ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 558

เป็นภารานิน เธอเดินลงมาแล้ว

เส้นหมี่หน้าซีดขาวราวกับกระดาษไปชั่วขณะ

รีบผลักชายตรงหน้าออกไปทันที เธอรีบวิ่งออกมาด้วยความตกใจ “เปล่า.....ไม่ได้ทำอะไร คุณแม่ตรวจเสร็จแล้วเหรอคะ?

ภารานินกระพริบตา

เธอกำลังมองผู้ชายตรงหน้าอย่างตั้งใจ แต่ เธอพบว่าตัวเองเหมือนจะไม่เคยเจอมาก่อน

“น้องหนู เขาเป็นใครน่ะ? เป็นเพื่อนของลูกใช่ไหม?

“ห๊ะ? ไม่......ไม่ใช่ค่ะ ก็เป็นแค่คนแปลกหน้าคนหนึ่ง มาถามทาง คุณแม่ ไปเถอะ พวกเรากลับบ้านกัน”

เส้นหมี่ไม่เคยลุกลี้ลุกลนแบบนี้มาก่อน หลังจากที่จูงแม่สามีเดินหนีออกมาจากทางเดินอย่างอับอายเสียหน้า เป็นเวลานานมากที่แม้แต่ปลายนิ้วของเธอก็ยังคงเย็นอยู่

เรื่องนี้ จะให้แสนรักรู้เรื่องไม่ได้เป็นอันขาด

——

วันนี้แสนรักยุ่งมาก

นับตั้งแต่เขาได้อำนาจคุมบริษัทใหม่อีกครั้ง เรื่องที่เคยถูกทำไว้อย่างไม่เป็นระบบระเบียบมากมายก่อนหน้านี้ ถูกนำมาจัดการใหม่ทั้งหมด แน่นอนว่างานก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา

“ท่านประธาน นี่คือตารางงานวันนี้ เชิญดูครับ”

หลังจากประชุมเสร็จ แสนรักกลับมายังห้องทำงาน เคก็นำเอาตารางงานของวันนี้ยื่นมาให้

แสนรักเปิดอ่านดู กำลังที่จะขีดกำหนดการบางส่วนที่ไม่จำเป็นออกไป ในเวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นขึ้นมาครู่หนึ่ง

【หัวหน้าฟิลม์แผนกจิตเวช: ประธานแสนรัก เมื่อสักครู่ภรรยาของคุณพาคุณนายมาตรวจร่างกายแล้ว อาการไม่ได้แย่】

【แสนรัก: ขอบคุณมาก!】

【หัวหน้าฟิลม์แผนกจิตเวช: ประธานแสนรักไม่ต้องเกรงใจ แต่ หลังจากที่ทำการสะกดจิตแม่ของคุณแล้วหนึ่งครั้ง ค้นพบสิ่งหนึ่ง ไม่ทราบว่าประธานแสนรักตอนนี้สะดวกรับโทรศัพท์หรือไม่? อยากคุยกับคุณสักครู่】

หมอคนนี้ จู่ๆ ก็เสนอขอโทรศัพท์มาคุยถึงอาการป่วยของภารานิน

แสนรักมองดูนาฬิกาบนข้อมือ เห็นยังพอมีเวลาว่างอีกสิบนาทีก่อนถึงประชุมถัดไป ดังนั้นจึงหยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรออกไป

“ประธานแสนดี สวัสดีตอนเช้า สวัสดีตอนเช้าครับ”

“อืม คุณพูด เรื่องมันเป็นยังไง?”

แสนรักถามด้วยประโยครวบรัด

หมอจิตแพทย์คนนี้ ถึงเริ่มอธิบายขึ้นมาว่า : “คืออย่างนี้ครับ วันนี้หลังจากผมสะกดจิตแม่ของคุณ พบว่าเธอเอ่ยชื่อคนๆหนึ่งอยู่ตลอดในฝันของเธอ อีกทั้งช่างดูแสนทรมาน ผมอยากถามว่า ประธานแสนรักรู้จักคนๆนี้หรือเปล่าครับ?”

แสนรักขมวดคิ้ว : “ใคร?”

หมอจิตแพทย์: “พี่นาย เธอเอาแต่เรียกชื่อคนๆนี้ จนตอนท้าย ยังร้องไห้ ยังอ้อนวอน ผมเห็นสภาพเธอที่เป็นแบบนี้มันช่างแย่จริงๆ เกรงว่าจะเกิดปัญหา ก็เลยหยุดก่อน”

หมอคนนี้ ค่อนข้างเชี่ยวชาญเลยทีเดียว ตอนที่ทำการสะกดจิตภารานิน เมื่อเห็นว่าอารมณ์เธอเจ็บปวดทรมานขนาดนี้แล้ว ก็เลยหยุด

แสนรักฟังจบ คิ้วก็ยิ่งขมวดขึ้นกว่าเดิม

แน่นอนว่าเขารู้จักคนๆนี้

นี่คือพ่อของเขา

แต่ เขาเป็นใครกันแน่? ตอนนี้เขากลับยังไม่รู้ ตอนนั้นที่พี่ภาบอกเขาว่า คุณท่านกมลภพบอกกับเธอ พ่อแท้ๆของเขาเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง

เค: “ท่านประธานครับ?”

“..............”

อีกกี่วินาทีผ่านไป ถึงเห็นว่าเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้เอ่ยปากออกคำสั่งอย่างไม่เต็มใจนัก: “ไปสืบหาหน่อยว่า เมื่อยี่สิบแปดปีก่อน ตอนนั้นลูกสาวคนรองของตระกูลวิไลการแต่งงานกับใคร?”

“ห๊ะ?”

เค ถึงกับงงสุดขีด！

สืบเรื่องเมื่อยี่สิบแปดปีก่อน?

ทำไม？

อีกอย่าง ให้ไปสืบหาคนที่คุณป้าของเขาแต่งงานด้วย นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก？ท่านประธานคงจะไม่ใช่อยากตามหาคนในครอบครัวให้คุณป้าคนนี้ของเขาหรอกนะ?

สำหรับคนที่ไม่รู้เรื่องอย่างเค ในหัวเต็มไปด้วยความมึนงง

แต่ ในเมื่อท่านประธานสั่งให้ไปสืบ เขาก็ต้องรีบไปสืบโดยทันที

ตอนบ่ายสี่โมง แสงดาวผู้ซึ่งหมดเรี่ยวแรง ได้พาเจ้ากระต่ายน้อยสามตัวเข้ามาที่หิรัญชากรุ๊ป

“แสนรัก ลูกของแก คืนให้แก ให้ตายเถอะ เหนื่อยชะมัด!!”

เธอไม่แม้แต่จะเกรงใจ หลังจากพาพวกเด็กๆ มาถึงชั้นบนสุด ใช้เท้าเพียงข้างเดียวเตะเปิดประตูห้องทำงานท่านประธาน นำเอาช่วงนี้ติดเธอมากอย่าพวกก้อนขี้โคลนที่ยืนอยู่ข้างขาเธอโยนลงไปบนโต๊ะ

คนที่กำลังยุ่งอยู่กับการเซ็นเอกสารอย่างแสนรัก “............”

ยังไม่ทันที่จะจัดการเก็บเอกสารเหล่านี้ให้เรียบร้อย น้ำโคลนก้อนใหญ่ๆ จากร่างกายของเด็กๆ หล่นลงมาใส่เอกสารเหล่านี้เลอะเสียหายหมดเลย