ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 788

แสงดาวกวาดตามองเธอมอง

ไม่ได้มีอารมณ์ใดๆนัก เธอยิ้มจางๆแล้วพูดว่า “ขอบคุณคุณขวัญค่ะ”

หลังจากนั้นเธอก็นั่งลงจริงๆ แล้วหยิบแก้วชาที่ไชยันต์เทชาให้กับเธอขึ้นมา

ขวัญเมือง “……..”

ชั่วขณะนั้นเอง เธอได้เห็นเธอนั่งบนที่นั่งที่เธอเคยนั่งอย่างชิวๆ เปรียบกับท่าทางระมัดระวังของเธอที่นั่งลงตรงนี้เมื่อกี้ก็ให้มีความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นคนรับใช้ของที่นี่

แสงดาว!!

ทุกคนไปพัก เพราะแสนรักจะหมดแรงไปกว่านี้ไม่ได้ จึงลุกขึ้นแล้วเดินกลับไป

“คุณแสงดาว มาหาฉันที่ห้องหนังสือหน่อย”

ในขณะที่ทุกคนมาถึงที่ตึกหลักนั้น เดิมอยากจะเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยกันกับแสนรัก ทันใดนั้นไชยันต์ก็เรียกแสงดาว

แสงดาวหยุดลงทันใด

คนกลุ่มนั้นมองมา รวมไปถึงแสนรักที่เดิมทีจะเข้าลิฟต์อยู่ด้วย

ไชยันต์เห็นดังนั้นเลยพูดอธิบายว่า “ไม่มีเรื่องอะไรหรอกก็แค่คุยกันเรื่องไวน์ พวกเธอขึ้นไปก่อนเลย ม็อกโกอย่าลืมให้เขากินยานะ”

เขาตั้งใจพูดกำชับ

ม็อกโกเลยพาแสนรักขึ้นไป

และแสงดาวก็ตามคุณท่านไปที่ห้องหนังสือของเขา

ไวน์?

เมื่อวานเธอก็เพิ่งเอาเหล้าที่เขาอยากที่สุดมาส่งให้แล้วไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมยังถามถึงอีก?

แสงดาวมีความสงสัยมองคุณท่านที่อยู่ในห้องหนังสือ

“คุณท่านคะ คุณท่านอยากจะได้ไวน์จริงๆหรอคะ?”

“เปล่า” เมื่อเขามาถึงที่นี่ก็เก็บสีหน้าที่ดูชิวๆสบายๆเอาไว้ทันที

ใจของแสงดาวของ “ตุ้บๆ” ขึ้นมาทันที…..

ไม่ได้ต้องการไวน์?

แล้วเขาจะเรียกเธอมาที่ห้องหนังสือทำอะไร? คงไม่น่าจะให้เธอออกไปจากที่นี่หรอกนะ?

หรือว่าเขาจะรู้เรื่องวันแรกที่เธอมา ดื่มหนักจนเมาจนไปยั่วหลานชายของเขาแล้วนะ?!!

หน้าผากของแสงดาวมีเหงื่อไหลออกมา

“ที่ฉันเรียกเธอมาเพราะอยากจะถามหน่อยว่า เด็กสามคนนั้นไปไหน?”

“อะไรนะคะ?”

คำถามพุ่งเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว แสงดาวที่ยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งไม่ตอบสนองใดๆอยู่ชั่วขณะ

“ดะ….เด็กอะไรนะคะ?”

“เธอคิดว่ายังมีเด็กอะไรอีกละ? ก็ต้องเป็นเด็กสามคนของน้องชายเธอไง เหลนของฉัน!” ไชยันต์เห็นเธอทำท่าทางแสร้งโง่ก็รู้สึกไม่พอใจ

แสงดาวเหมือนถูกฟ้าผ่า!

เขาถามคำถามนี้เลยหรอ? เขารู้เรื่องนี้ตอนไหน?

“คะ?”

ทันใดนั้นแสงดาวให้รู้สึกใจสั่นขึ้นมาอีก!

ให้เขาดูรูปเด็กงั้นหรอ?

มันจะได้ยังไงล่ะ? เขาเคยได้เห็นหนูรินจังไปแล้ว ถ้าให้เขาดูก็น่าจะรู้สถานะของมัดหมี่ที่เป็นแม่ของเธอแล้วมั้ย?

แสงดาวอ่อนเปลี้ยเพลียแรง

แต่ว่าตอนนี้ถ้าไม่หยิบรูปออกมาก็เกรงว่าชายผู้สูงวัยคนนี้จะสงสัย

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ หนูหาก่อน” เธอก้มหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา หลังจากนั้นเลื่อนโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว ตั้งใจเลือกรูปที่มีแค่แฝดพี่น้องชาย

สำหรับเด็กผู้หญิงนั้น บางรูปก็เป็นรูปหันข้าง บางรูปก็เป็นรูปที่เจ้าเด็กกำลังเล่นอยู่

หลังจากนั้นเลยยื่นให้กับชายสูงวัย

“นี่ค่ะ รูปพวกเขาสามคน”

“อื้ม”

ไชยันต์เห็นดังนั้นก็รีบรับโทรศัพท์ทันที

คุณท่านที่ผ่านสงครามมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนสีหน้าก็ไม่เปลี่ยน แต่พอเห็นก็มือไม้สั่นเล็กน้อย

แสงดาว “…….”

มองดูอยู่นาน ชายผู้สูงวัยคนนี้จึงยอมให้ยืนโทรศัพท์คืนให้กับเธอ

“เหมือนมาก พวกเขา…..เหมือนเขามาก” นัยน์ตาเขาแดง พูดด้วยน้ำเสียงจุกคอ