ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 523

ถ้าไม่ใช่ว่าจู่ๆ เห็นเด็กสามคน

“เด็กๆ……”เธอเห็นชินจังกับคุณชายคิวแล้ว ทันใดนั้น หลังจากดวงตาเหม่อลอยคู่นั้นเป็นประกาย ก็คุกเข่าลงกับพื้นทันที คลานเข้ามาอย่างรวดเร็ว ราวกับสัตว์ชนิดหนึ่ง

ใช้ชีวิตในวังใต้ดินนานไป ทำให้ความสามารถในการเดินของเธอจึงลดลง

เธอชอบที่จะคลานบนพื้น

เด็กทั้งสองคนเคยเห็นฉากแบบนี้ที่ไหนกัน ทันใดนั้น ถึงทั้งสองคนจะกล้าหาญฉลาดแค่ไหน ก็ร้องไห้ออกมาด้วยความตกใจทันที

“แด๊ดดี้ หม่ามี๊ ช่วยด้วย——”

“แง——”

เสียงร้องไห้ดังสนั่นในลานบ้านกระจายออกไป ก็เหมือนฟ้าจะถล่มจริงๆ

ตอนที่แสนรักพุ่งออกมาจากห้องข้างบน ข้างล่างก็เละตุ้มเป๊ะไปหมดแล้ว แสงดาวผู้เป็นพี่สาวไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ไหน

ส่วนเด็กทั้งสามคน ตอนนี้แต่ละคนกำลังกรีดร้องเสียงดัง ใบหน้าเล็กๆ นั้น ซีดขาวจนแทบไม่มีเลือด ภายใต้การไล่ตามของคุณย่าที่คลานมาอย่างรวดเร็ว

นี่มันเรื่องอะไรกัน？

คนเหล่านั้นในบ้านล่ะ？

เส้นเลือดที่หน้าผากแสนรักปูดออก รีบลงมาจากชั้นบน เขาวิ่งเข้าไปในลานบ้านแล้วอุ้มลูกสาวที่ถูกไล่ตามจนเกือบจะล้มลงพื้นขึ้นมาก่อน

“ภารานิน คุณทำอะไรน่ะ？นี่เป็นหลานชายหลานสาวคุณทั้งนั้น คุณทำแบบนี้จะทำพวกเขาตกใจกลัวกันหมดงั้นใช่ไหม？”เขาโมโหมาก จ้องภารานินที่วิ่งไล่อยู่บนพื้นแล้วตะโกนด่า

ภารานินที่กำลังคลาน：“……”

โกรธหรือ？

แย่แล้ว พี่นายโกรธแล้ว เธอกำลังโทษที่เธอทำเด็กๆ ตกใจ ทำไงดี？

ในที่สุดภารานินก็หยุดลง เธอเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง มองชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้าตัวเองด้วยใบหน้าเหยเก ก็เบะปากอย่างน้อยใจ

“นินผิดไปแล้ว พี่นายอย่าโกรธนะ นินไม่กล้าอีกแล้ว”

เธอยื่นมือสองข้างของตัวเองออกไปอย่างขี้ขลาด คือจะให้แสนรักทำโทษเธอ

แสนรัก：“……”

วินาทีนั้น ก็เหมือนมีอะไรติดอยู่ในคอเขา คำพูดเหล่านั้น เขาพูดไม่ออกอีก

พี่นาย？

ที่เธอเรียก คือพ่อแท้ๆ ของเขาหรือ？

แบบนี้ ที่เมื่อกี๊เธอวิ่งไล่เด็กๆ คือเห็นลูกชายทั้งสองคนของเขา เป็นเขาในวัยเด็ก？จากนั้นก็จะกอดพวกเขา เหมือนกับในวังใต้ดิน？

แสนรักถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้

เขาจูงลูกชายสองคนที่ตกใจกลัว พาพวกเขาคุกเข่าลงตรงหน้าผู้หญิงสาวที่บ้าคนนี้

“คิวคิว ชินชิน พวกลูกอย่ากลัวนะ ฟังแด๊ดดี้พูด เธอ ไม่ใช่สัตว์ประหลาดอะไร แต่เป็นคุณย่าของพวกลูก”เขาชี้ไปที่ผู้หญิงคนนี้ แล้วอธิบายให้เด็กสามคนฟังอย่างอดทน

เพราะพูดกับพวกเด็กๆ ชัดเจนแล้ว ต่อไปนี้ พวกเขาไม่ต้องกลัวคุณย่าอีก แต่จะเล่นกับเธอ

ภารานินล่ะ？

เธอวิ่งไล่เด็กๆ นั่นเพราะว่าเห็นคุณชายคิวกับชินจังเป็นลูกของตัวเอง เห็นพวกเขาไม่ปฏิเสธเธออีก เธอก็มีความสุข ราวกับเป็นเด็ก เล่นกับพวกเขา

มีแค่แสงดาว ที่ยังหลบอยู่ในอาคาร คอยโผล่หัวออกมาจากช่องลอดประตูแล้วจ้องมาที่พวกเขาอย่างไม่พอใจ

แสนรักไม่สนใจเธอ

กลับเป็นพี่ภากับปอร์เช่สองคนที่ไปเข็นกระเป๋าเดินทางให้ภารานินด้านนอกกลับมาแล้วเห็นเธอ ก็ชักกระตุกเล็กน้อย：“คุณหนูใหญ่ ทำไมคุณถึงมาหลบนี่？ไม่ไปเล่นกับพวกเขาหรือคะ？”

“ฉันไม่ไปหรอก เธอเป็นคนบ้า ฉันไม่เล่นกับเธอ”

เธอชี้ภารานินที่กำลังไล่จับพวกเด็กๆ ในลานบ้าน

พี่ภา：“……”

ปอร์เช่：“……”

สุดท้าย ก็เป็นปอร์เช่ที่ใจดี โอ๋เธอออกมา：“ถ้างั้นไม่เล่นกับเธอ พวกเราก็ไปช่วยที่ครัวกันเถอะ พี่ภาซื้อของอร่อยตั้งเยอะกลับมา”

“โอเค”

ตอนนี้แสงดาวตอบตกลงอย่างมีความสุข

จากนั้น ก็ไปในครัวกับพวกเขาสองคน