ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 576

แต่คิดไม่ถึงว่า เธอนั้น เป็นหญิงสาวชาวเอเชียที่มีรูปร่างกะทัดรัดและยังมีใบหน้าที่งดงามขนาดนี้

วิลล์ เมสันยิ้มออกมา：“ไม่เป็นไร ได้พบคนในตำนานที่ถูกกล่าวขานอย่างคุณเนตรดาว ถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง แต่ว่า บาดแผลของคุณ ทำแผลก่อนดีไหมครับ”

เขาชี้มาที่หน้าผากของเส้นหมี่อย่างเป็นห่วง

เส้นหมี่ถึงนึกขึ้นมาได้

ทันใด เธอจึงลูบไปบนหน้าผากของตัวเองที่มีเลือดออก ช่างน่าอายยิ่งนัก

“ต้องขอโทษด้วย……”

“……”

หลังจากนั้นสิบกว่านาที เมื่อเส้นหมี่ถูกเจ้าหน้าที่พยาบาลประจำโรงแรมนำตัวไปทำแผล คนประเทศMคนนี้จึงได้สั่งอาหารที่ร้านอาหารด้านนอกรอเอาไว้แล้วหนึ่งโต๊ะ

“ผมคิดว่า คุณคงจะยังไม่ได้ทานข้าว ไม่งั้นพวกเราทานไปด้วยคุยไปด้วยดีไหม”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณวิลล์”

เส้นหมี่คิดไม่ถึงว่าลูกค้าคนนี้จะดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้ ทันใดรู้สึกตื้นตันขึ้นมา

อย่างน้อย หลังจากตอนเช้าตื่นมา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว แม้แต่หัวใจที่เย็นยะเยือก ก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาไม่น้อย

เส้นหมี่นั่งลง จึงค่อยๆเริ่มทานอาหารกับลูกค้าคนนี้

“คุณเนตรดาวทำไมคุณถึงได้มาทำงานที่หิรัญชากรุ๊ปล่ะ เมื่อก่อนอยู่ที่บริษัทของอีริคไม่ใช่เหรอ ด้วยความสามารถของคุณเนตรดาวแล้ว ผมคิดว่าคุณอยู่ที่วอลล์สตรีทน่าจะเหมาะมากกว่า”

“เรื่องนี้ จะว่าไปเรื่องราวก็ค่อนข้างยาว”

เส้นหมี่ได้ฟังปัญหานี้ ก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร จึงทำได้แค่ตอบประโยคนี้ออกไป

เธอเองก็รู้ดีว่าเธอนั้นเหมาะที่จะอยู่ที่วอลล์สตรีทมากกว่า

แต่ว่า จะทำยังไงได้ล่ะ เรื่องครอบครัวที่นี่ จะไม่สนใจก็ไม่ได้

เส้นหมี่จึงทานอาหารไปอีกหลายคำ กำลังจะพูดถึงเรื่องสัญญา เวลานี้ ชายหนุ่มประเทศMคนนี้ก็เปิดปากพูดออกมา：“ความจริงแล้ว คุณเนตรดาว ผมรู้สึกว่าหิรัญชากรุ๊ปไม่เหมาะกับคุณ”

“หืม?”เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นมาทันที “คุณวิลล์......ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ”

“เพราะว่าเมื่อเช้าตอนที่ผมโทรศัพท์ไป ผมรู้สึกว่าท่านประธานคนนั้นไม่ได้จะให้ความสำคัญอะไรกับคุณ เขาเพียงให้ผมไปหาคุณ ยังมีวันนี้อีกคุณเสี่ยงอันตรายฝ่าพายุหิมะมา ท่านประธานคนนี้ไม่ได้เป็นห่วงคุณสักนิด จนถึงตอนนี้ ผมยังไม่เห็นคุณได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาถามไถ่เลย เขาไม่กังวลว่าคุณจะเกิดเรื่องขึ้นสักนิดเลยเหรอ”

ชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้ พูดซะจนรู้สึกกระอักออกมา

เส้นหมี่ที่นั่งอยู่ตรงนั้น ทันใด หลังจากนั้นรู้สึกได้เพียงว่าความคับคั่งเสียใจภายในใจลึกๆที่ถูกตัวเองกดทับเอาไว้นั้นหลั่งไหลออกมาเหมือนกระแสน้ำ

อาหารในปาก ทันใดรู้สึกว่าไม่มีรสชาติเสียแล้ว

เธอไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก

แต่ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงอย่างเถียงไม่ออก เพราะว่า วันนี้เธอไม่ได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาถามไถ่ความเป็นห่วงเลย

“อาจจะ......เป็นเพราะว่าเขาไม่รู้สถานการณ์ของอากาศวันนี้”

“จะเป็นไปได้อย่างไร เมืองเดอะซีถึงเมืองAระยะทางห่างกันแค่สามชั่วโมง จะต่างกันสักเท่าไหร่ คุณเนตรดาว คุณต้องเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ด้วย คุณต้องหาเถ้าแก่ที่รู้จักชื่นชมคุณมากกว่านี้”

ปกติแล้วชาวต่างชาติมักจะพูดตรงออกมาๆ ได้ยินเส้นหมี่ยังหาข้ออ้าง เขาจึงตอกกลับมาอย่างไม่คิดมากทันที

“คุณเนตรดาว งั้นเดี๋ยวอีกสักพักคุณจะกลับไปยังไง”

“ฉันเหรอ”

เส้นหมี่มองไปด้านบนศีรษะยังมีเกล็ดหิมะหล่นร่วงลงมา มุมปากที่ไร้สีเลือดกระตุกเล็กน้อย：“ฉันขอดูก่อนนะคะ วันนี้น่าจะพักที่นี่ตอนนี้เลย รอให้อากาศดีขึ้นแล้วค่อยกลับไป”

เธอเหนื่อยมากจริงๆ อยากให้ตัวเองได้พักผ่อนสักหน่อย

วิลล์ เมสันจึงเดินออกไปโดยเร็ว

เส้นหมี่มองดูจนเขาเดินออกไป แล้วก็เดินกลับเข้าโรงแรม เตรียมที่จะเปิดห้องให้ตัวเองได้พักผ่อน

แต่ในเวลานี้ ที่หน้าประตูโรงแรม โรลส์รอยซ์สีดำคันหนึ่งขับเข้ามาด้วยความเร็วสูงเหมือนลูกธนู ทันใดก็มาถึงที่นี่ หลังจากนั้นเมื่อเห็นว่าเธออยู่ในโรงแรมนี้ ชายหนุ่มที่อยู่บนรถจึงรีบพุ่งตัวเข้ามาทันที

“คุณภรรยา——”

“……”

น้ำเสียงฟังดูร้อนรน และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความรักความอบอุ่น

คนทั้งล็อบบี้โรงแรมหยุดลงอย่างกะทันหัน ต่างสนใจเรื่องเรื่องนี้

ทำไงได้ล่ะ คนคนนี้ ที่ขับรถหรูเข้ามา ดูจากรูปร่าง ชายหนุ่มเป็นคนที่โดดเด่นมาก ใครๆก็ต่างอยากจะเห็นหญิงสาวที่ถูกเขาเรียกอย่างอบอุ่นนุ่มนวลคนนั้นว่าคือใครกัน?

เส้นหมี่เหมือนถูกทำให้ชะงักลง

เธอที่กำลังกรอกข้อมูลอยู่จึงหยุดมือลง ร่างกาย เหมือนกับถูกช็อต เพียงไม่กี่วินาที นิ่งแข็งเหมือนกับหินยังไงอย่างงั้น