ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 79

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ที่เรืองรอง

ห้องน้ำบนชั้นสองเส้นหมี่เอาผ้าเย็นมาประคบบนใบหน้าที่บวมแดงของเธอ

“ซี๊ด——”

“เจ็บเหรอ？”

ชินจังเอาแต่ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงสูดปากของหม่ามี๊ เขาก็รีบเงยหน้าขึ้น จ้องมองไปยังหม่ามี๊ด้วยความเป็นห่วง

เพราะเขาหม่ามี๊จึงถูกทำร้าย หากคิวคิวรู้เข้า จะโกรธหรือเปล่า ?

เด็กน้อยกำหุ่นยนต์ที่แย่งกลับมาเอาไว้แน่น สีหน้าเศร้าสร้อย รู้สึกผิดและเสียใจเป็นอย่างมาก

“ไม่เป็นไรนะชินชิน ดูสิ น้าไม่เจ็บเลย เมื่อกี้แค่โดนน้ำเย็น เลยสะดุ้งก็แค่นั้น ”

เส้นหมี่สังเกตเห็นท่าทางของเด็กน้อยเปลี่ยนไป ก็จึงนั่งยองๆลงตรงหน้า และพูดปลอบเขา

ชินจังเงยหน้าขึ้น มองดูใบหน้าที่บวมแดงของหม่ามี๊ ไม่รู้จะพูดอะไร ลังเลอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็เดินเข้ามาหา จากคนที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ก็ยู่ปากแล้วเป่าไปที่ใบหน้าของหม่ามี๊

เส้นหมี่ตะลึงงัน

นี่เจ้าลูกชาย……กำลังทำอะไร ?

เป่าให้เธองั้นเหรอ ? เหมือนน้องสาวของเขา ?

หนูรินจังเป็นเด็กน้อยน่ารัก หากเห็นหม่ามี๊ได้รับบาดเจ็บที่ไหน เธอก็จะมาเป่าให้ บอกว่าแบบนี้เดี๋ยวก็หาย

เส้นหมี่รู้สึกซาบซึ้งใจ เธอยื่นมือมา แล้วกอดเด็กน้อยไว้แนบอก

“ชินชินเด็กดี น้าไม่เจ็บแล้ว จริงๆนะ ไม่เจ็บเลยสักนิด น้าขอแค่ชินชินไม่เป็นอะไร ก็พอแล้ว”เธอกล้ำกลืนน้ำตา พูดด้วยรอยยิ้มที่ข้างใบหูของลูกชาย

ชินจังรู้สึกขัดเขินขึ้นมาทันที

แต่ว่า เขาไม่ได้ขัดขืน ยังคงปล่อยให้หม่ามี๊กอดเอาไว้ จวบจนชั้นล่างมีเสียงของแด๊ดดี้กลับมาดังให้ได้ยิน

“คุณผู้ชาย กลับมาแล้วเหรอคะ ？”

“อืม คุณชายเล็กล่ะ？”แสนรักถามถึงลูกชายทันที มองออก ว่าเขายังคงกังวลกลัวว่าเด็กน้อยจะหวาดกลัว ?

“อยู่ชั้นบนค่ะ กับคุณเส้นหมี่ แต่คุณผู้ชายค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ? ใบหน้าของคุณเส้นหมี่เธอบวมแดงมากค่ะ ราวกับถูกใครตบมา ”

พี่ภาถามด้วยความเป็นห่วง

ที่แท้ เส้นหมี่ที่ถูกส่งตัวกลับมา ไม่ได้บอกพี่ภาว่าเกิดอะไรขึ้น?

แสนรักเค้นเสียงหึจากลำคอ “ก็สมควร”

พี่ภา“……”

ยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่เจ้านายก็ได้ก้าวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบนแล้ว

ห๊า？！！

เมื่อเส้นหมี่เห็น ก็ตกใจจนเงียบปากลงในทันที หยิบผ้าขนหนูมาแล้วปิดบังไปที่ใบหน้า

โธ่เอ๋ย ชายชั่วคนนี้จู่ๆก็กลับมาทำไมอีก ? เขาเข้าบริษัทไปแล้วไม่ใช่เหรอ?

เส้นหมี่ในตอนนี้ ไม่อยากจะเจอเขา เพราะครั้งนี้เธอทำเรื่องที่อุกอาจเกินไป แล้วยังให้เขามาออกหน้าให้ ช่วยตัวเองเอาไว้

อนิจจัง ช่างน่าขายหน้าจริงๆ

ชินจังก็เห็นแด๊ดดี้ด้วยเช่นกัน เขาลุกขึ้นจากพื้นที่มีเบาะนิ่มปูอยู่ “แด๊ดดี้ กลับมาแล้วเหรอ ？”

แสนรักพยักหน้า สายตากวาดมองไปยังร่างบางที่หดตัวเกร็งราวกับลูกนกในห้องน้ำอย่างเรียบเฉย เขาก้าวเดินมาหาลูกชายก่อน

“เป็นยังไงบ้าง ? ดีขึ้นแล้วใช่ไหม ？”

“ครับ”

ชินจังพยักหน้าให้อย่างสงบนิ่ง

แสนรักลูบไปที่ศีรษะของเด็กน้อย จากนั้นก็ลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

เส้นหมี่ที่หลบซ่อนตัวอยู่ด้านใน“……”