ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 595

เส้นหมี่หลบหลีกได้อีกครั้งแล้ว ถึงอีกวัน เธอยังรู้สึกขาดความมั่นใจ

เธอไม่กล้าทำอะไรโดยไม่คิดให้รอบคอบอีกแล้ว

แต่ว่า เธอคิดไม่ถึงว่า วันถัดมาหลังจากเธอไปถึงบริษัทแล้ว กลับได้รับสายโทรศัพท์จากเนติคนชั่วช้าคนนั้น

“หมี่ ไม่ได้ติดต่อกันเสียนาน ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

“คุณอยากจะทำอะไร”

เส้นหมี่ได้ยินเสียงเสียงนี้ ทันใดทั้งร่างก็สั่นเทาขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

ครึ่งหนึ่ง เป็นเพราะว่าโมโห

ส่วนอีกครึ่งหนึ่ง แน่นอนเป็นเพราะว่าหวาดกลัว！

เธอกลัวผู้หญิงคนนี้ที่จิตใจเหมือนกับงูพิษ อยากจะให้เธอทำเรื่องอะไรอีก?

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่จะกล่าวขอบคุณ ครั้งที่แล้วที่ปล่อยลูกชายของฉัน โชคดีที่มีคุณจริงๆ”น้ำเสียงของเนติในสายโทรศัพท์นั้นดีมาก เหมือนกับผู้ใหญ่ในบ้าน ที่กำลังพูดคุยกับลูกหลานของตัวเอง

เส้นหมี่ไม่เชื่ออย่างแน่นอน

แต่ว่า เธอพูดอย่างนี้แล้ว เธอจึงตอบกลับไปอย่างเย็นชาว่า：“ไม่เป็นไร เพียงแค่คุณจำสิ่งที่รับปากเอาไว้ด้วยก็แล้วกัน”

เนติยิ้มออกมา：“ฉันจำได้อย่างแน่นอน หมี่คุณวางใจเถอะ ป้าไม่ใช่คนที่พูดแล้วไม่เป็นคำพูดแบบนั้น คำพูดที่เคยพูดไป ต่างทำตามที่พูดทั้งนั้น”

เส้นหมี่：“……”

ภายในใจโล่งอกไป เธอกำลังจะวางสายไป

แต่เวลานี้ ผู้หญิงคนนี้ก็พูดออกอีก：“ใช่สิ ฉันอยากถามหน่อย เกี่ยวกับซาจากรุ๊ป หิรัญชากรุ๊ปของพวกคุณจะจัดการยังไงเหรอ สามารถบอกกับฉันหน่อยได้ไหม”

“ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร เรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นคนรับผิดชอบ！”

เส้นหมี่ได้ยิน ในที่สุดก็ด่าออกมาอย่างสุดจะทน

เนติกลับไม่ได้โมโห อีกทั้งน้ำเสียงของเธอยิ่งเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนมากกว่าเดิมอีก

“อย่าโมโหสิ ฉันก็แค่อยากรู้เท่านั้น ว่าครั้งนี้ ซาจากรุ๊ปของพวกเราเสียหายไปเท่าไหร่ ฉันจะวางแผนรับมือได้ถูก หมี่ คุณต้องเข้าใจนะ หิรัญชากรุ๊ปนั้น เดิมทีเป็นของลูกชายฉัน ถ้าเสียหายมากไป อารมณ์ของฉันก็คงไม่ดีขึ้นมา”

“……”

เหมือนกับว่าถูกงูพิษกัดเข้าแล้วหนึ่งทียังไงอย่างนั้น ทันใดหัวใจเส้นหมี่ก็หล่นลงไป เดิมทีคิดว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้วแต่กลับไม่แน่ใจขึ้นมาแล้ว

ใบหน้าเล็กขนาดเท่าฝ่ามือ ยิ่งซีดขาวขึ้นมาเหมือนกับกระดาษ！

“คุณ......จะเอายังไงกันแน่ เนติ ฉันจะบอกให้นะ คุณอย่าคิดว่าได้คืบจะเอาศอก”

“อะแฮ่ม เอาอีกแล้วนะ ป้าพูดกับคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ ป้าไม่ได้จะให้คุณไปทำเรื่องอะไรอีก ตอนนี้ป้าแค่อยากจะรู้เรื่องนี้ คุณก็แค่เผยออกมาให้ฉันรู้นิดหน่อยก็เท่านั้นเอง อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ไปสิ”

ผู้หญิงคนนี้ ในสายโทรศัพท์กลับเรียกแทนตัวเองว่าป้า อีกทั้งยังรับรองกับเส้นหมี่ เธอก็แค่อยากจะให้เส้นหมี่ไปสืบดูสักหน่อยเรื่องที่หิรัญชากรุ๊ปฟ้องร้องซาจากรุ๊ป

ความต้องการของเธอง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ?

ดังนั้นพูดได้ว่า คดีความนี้ในตอนนี้ ความจริงแล้วก็อยู่ในสถานการณ์ที่กำลังจะจัดการเรียบร้อยแล้ว

ทันใดเธอก็นึกถึงคำพูดของผู้หญิงคนนั้นในสายโทรศัพท์

“ใช่สิ ถ้าคดีนี้ตัดสินออกมาแล้วละก็ สุดท้ายผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นอย่างไร”

“แน่นอนว่าบริษัทซาจาต้องชดเชยค่าเสียหาย ตามจำนวนมูลค่าที่เขาหลอกลวงไปเป็นเท่าตัว ผู้รับผิดชอบบริษัทต้องรับผิดตามกฎหมาย ในครั้งนี้จำนวนเงินที่ถูกกล่าวหามีมูลค่าค่อนข้างมาก ตามกฎหมายของประเทศเราแล้ว น่าจะต้องถูกตัดสินให้รับโทษ สองถึงสามปี”

“อะไรนะ”

คำพูดนี้พูดออกมา เส้นหมี่ถึงกับชะงักไป！

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากให้ผู้รับผิดชอบของบริษัทนี้ถูกตัดสินรับโทษ แต่เมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นพูดไปแล้วว่า ถ้าค่าราคาค่อนข้างมาก เธอคงอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา

งั้นถ้าเธออารมณ์ไม่ดีขึ้นมา งั้นเป็นไปได้ว่า......?

ภายในใจของเส้นหมี่มีความว้าวุ่นขุ่นมัวขึ้นมา

วางสายไป วันนี้ตอนเช้า เธอจึงนั่งอยู่ในออฟฟิศนี้ เป็นเวลานาน ภายในใจของเธอทั้งเหม่อลอยและเป็นกังวล

แม้แต่ตอนพักกลางวันขึ้นไปทานข้าวที่ชั้นบนสุด เธอยังคงรู้สึกกระสับกระส่ายอยู่ตลอด

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ”

แสนรักที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ มองเห็นเธอคีบกระเทียมกลีบหนึ่งกำลังจะเอาเข้าปากกับตา เขาจึงยื่นมือมาออกมาขวางตะเกียบของเธอเอาไว้