ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 659

หลังจากฟ้าสาง เส้นหมี่ก็หิ้วกระเป๋าใส่สิ่งของนั้นออกไป

หลังจากที่เมื่อคืนฝนตกตลอดทั้งคืน เมืองที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลนเป็นชั้นๆแห่งนี้ ก็ยิ่งมีอากาศอันเหน็บหนาวถึงกระดูก เท้าเหยียบลงไปก็เต็มไปด้วยน้ำแข็งและน้ำเจิ่งนอง หากไม่ทันระมัดระวังก็จะลื่นล้มลงได้ทันที

เส้นหมี่นั่งรถแท็กซี่มายังซูเปอร์มาเก็ตในตอนนั้นที่อยู่ใจกลางเมือง

และแล้ว เมื่อถึงที่นั่น ก็เจอกับอากิโกะ นากาจิมะ ในเวลานี้ เนื่องจากเรื่องที่ขอร้องกับเส้นหมี่ในวันนั้น เมื่อเห็นเธอแล้ว ก็กลัวจนตัวสั่นขึ้นมา

“ผู้....ผู้อำนวยการเส้นหมี่....”

“ของล่ะ?”

เส้นหมี่ไม่มีท่าทีจู่โจมก่อน และหลังจากที่เหลือบมองตามตัวเธออย่างเย็นชาแล้ว ก็ถามคำถามอย่างเย็นชาหนึ่งประโยค

อากิโกะ นากาจิมะก็นำสิ่งของมาส่งให้อย่างกล้าๆกลัวๆทันที

มันเป็นกล่องเล็กๆ กล่องหนึ่ง ไม่ต้องดู ก็รู้ว่าข้างในใส่ยาถอนพิษอยู่ เมื่อเส้นหมี่เห็นแล้ว ก็ยื่นมือไปรับของทันที “เอามาให้ฉัน!”

อากิโกะ นากาจิมะ : “.......”

กวาดสายตาไปยังด้านหลังของเธออย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว เธอร้องขอว่า : “ผู้อำนวยการ ถ้าอย่างนั้นคุณก็เอาสิ่งของที่คุณพามาให้ฉันได้ไหม? เราเอามันมาแลกพร้อมกัน?”

เธอหวาดกลัวเป็นที่สุดแล้วจริงๆ

แม้แต่ขาทั้งสองข้างก็ยังสั่นระรัว!

เส้นหมี่ฉลาดสุดๆ แล้วจะไม่เข้าใจความหมายของเธอได้อย่างไร ในตอนนั้น เธอก็ไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจ ยื่นของในมือส่งให้ไป ด้วยใบหน้าเล็กๆ อันเย็นชา

“ฉันได้ยินมาว่า พี่ชายของเธอคือนากาจิมะ ส่วนพี่สาวของเธอคือฮานาโกะ นากาจิมะใช่ไหม?”

“....ใช่ใช่”

อากิโกะ นากาจิมะก็รีบนำสิ่งของในมือยื่นส่งไปให้ทันที จากนั้นทั้งสองคนต่างแลกเปลี่ยนสิ่งของซึ่งกันและกัน

ในที่สุดเส้นหมี่ก็ได้ยาถอนพิษของพ่อมาแล้ว ในใจก็รู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก

“งั้นเธอรู้ไหมว่าพี่ชายกับพี่สาวของเธอตายอย่างไร?”

“อะ...อะไรนะ?” อากิโกะ นากาจิมะรีบเงยหน้าขึ้นมาทันที มองไปยังผู้หญิงที่จู่ ๆ เอ่ยถึงพี่ชายกับพี่สาวของเธอขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

พี่ชายกับพี่สาวของเธอตายอย่างไร?

แน่นอนว่าถูกพวกคุณฆ่า หรือว่า เรื่องนี้ ยังจะต้องถามอีกเหรอ?

ทันใดนั้นอากิโกะ นากาจิมะก็ไม่ได้รู้สึกกลัวมากนัก เมื่อนึกถึงการตายของญาติตัวเอง แม้แต่ในแววตาของเธอก็ยังไฟโมโหลุกโชนอยู่

เส้นหมี่มองดูการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของเธออยู่ในสายตลอด ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา : “เนติบอกเธอใช่ไหม? ว่าพี่ชายพี่สาวของเธอ คือถูกพวกเราฆ่าตาย?”

“หรือ....หรือว่าไม่ใช่งั้นเหรอ?”

“แน่นอนว่าไม่ใช่ พี่ชายของเธอถูกหล่อนส่งให้ไปฆ่าคุณท่านกมลภพ เขาฆ่าเขาตาย คนของคุณท่านก็ไปหาตัวเขาเพื่อแก้แค้น มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? อีกอย่าง ถ้าเนติไม่อยากให้พี่ชายของเธอตายจริงๆ เธอคิดว่าเพียงแค่กาโร่คนเดียว จะฆ่าเขาได้งั้นเหรอ?”

“ไม่นะ อย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียว ฉันอยากกลับเจแปน ฉันอยากกลับไป...”

ในที่สุดเธอก็ล้มตัวนอนลงบนพื้นร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนา

ราวกับว่า มาถึงนาทีนี้ ในที่สุดเธอก็เชื่อในคำที่เส้นหมี่พูดเมื่อสักครู่ พวกเขาที่อยู่ในกำมือของผู้หญิงใจมารคนนั้น ไม่ได้เห็นพวกเขาเป็นคนเลย

และเป็นเพียงแค่หมากรุกตัวหนึ่งเท่านั้น

“เนติ ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่ ฉันจะต้องแก้แค้นให้กับพี่ชายพี่สาวของฉัน!!” เธอเจ็บปวดทรมานถึงขีดสุด ในที่สุด เธอนอนร้องไห้อยู่ตรงนั้น ดวงตาสีแดงก่ำก็เผยให้เห็นถึงแววตาแห่งความโกรธแค้น

——

เส้นหมี่นำเอายาถอนพิษกลับมาถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วที่สุด

“หมี่ ได้ยากลับมาแล้วเหรอ?”

ธนาตย์กับภรรยาสาธินีมาถึงตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นว่าในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว ทั้งสองคนจึงรีบถามด้วยความห่วงใยทันที

เส้นหมี่พยักหน้า จากนั้นก็เปิดกล่องออก หยิบเอาหลอดฉีดยาสีเขียวอ่อนออกมาจากข้างใน

เมื่อวาน หลังจากที่เธอรู้ว่าแครอทกับผู้ชายคนนั้นแอบทำเรื่องสกปรกกัน เธอก็ไม่ได้ให้หล่อนทำวิจัยพัฒนายาถอนพิษอีก เธอรู้สึกสะอิดสะเอียน

รู้สึกว่าต่อให้หล่อนวิจัยจนสำเร็จแล้ว

ฉีดเข้าไปในร่างกายของพ่อ เธอก็จะยังคงจำมันได้อยู่ตลอด ว่ายาเข็มนี้ได้มาอย่างไร