ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 509

ดลธีไปเจแปน

ส่วนทางด้านแสนรัก เพราะว่ารอข่าวของเส้นหมี่ จึงยังไม่มีการเคลื่อนไหว ดูแลลูกไป ก็อยู่เป็นเพื่อนแสงดาวที่รับการรักษาไปด้วย

วันนี้ หลังจากรับการรักษาแล้ว แสงดาวที่ไม่มีไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างรุนแรงอีกต่อไป ก็กำลังเล่นอยู่กับพวกเด็กๆ

“คุณป้า เล่นซ่อนแอบไหม？”

“เล่นซ่อนแอบหรือ เอาสิๆ”แสงดาวที่ยังไม่ได้สติ ก็ปรบมือหัวเราะอย่างมีความสุขเหมือนเด็กทันที

เด็กทั้งสามคนก็ไปแอบทันที เพื่อดูแลคุณป้าที่ป่วย พวกเขาจึงแอบในที่ง่ายๆ ไม่ได้อยู่หลังแปลงดอกไม้ ก็อยู่ใต้โต๊ะ

มีแค่หนูรินจัง เธอที่น่ารักแสนแบ๊ว ก็จริงจังเล็กน้อย ไปซ่อนชั้นบน

แสงดาวเห็น ก็ปีนขึ้นไปตามเท้าเล็กๆ ของหลานสาว

สุดท้าย พอเธอหาห้องของรินจังเจอ ก็เห็นสาวน้อยซ่อนอยู่ที่ผ้าม่าน เวลานี้ เพื่อทำให้คุณป้าสับสน ยังตั้งใจเอาผ้าเช็ดตัวคลุมหัวเล็กๆ ของเธอด้วย

“กรี๊ด——”

ทันใดนั้น แสงดาวที่ยืนอยู่หน้าประตูกรีดร้องออกมา กุมหัวแล้วหมอบลงไป

ตอนนี้แสนรักกำลังคุยกับหมอที่รักษาเธออยู่ชั้นล่าง จู่ๆ ได้ยินเสียงกรีดร้องจากชั้นบน เขาก็วิ่งออกมาทันที：“ทำไม？เกิดอะไรขึ้น？”

หนูรินจังก็โผล่หัวเล็กๆ ของเธอออกมาจากทางเดินชั้นสองด้วยความน้อยใจ

“แด๊ดดี้ รินจังแค่เล่นซ่อนแอบกับคุณป้า พอคุณป้าเห็นรินจังหลบอยู่ที่หน้าต่าง ก็บอกว่ารินจังเป็นผี——”

“……”

แสนรักเส้นเลือดปูดออกมา

เขาทำอะไรไม่ได้ ได้แต่รีบไปปลอบผู้หญิงและเด็กสาวตัวน้อยทั้งสอง

“รินจัง มานี่ ให้คุณป้าดูดีๆ สิ ว่าหนูคือใคร？”แสนรักมองพี่สาวที่ยังกุมตัวเองตัวสั่นตรงหน้าประตูห้องนอน ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เรียกลูกสาวตัวเองเข้ามา

หนูรินจังเข้ามา

“คุณป้า คุณป้าดูสิ หนูเอง หนูคือหนูรินจังไง”

“……”

ในที่สุดแสงดาวก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาจากข้อพับ

พอเห็นเป็นเด็กหญิงตัวน้อยผิวนุ่มอมชมพู เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่แป๊บเดียว พอเธอเห็นแสนรัก สีหน้าที่ยังไม่คืนสู่ปกติ ก็ดูกลัวอีกครั้ง：“มีผี ฉันบอกอะไรให้ มันมีผีจริงๆ”

“เธอพูดอะไรเหลวไหล？มีผีอะไร？”

แสนรักหมดความอดทนแล้ว เขาตั้งใจจะพาผู้หญิงที่ยังไม่เป็นปกติลงไป

แต่จู่ ๆ เมื่อแสงดาวเห็นเขามาประคองเธอ ก็กอดแขนของเขาไว้：“จริงๆ นะ ในหอบรรพบุรุษ ผมยาวๆ มันยังกัดนิ้วเท้าของฉันด้วย กรี๊ด——”

ไม่รู้ว่าจู่ๆ ในหัวเธอนึกถึงเรื่องอะไรที่น่ากลัวขึ้นมาอีก หลังจากกรีดร้องแล้ว ก็คลานขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

แสนรัก：“……”

เขาควรพาเธอไปตรวจอีกดีไหม？ดูว่าคนที่มีความบกพร่องทางพันธุกรรม ใช่เธอหรือไม่？

แสนรักไม่สนใจ

ส่วนแครอทก็ถือโอกาสนี้ ตรวจเธออย่างละเอียด

“เป็นบูลดรีม ยาเหล่านั้นที่ฉีดเข้าสู่ร่างกายเธอ”

“บูลดรีม？”

แสนรักขมวดคิ้ว สื่อว่าตัวเองไม่เคยได้ยินชื่อนี้นัก

แครอทวางเครื่องมือตรวจในมือลง แล้วอธิบายให้เขาอย่างละเอียด：“เป็นยาพิษชนิดหนึ่งที่ตอนนี้พัฒนาใหม่ในต่างประเทศ ยาแรงมาก ปกติแล้วจะเอามารับมือกับคนที่จัดการยาก”

แสนรักได้ยิน กระดูกนิ้วมือก็ขาวซีดอีกครั้ง

คนที่จัดการยาก？

ดังนั้น สุดท้ายแล้วพี่สาวเขาคนนี้จึงกลายเป็นสภาพแบบนี้หรือ？นิสัยแย่ๆ ของเธอ ปกติก็ไม่เห็นหัวใครอยู่แล้วไม่ใช่หรือ？

แสนรักรู้สึกว่าลึกลงในใจมีความเจตนาฆ่าขึ้นมาอีกครั้ง

“แต่โชคดีมาก คนพวกนั้นไม่เอาถึงชีวิตเธอ ปริมาณจึงไม่เยอะ ไม่อย่างนั้น สิ่งที่คุณจะเห็นตอนนี้ อาจจะเป็นศพของเธอ”

แครอทเห็นสีหน้าเขาหมองหม่นน่ากลัวแบบนี้ จึงพูดเสริมไปอย่างใจกล้า

ความหมายนั้นชัดเจนมาก คืออยากบอกเขาว่า คนที่จับแสงดาว ไม่ได้อยากเอาชีวิตของเธอ แต่ทำเพื่อสั่งสอนเธอเท่านั้น

ดูพูดเพื่อฝั่งนั้นเล็กน้อย

สายตาคมกริบของแสนรัก มองไปที่เธออย่างเย็นชา：“งั้นพวกเขาควรจะดีใจที่ไม่ได้ทำอย่างนั้น ไม่อย่างนั้น ผมจะไม่ฆ่าแค่คนเดียวแน่ แต่ผมจะถอนรากถอนโคนเลย！”

“……”