ะ พวกเธอไม่ต้องโต้เถียงกันแล้ว เอ่อ....พี่ภาอยู่ไหมคะ ถ้าหากว่าเธออยู่ รบกวนคุณเข้าไปบอกกับเธอหน่อยว่า คุณเส้นหมี่กลับมาแล้ว ให้เธอออกมาเจอกันหน่อย”

“คุณเส้นหมี่”

และแน่นอน ทันทีที่พูดชื่อนี้ออกมา ท่าทางของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เปลี่ยนไป

หลังจากนั้น เขาก็รีบเข้าไปแจ้ง

ไม่กี่นาทีต่อมา ที่ประตูวิลล่าที่มีแสงไฟสลัว ชายคนหนึ่งวิ่งออกมาอย่างโซเซ “คุณนาย ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว...”

มันเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข และข้างในนั้น ก็มีเสียงสำลักที่ไม่สามารถควบคุมได้