ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 646

รินจังที่นั่งอยู่ข้างพี่ชายมองมาที่เธอ "หม่ามี๊อยู่ชั้นบน คุณป้าไปไหนมา เราไปบ้านแด๊ดดี้มาวันนี้ เราทำอาหารเย็นที่บ้านของเขาด้วย"

แสงดาว "..."

แถมยังทำอาหารกินด้วย

ดูไม่เลวเลย สองคนนี้คงจะคืนดีกันแล้ว

แสงดาวอารมณ์ดียกเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน

แต่แทบช็อค เมื่อเธอขึ้นไปชั้นบน ผลักประตูห้องที่แต่เดิมบอกว่าเป็นของเธอออกไป เธอก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงกำลังเช็ดน้ำตาของเธออยู่

"บัดซบ! เธอร้องไห้ทำไมอีก เธอเป็นอะไร ไหนบอกไปทำอาหารที่บ้านของเขาแล้วไง"

เธอร้อนใจมาก

เพราะเรื่องความสัมพันธ์สำหรับผู้หญิงอย่างเธอมองว่าเป็นปัญหามาก

โดยเฉพาะหลังจากม็อกโกโยนเธอออกจากบ้านของเขาต่อหน้าทหารทั้งหมดครั้งล่าสุด

เส้นหมี่ไม่คิดว่าเธอจะมาอย่างกะทันหัน เมื่อเห็นเธอ เธอก็รู้สึกเศร้าใจมากขึ้นในทันใด

"พี่สาว……"

"..."

แสงดาวก็รู้สึกขนลุกไปทั่วร่างกายฉับพลัน

แต่มันสายเกินไปแล้ว เพราะจู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งเข้ามากอดเธอแน่น

"เขาไม่เชื่อฉัน เขาบอกว่าเขาไม่เคยเชื่อฉัน เขาตั้งกับดักเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉัน คุณว่าเขาทำเกินไปไหม เกินไปจริงๆ"

เส้นหมี่กอดผู้หญิงคนนี้ราวกับว่าในที่สุดเธอก็หาที่ระบายได้ และร้องไห้ออกมา

นี่เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดมาก

ย้อนกลับไปในตอนนั้น พวกเขาทั้งสองยังคงเข้ากันไม่ได้ ยังเกือบจะใช้มีดกับปืนจริงๆฆ่ากันตาย

แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากจนเส้นหมี่สามารถร้องไห้กับผู้หญิงคนนี้ได้ แต่เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้อึดอัดมาก

แต่หลังจากได้ยินคำฟ้องจากเธอ เธอก็ยังอดโกรธไม่ได้

"เขาบอกเธอด้วยตัวเองหรอ"

"ใช่ ฉันบอกกับฉันเองเมื่อบ่ายวันนี้ พี่สาว ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว ถ้าเขาต้องการหย่า ฉันก็จะหย่า! ฉันก็ไม่อยากคืนดีแล้ว ฉันจะพาลูกๆกลับไปคฤหาสน์วชิรนันท์ ไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว"

เมื่อถูกกระตุ้น คำพูดเหล่านี้ก็ถูกเส้นหมี่พูดออกมา

เมื่อแสงดาวได้ยินคิ้วของเธอก็ตั้งตรง "จะหย่ากับเขาด้วยหรอ เรื่องนี้มันเกิดตั้งแต่เมื่อไหร่ พวกเธอสองคนทำอะไรกันอยู่ ทุกอย่างมันยังยุ่งเหยิงไม่พอหรอ"

ด้วยความตกใจ เธอจึงเปิดปากด่า

จริงๆ แล้วเธอไม่รู้เรื่องนี้เลย ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเส้นหมี่ไม่ได้บอกเธอ จุดประสงค์ก็เพราะเธอยังต้องการจะคืนดี

แน่นอนว่าแสนรักไม่กลับมา แต่เส้นหมี่ยังคงทำอาหารจานใหญ่อยู่เหมือนเดิม หลังจากที่แสงดาวเห็นว่าไม่มีใครกลับมา เธอก็กินเล็กน้อยแล้วจากไป

ไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไร

เส้นหมี่พาลูกๆไปกินข้าว

ประมาณแปดโมง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอจึงเดินไปรับ "ฮัลโหล"

"เส้นหมี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นไงบ้างช่วงนี้"

ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินเสียงเหมือนงูพิษนั่นอีกครั้ง

รูม่านตาของเส้นหมี่หดลง และวางสายโดยไม่ต้องคิด แถมเธอยังปิดโทรศัพท์ด้วย

เมื่อเห็นเธอผิดปกติ ชินจังที่อยู่ข้างๆก็ถามด้วยความสงสัย "หม่ามี๊ ใครโทรมาครับ แด๊ดดี้เหรอ"

"ไม่ครับ โรคจิตโทรมา"

เส้นหมี่ อธิบายพลางแสยะยิ้ม จากนั้นจึงไปทำความสะอาดห้องครัว

เธอสาบานว่าอีกสองสามวันจะหาคนทำผู้หญิงคนนั้นแน่ คราวก่อนปล่อยเธอรักษาชีวิตไว้ได้ เธอโชคดีมาก

คืนนั้นเส้นหมี่ได้ตัดอุปกรณ์สื่อสารทั้งหมด และพาเด็กๆเข้านอนอย่างสงบ

แต่เธอไม่คาดคิดว่าวันถัดไป ตอนเธอถือตะกร้าไปซุปเปอร์มาร์เก็ต เธอจะเห็นคนคุ้นเคยรอเธออยู่ที่ทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต