ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 547

ยัยโง่คนนี้ ถ้าไม่ได้ต้องดูแลร่างกายของเธอ เขาจะไม่ให้เธอได้ลุกจากเตียงเลยเป็นเวลาสามวันสามคืน

กล้าดียังไงมาสงสัยเขา!

เธอไม่รู้หรือว่าสามีตอบสนองต่อเธอคนเดียวเท่านั้น จำกลิ่นของเธอได้คนเดียวเท่านั้น

ด้วยความโกรธเล็กน้อย เขาจูบบดปากและฟันของเธออย่างรุนแรงและอ่อนโยนสลับกัน จนในที่สุดเธอแทบจะหมดลมหายใจ

"กล้าสงสัยอีกไหม"

"...ไม่...ไม่กล้า"

เส้นหมี่ที่ตัวสั่นมากจนไม่สามารถยืนนิ่งได้รีบส่ายหัวปฏิเสธ

ในที่สุดชายคนนั้นก็ปล่อยเธอ

สองชั่วโมงต่อมา ในที่สุดเครื่องบินพิเศษก็ออกจากญี่ปุ่นเพื่อกลับบ้าน

ในเวลานี้เนติซึ่งยังอยู่ในประเทศจีนอยู่ในรายชื่อผู้ต้องสงสัยเนื่องจากความล้มเหลวในการแถลงข่าว และด้วยเหตุนี้ลูกชายของเธอจึงถูกรวมอยู่ในรายชื่อผู้ต้องสงสัยของตำรวจด้วย ทำให้เธอไล่กัดคนอื่นไปทั่วเหมือนหมาบ้า!

"แล้วอีนั่นล่ะ ไปตายที่ไหน เธอแทงฉันแผลใหญ่ขนาดนี้ แล้วเธอยังอยากหนีอีกเหรอ!!"

ที่เธอถามถึงคือเส้นหมี่ตัวปลอม

ผู้ช่วยกวักมือเรียกทันที และพาผู้หญิงที่ต้องการจะหลบหนีในขณะที่แถลงข่าวเมื่อวานนี้เข้ามา

"คุณ...คุณผู้หญิง..."

"ตุ้บ-"

เนติยกเท้าขึ้นเตะเธออย่างรุนแรงด้วยความเกลียดชัง

ทันใดนั้น หลังจากกรีดร้องแล้ว รองเท้าส้นสูงปลายแหลมก็เตะท้องของผู้หญิงคนนั้น ทันใดนั้นเธอก็ล้มลงกับพื้นและ กุมท้องไว้ด้วยความเจ็บปวด

ใบหน้าแบบนี้ที่ตอนนี้แสดงท่าทางเหมือนสุนัขนี่ดูไม่ได้จริงๆ

เนติเดินเข้ามาโดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องของเธอ เอื้อมมือออกไปดึงผมของเธออีกครั้ง บังคับให้เธอมองมาที่เธอ "หมาก็คือหมา แม้ว่าคุณจะเปลี่ยนหน้า คุณก็จะไม่มีวันเอาชนะเธอได้!"

"โอ้ย~ คุณผู้หญิง ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉันด้วย…ยกโทษให้ฉันครั้งนี้ด้วย"

"ยกโทษให้หรอ แล้วใครกันที่ยกโทษฉัน ใครที่บอกฉันว่าตราบใดที่ฉันเปลี่ยนเธอให้เป็นเส้นหมี่ เธอจะสามารถจัดการทุกอย่างให้ฉันได้ จัดการผู้ชายคนนั้นได้!!"

ผู้หญิงที่มีดวงตาสีแดงก่ำพูดถึงตรงนี้ก็ยกมือขึ้นตบเธออีกครั้ง

ทันใดนั้นนังตัวเมียที่อยู่ในมือก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แม้แต่เลือดกำเดาก็ไหลออกมา

แต่เธอไม่กล้าขัดขืน

เธอเป็นเหมือนตัวตลกที่น่าสงสาร ไม่กล้าแม้แต่จะขยับมือของเนติ

"ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอยังเด็ก เธอขโมยทุกอย่างจากเส้นหมี่ ตั้งแต่เสื้อผ้าและเครื่องประดับไปจนถึงต้นฉบับของเธอ เธอก็ไม่เคยปล่อยผ่าน กลับไปยังไปบอกพ่อแม่ตัวเองว่าตระกูลวชิรนันท์ปฏิบัติต่อเธอไม่ดีใช่ไหม"

เมื่อแต่งฝันได้ยินสิ่งนี้ เธอก็เถียงคอเป็นเอ็น

"ไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาแค่ลืมพาฉันไป ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ใช่!!" ในที่สุดเธอก็โต้กลับด้วยอาการประหม่า พยายามหักล้างคำพูดของผู้หญิงคนนั้นให้ดีที่สุด

เนติหัวเราะเมื่อได้ยิน

"ลืมเธอหรอ ฉันอยากหัวเราะแทบตาย เธอรู้ไหมว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เขาไปญี่ปุ่นแล้ว! เขาได้พบเส้นหมี่ตัวจริงแล้ว ตอนเขาอยู่ที่งานแถลงข่าว เขาได้ให้คนอื่นแอบเข้าไปในสวนยะกะของฉัน และเจอเธอ!!"

"ไม่! ไม่—"

แต่งฝันกรี๊ดอีกครั้ง!

แต่ในความเป็นจริง เธอรู้ดีกว่าใครว่านี่คือความจริง

เพราะเมื่อชายคนนั้นกำลังจะจากไปเมื่อวานนี้ เธอได้ยินเขารับโทรศัพท์ด้วยหูของเธอเองด้วยรอยยิ้มและเสียงแบบนั้น

นอกจากผู้หญิงคนนั้นแล้ว ใครอีกที่เขาอ่อนโยนให้

ดังนั้นตั้งแต่แรกเขารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ใช่เส้นหมี่ตัวจริงใช่ไหม

ในสองวันนั้น เขาจงใจปฏิบัติต่อเธออย่างดี เรียกเธอว่าภรรยา แต่จริงๆแล้วเขาพยายามจะทำให้เธอสับสน เพราะเห็นแก่สถานการณ์ในงานแถลงข่าวเมื่อวานนี้ใช่ไหม

เธอจำท่าทางเย็นชาของชายคนนั้นได้ในทันใดหลังจากที่เธอออกไปเมื่อวานนี้